Την Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου κατόπιν προσκλήσεως από μια προτεσταντική θεολογική σχολή (μεταπτυχιακό τμήμα), που βρίσκεται έξω απ’ την Σεούλ, ο Σεβ. Μητροπολίτης Κορέας π. Αμβρόσιος έδωσε δύο διαλέξεις σε 35 μεταπτυχιακούς φοιτητές, όλοι πάστορες. Τα μαθήματα, στα πλαίσια των οποίων δόθηκαν οι διαλέξεις, ήταν η Ιεραποστολική και η Λειτουργική. Καταγράψαμε, κατά το μεγαλύτερο μέρος, τη συζήτηση που ακολούθησε μετά από κάθε μία διάλεξη και την παραθέτουμε κατωτέρω, γιατί πιστεύουμε ότι τόσο τα θέματα που θίγονται όσο και ο τρόπος μεταδόσεως της ορθόδοξης μαρτυρίας στην Κορέα παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
****
Α’
1η ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς κατανοείτε την ιεραποστολή στην Ορθόδοξη Εκκλησία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατ’ αρχάς ο όρος «ιεραποστολή» δεν εκφράζει το πνεύμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τον χρησιμοποιούμε συγκαταβατικά επειδή έχει επικρατήσει διεθνώς. Αντ’ αυτού προτιμούμε τον όρο «μαρτυρία». Ο όρος ιεραποστολή, που είναι δημιούργημα της δυτικής θεολογίας, δεν βρίσκεται στην Αγία Γραφή, ενώ ο αντίθετα ο όρος μαρτυρία απαντάται πολλές φορές. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου δεν σημαίνει: λέγω ωραία λόγια για τον Χριστό, αλλά δίνω καθημερινώς μαρτυρία για τον Χριστό με το λόγο και τη σιωπή μου, με τα έργα και το παράδειγμά μου. Και επιπλέον, αν χρειαστεί, μαρτυρώ για τον Χριστό, δηλαδή χύνω το αίμα μου για τον Χριστό, όπως το έπραξαν εκατομμύρια Μάρτυρες και Ομολογητές της πίστεως.
2η ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια είναι η γνώμη σας για τον προσηλυτισμό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρούμε τον προσηλυτισμό μεγάλη αμαρτία, γιατί δεν σέβεται τον άνθρωπο. Καταπατεί το πολύτιμο θεϊκό δώρο της ελευθερίας του και υποβιβάζει την προσωπικότητά του. Προσηλυτισμός σημαίνει ότι επιβάλλω στον άλλο το πιστεύω μου με θεμιτά και αθέμιτα μέσα, ενώ μαρτυρία περί Χριστού σημαίνει αγωνίζομαι να ζω κατά Χριστόν και επαναλαμβάνω με το λόγο και τη ζωή μου το διαχρονικό «έρχου και ίδε» του αποστόλου Φιλίππου προς τον οποιονδήποτε καλοπροαίρετο «Ναθαναήλ» - «πλησίον» μου. Τα ολέθρια αποτελέσματα από τον προσηλυτισμό στις λεγόμενες ιεραποστολικές χώρες εκ μέρους του δυτικού Χριστιανισμού, τα οποία γευόμαστε μέχρι σήμερα, δεν αφήνουν, νομίζω, κανένα περιθώριο για την μη οριστική καταδίκη της προσηλυτιστικής τακτικής.
3η ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια διαδικασία ακολουθείται στην Ορθόδοξη Εκκλησία προκειμένου να εργαστεί κάποιος ιεραποστολικά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στην Ορθόδοξη Εκκλησία οι διάκονοι του Ευαγγελίου δεν είναι αυτόκλητοι, αλλά ετερόκλητοι. Μ’ άλλα λόγια δεν αποφασίζει κάποιος μόνος του να εργαστεί ιεραποστολικά, αλλά τον αποστέλλει η Εκκλησία. Η υπακοή στην Εκκλησία είναι η μόνη ψυχοσωτήρια οδός. Εάν θυμηθούμε π.χ. την περίπτωση των αποστόλων Βαρνάβα και Παύλου θα δούμε ότι το Άγιο Πνεύμα τους εξέλεξε και η Εκκλησία με προσευχή και νηστεία τους απέστειλε στο έργο του ευαγγελισμού (Πράξ. 13,3). Και αυτοί όταν επιστρέφουν στα Ιεροσόλυμα αναφέρουν στην αποστέλλουσα Εκκλησία «όσα ο Θεός εποίησε μετ’ αυτών» (Πράξ. 15,4).
Το θέμα αυτό έχει τεράστια θεολογική σημασία για τη διάδοση της ορθής πίστης και την ενότητα της Εκκλησίας. Εάν ο καθένας ενεργεί κατά τη γνώμη του και την επιθυμία του, τότε κινδυνεύει και η πίστη και η ενότητα της Εκκλησίας.
Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου να σας αναφέρω το εξής περιστατικό: Κάποτε συνταξίδευα αεροπορικώς από την Αμερική για Ελλάδα με μια αμερικανίδα αυτοαποκαλούμενη ιεραπόστολο. Όταν τη ρώτησα γιατί διάλεξε την Ελλάδα ως τόπο ιεραποστολής, μου είπε ότι θαυμάζει πολύ τους Έλληνες, επειδή γνωρίζει πολλά για την ένδοξη αρχαία ιστορία τους, και γι’ αυτό έχει μεγάλο ζήλο να τους κάνει Χριστιανούς.
- Γνωρίζετε σε τι πιστεύουν οι Νεοέλληνες; την ρώτησα.
- Βεβαίως, στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου! μου απάντησε.
- Ξέρετε, της είπα, ότι 2.000 χρόνια πριν από σας κάποιος άλλος απόστολος, ο μέγας απόστολος των Εθνών Παύλος πήγε στην Ελλάδα και κήρυξε το Χριστιανισμό; Και ότι οι Έλληνες από τότε μέχρι σήμερα έχουν μια αδιάκοπη χριστιανική ορθόδοξη παράδοση;
Τέτοια ευτράπελα και πολύ χειρότερα συμβαίνουν όταν πίσω από τον κάθε αυτόκλητο ιεραπόστολο δεν υπάρχει η αποστέλλουσα Εκκλησία.
Για να διαβάσετε το υπόλοιπο κείμενο, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου