Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

«Δὲν θέλουμε νὰ εἴμαστε πιὰ μουσουλμάνοι. Θέλουμε νὰ γίνουμε Χριστιανοί»!


Ὁ φανατισμὸς τῶν Ἰσλαμιστῶν στὴν Τουρκία δὲν ἐπιτρέπει διαφοροποιήσεις εἰδικὰ σὲ θέματα θρησκείας. Αὐτὸ ὅμως ποὺ δὲν ἐπετεύχθη μὲ «ζεϊμπέκικα καὶ κουμπαριὲς» τὸ πράττει ἡ Ὀρθοδοξία ἀφοῦ εἶναι ἔκδηλο σὲ πολλοὺς Τούρκους τὸ Ὀρθόδοξο ὑπόβαθρο. Ἂν καὶ οἱ λιγοστοὶ Σελτζοῦκοι ἄλλαξαν τὸν ἐθνοθρησκευτικὸ χαρακτήρα ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων (Μικρασίας, Θράκης, Πόντου κ.α.) ποῦ λόγω βίας ἢ συμφερόντων ἐξισλαμίσθηκαν ἀκόμα καὶ ἐπιφανειακά, σήμερα μία κρυμμένη Ὀρθόδοξη θρησκευτικότητα ἐκδηλώνεται ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους τους. Οἱ κρυπτοχριστιανοὶ ἀποτελοῦν γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο ἕνα κρυφὸ ποίμνιο τραγικῶν θυμάτων μίας αὐταρχικῆς διοίκησης αἰώνων. Ζοῦν παντοῦ. Κυρίως στὸν Πόντο ποὺ ἴσως εἶναι 2 ἑκατομμύρια! Ἔρημοι ναοὶ λειτουργοῦν καὶ ξαφνικὰ γεμίζουν κρυπτοχριστιανοὺς ποὺ κοινωνοῦν συνειδητά, νηστεύουν ἀκόμα καὶ τὸ λάδι ὅλα τὰ 5ήμερα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς. Γράφονται συνθήματα σὲ τοίχους ἀπὸ νέους μὲ ἀναζητήσεις: «Δὲν θέλουμε νὰ εἴμαστε πιὰ μουσουλμάνοι. Θέλουμε νὰ γίνουμε Χριστιανοί»! Τοῦρκοι λένε σὲ Ἕλληνες ἐπισκέπτες: «Ὁ τόπος αὐτὸς εἶναι δικός σας». Hos geldiniz! Φύλακες μνημείων λένε σὲ Ἕλληνες νὰ μὴν πληρώνουν εἰσιτήριο γιατί «αὐτὰ εἶναι δικά σας». Δὲν θεωροῦν εὐλογία ἀπ’ τὸν Θεὸ τὸ γεγονὸς ὅτι....

  ἀδίκησαν τοὺς Ρωμηοὺς κλέβοντας καὶ διώκοντάς τους, πιστεύοντας ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ δὲν βλέπουν προκοπή! Καταλαβαίνουν ὅτι ζοῦν σὲ μία χώρα ποὺ ὅλα εἶναι Ἑλληνικά! Ἱστορία, μνημεῖα, πόλεις, πολιτισμὸς καὶ τὸ σημαντικότερο ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία ἐξ’ αὐτῶν γνωρίζει ὅτι στὶς φλέβες τοὺς ρέει Ἑλληνικὸ αἷμα!





Τὰ περιστατικὰ πολλά. Στὸ ναὸ Ἄγ. Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, ὁ π. Δοσίθεος συναντᾶ νεαρὴ Τουρκάλα ποὺ ρίχνει ὀβολὸ στὸ παγκάρι, ἀνάβει κερί, προσκυνεῖ τὴν εἰκόνα καὶ ἐξηγεῖ στὸν Πάτερ: «Μοῦ ἀρέσουν τὰ δικά σας»! Κάθε Παρασκευὴ ποὺ λειτουργεῖ ἡ Μονὴ Μεταμορφώσεως Πρώτης συρρέουν πολλοὶ Τοῦρκοι. Στὸ νησὶ Ἀντιγόνη τιμοῦν τὸν Ἄγ. Γεώργιο φέρνοντας στὸ μοναστήρι λάδια, λαμπάδες, χρήματα γιὰ τὰ θαύματα ποὺ κάνει. Σ’ ἕνα ἀπ’ τὰ 40 ἁγιάσματα τῆς Πόλης, στὸ Μπαλουκλὴ καταφεύγουν πολλοὶ Τοῦρκοι ζητώντας βοήθεια σὲ δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς. Στὴν Παναγία τοῦ Βεφᾶ κάθε πρωτομηνιὰ ἑκατοντάδες Τοῦρκοι παίρνουν ἁγιασμὸ καὶ τὴν Πρωτοχρονιὰ γίνεται τὸ ἀδιαχώρητο ἀπὸ χιλιάδες προσερχόμενους. Κοντὰ στὴν Ἁγιὰ Σοφιά, στὸν Ἀϊ Θαράπο, κάθε Δευτέρα Ὀρθόδοξος ἱερέας διαβάζει συνεχῶς εὐχὲς σὲ «μουσουλμάνους» ποὺ ζητοῦν ἐξομολόγηση. Τὸ ἁγίασμα τῆς σπηλιᾶς Ἄγ. Δημητρίου Ξηροκρήνης γεμάτο δεκανίκια καὶ τάματα ἀπὸ Τούρκους ἀκόμα καὶ ἀπ’ τὸ Ἐρζεροὺμ ποὺ θεραπεύθηκαν. Ἐκκλησιάζονται, ζητοῦν νὰ κοινωνήσουν, προσκυνοῦν τὸ Σταυρό, εὐχαριστοῦν τὸν παπὰ ποὺ σταυρώνει τὸ ἄρρωστο παιδί τους, ἀγαποῦν ἰδιαιτέρως τὸν Aziz Nikola (Ἅγιο Νικόλαο)! Τουρκάλα κρατᾶ 50 χρόνια ἀναμμένο τὸ καντήλι στὸ Ναὸ Ταξιαρχῶν Μοσχονησίων!

Ἡ «Σαμπὰχ» γράφει: «Ἡ ἐπαναλειτουργία τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Χάλκης εἶναι αἴτημα ἄκρως λογικὸ» καὶ ὁ ἀρθρογράφος Τσαντὰρ ὑποστηρίζει «τὴν οἰκουμενικότητα τοῦ Πατριαρχείου ποὺ ἰσχύει ἀπ’ τὸ 451…». Ο Γ. Τζιβαόγλου γράφει ὅτι ὁ ἀπαγχονισμὸς τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου Ἐ΄ ὑπῆρξε μοιραῖο λάθος. Τουρκικὴ τράπεζα παρουσίασε ἔκδοση γιὰ τὸ Βυζάντιο ποὺ περιεῖχε ἀκόμα καὶ λόγο τοῦ Ἁγίου Βασιλείου πρὸς νέους! Ἡ Τουρκικὴ ἀκαδημία ἐπιστημῶν διοργάνωσε συνέδριο γιὰ τὴ ζωὴ στὸ Βυζάντιο. Στὴν Τουρκία οἱ Ὄρθ. Ἐκκλησίες δὲν πληρώνουν ἠλεκτρικὸ ρεῦμα ὅπως στὴν Ἑλλάδα. Ἀπαλλάσσονται!

Τουρκικὲς πηγὲς σὲ ἔρευνα τοῦ Ν. Χειλαδάκη ἀποκαλύπτουν ὅτι στὴ Μονὴ Παντοκράτορος τοῦ Κερατίου ποὺ ὑπῆρχαν οἱ αὐτοκρατορικοὶ τάφοι Κομνηνῶν καὶ Παλαιολόγων, εἶναι σήμερα ἡ περιοχὴ Φατίχ, κέντρο φανατικῶν ἰσλαμιστῶν καὶ συνηθίζουν πολλοὶ Τοῦρκοι νὰ ἀνάβουν κεριὰ καὶ νὰ ρίχνουν χρήματα σ’ ἕναν τάφο παρὰ τὴν προειδοποιητικὴ ἐπιγραφὴ ποὺ ἀπαγορεύει αὐστηρὰ τὴ συνήθεια αὐτή. Στὴν ἴδια συνοικία ὑπῆρχε ὁ Βυζαντινὸς ναὸς Ἁγίων Ἀποστόλων. Πάνω στὰ ἐρείπιά του χτίστηκε τζαμὶ καὶ κατόπιν ἐπισκευῶν ἀνοίχτηκε ὁ τάφος τοῦ Μωάμεθ Πορθητῆ ποὺ εἶχε μητέρα Χριστιανὴ -πιθανῶς Ἑλληνίδα- καὶ διαπιστώθηκε ὅτι μία καταπακτὴ ὁδηγοῦσε στὴν ὑπόγεια αἴθουσα τῆς παλιᾶς Ἐκκλησίας, ἀποδει-κνύοντας ὅτι ὁ Μωάμεθ εἶχε ταφεῖ σὲ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐν μέσω Βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων! Μαρτυρίες ἀναφέρουν ὅτι στὰ τέλη τῆς ζωῆς τοῦ εἶχε ἀσπασθεῖ τὸν Χριστιανισμὸ καὶ δίπλα στὸν τάφο τοῦ βρέθηκε Σταυρὸς καὶ εἰκόνα τῆς Παναγίας! Ὁ ναὸς Ἁγίας Εἰρήνης δίπλα στὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ δὲν ἔγινε ποτὲ τζαμί. Ὁ Μωάμεθ τὸν ἄφησε νὰ λειτουργεῖ κανονικὰ χάριν τῆς Χριστιανῆς μάνας του! Ὅλα αὐτὰ ἀπασχολοῦν κατὰ καιροὺς τὰ τουρκικὰ μέσα ἐνημέρωσης. Τὸ περιοδικὸ «Ἀκτουὲλ» τῆς Σαμπὰχ παρουσίασε ἄρθρο: «Ὁ Πορθητὴς ἦταν Χριστιανός;»!

Ἡ ἑβδομαδιαία τουρκικὴ ἐπιθεώρηση ἀξιῶν ἀναφέρει: «Ἐπιστρέφουν στὶς θρησκευτικές τους ρίζες»! Ἐπισημαίνει ὅτι σὲ 3 χρόνια μοιράστηκαν 8 ἑκατομμύρια Εὐαγγέλια (incil) στὴν τουρκικὴ γλώσσα, ἐνῶ φανερὰ βαπτίζονται Χριστιανοὶ πολλοὶ μουσουλμάνοι ἀπόγονοι ἐξισλαμισμένων Ἑλληνογενῶν ποὺ ἀνακαλύπτουν τὶς χριστιανικές τους ρίζες! Ἡ «Σαμπὰχ» τιτλοφορεῖ: «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Παναγίας στὴν Κωνσταντινούπολη, τελευταία ἐλπίδα γιὰ τοὺς Τούρκους»! Τὴν χαρακτηρίζει «Πόρτα ἐλπίδας», τόπο προσκυνήματος καὶ προσευχῆς στὰ προβλήματα τῶν Τούρκων μὲ ἀθρόα προσέλευση ποὺ κάθε 1η τοῦ μηνὸς δημιουργεῖται τὸ ἀδιαχώρητο! Ἡ φήμη τῆς Παναγίας ἁπλώθηκε παντοῦ καὶ οἱ Τοῦρκοι -ἀκόμα καὶ διάσημοι- προσέρχονται γιὰ νὰ ἀνάψουν κεριά, νὰ φιλήσουν τὸ χέρι Ὀρθόδοξου παπᾶ, δηλώνοντας ὅτι ἐκεῖ εἶναι τὸ σπίτι τοῦ Θεοῦ γιατί γίνονται θαύματα!

Στὸν  Ἀρχάγγελο Μιχαὴλ στὴ Σεβάστεια, ἀναφέρεται στὰ συναξάρια ὅτι μικρὰ ψάρια ἐντός του ἁγιάσματος ἔγλυφαν τὸ σῶμα τῶν ἀσθενῶν καὶ λάμβαναν θαυματουργικὰ θεραπεία. Ἡ Ἐκκλησία καταστράφηκε τὸν 15ο αἰώνα, ἀλλὰ σήμερα τὸ ἁγίασμα χρησιμοποιεῖται μὲ τὶς ἴδιες θεραπευτικὲς ἰδιότητες προσελκύοντας πολλοὺς Εὐρωπαίους. Ἡ ἐφημερίδα «Στὰρ» γράφει: «Τουρκάλες μὲ μαντίλες πᾶνε σὲ Ἐκκλησίες», ἀνάβουν κεριά, κάνουν τάματα, ζητᾶνε τὴν εὐλογία ἔκπληκτων παπάδων, προσκυνοῦν εἰκόνες, ἐπικαλοῦνται Ἁγίους (ὅλα αὐτὰ τὰ ἀπαγορεύει τὸ Ἰσλάμ), παρατηρώντας μία μεταστροφὴ σὲ Ἑλληνορθόδοξους ναοὺς καὶ ἁγιάσματα ὅπου οἱ Τοῦρκοι βρίσκουν καταφύγιο! Ἡ ἐφημερίδα «Μιλιὲτ» ἀναφέρει ὅτι μὲ μέριμνα Τούρκου δημάρχου, γιορτάστηκε εὐλαβικὰ στὴ Σηλυβρία ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μὲ μαζικὴ συμμετοχὴ «μουσουλμάνων»!

Τὰ τελευταία χρόνια ἐπετράπη στὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανίων νὰ ρίχνεται στὸ Βόσπορο ὁ Σταυρός. Πιὸ πολὺ χάρηκαν οἱ Τοῦρκοι ψαράδες γιατί θεωροῦσαν ὅτι ὁ λόγος ποὺ μειώθηκαν τὰ ψάρια στὴ θάλασσα ἦταν ποὺ δὲν ἔριχναν οἱ Ρωμηοὶ τὸ Σταυρὸ τὰ Φῶτα! Τουρκικὲς ἐφημερίδες ἀνέφεραν ὅτι νεαρὴ Τουρκάλα βούτηξε μὲ τὰ ροῦχα νὰ πιάσει τὸ Σταυρὸ στὸν Κεράτιο μαζὶ μὲ Χριστιανοὺς δίνοντας συνέντευξη ὅτι ἤθελε νὰ τιμήσει τὴ γιορτὴ τῶν Ρωμηῶν καὶ θὰ τὸ ξανάκανε γιὰ νὰ πάρει εὐλογία! Ἡ «Χουριὲτ» πρώτη σὲ κυκλοφορία τουρκικὴ ἐφημερίδα δημοσίευσε πρὶν λίγα χρόνια ὅτι Τοῦρκος ὑποψήφιος δήμαρχος κυβερνῶντος ἰσλαμικοῦ κόμματος ζήτησε τὴν εὐλογία τοῦ Πατριάρχη, παρακολουθώντας τὴ θ. λειτουργία στὴν Παναγία Εὐαγγελίστρια τὴν 25η Μαρτίου(!), μίλησε δημόσια σὲ Τούρκους δημοσιογράφους γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ ἡγέτη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ πρόσφερε τριαντάφυλλο…»!

Τουρκικὰ κανάλια δείχνουν Μετέωρα, Μιστρά, ψαλμωδίες, βίους Ἁγίων κ.α. Προβάλλουν Τούρκους ποὺ ἁγιογραφοῦν καὶ ὅτι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα σὲ ἱστορικὴ παλαιοχριστιανικὴ κατακόμβη συρρέουν προσκυνητὲς πιστεύοντας ὅτι θὰ βοηθηθοῦν στὴ ζωή τους, ἀνάβοντας κεριὰ ἐκεῖ ὅπου συγκεντρώνονταν παλιὰ οἱ Χριστιανοί. Ἔξω ἀπὸ τὰ Ἄδανα σὲ κατακόμβη ποὺ ἁγίασαν 7 Χριστιανοὶ νέοι προσέρχονται Τοῦρκοι προσκυνητὲς θυμιάζοντας λιβάνι ποὺ ἀπαγορεύει τὸ Ἰσλάμ, θεωρώντας τοὺς τόπους ἱεροὺς διότι γίνονται φοβερὰ θαύματα. Στὴν Ταρσὸ ὁ Ναὸς Ἀποστόλου Παύλου εἶναι προσκύνημα, ἀνάβουν καντήλια, φιλᾶνε εἰκόνες, πίνουν ἁγίασμα γιὰ τὴν ὑγεία τους καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ θεωροῦν ἱερά. Στὶς 24 Σεπτεμβρίου στὴν Πρίγκηπο τιμοῦν τὸν Ἄγ. Γεώργιο τὸν Κουδουνά. Δεκάδες χιλιάδες προσκυνητὲς ἀπ’ τὰ πέρατα τῆς Τουρκίας μὲ τσαντόρ, ἀκόμα καὶ ἡλικιωμένοι, περπατοῦν ξυπόλητοι, ἀπ’ τὶς ἀκτὲς ὅλη τὴν ἀνηφόρα ὡς τὴν κορυφὴ ποὺ εἶναι ὁ ναὸς σὲ ἕνα ἄνευ προηγουμένου πανηγύρι, κάνοντας τάματα, κρεμώντας κουρελάκια στὰ δέντρα, τηρώντας μία παράδοση μὲ κλωστές, περιμένοντας σὲ ἀτέλειωτες οὐρὲς ἐπὶ 5 ὧρες γιὰ νὰ πάρουν ἁγιασμό, νὰ τοὺς σταυρώσει ὁ Ὀρθόδοξος παπάς, ἀνάβοντας κεριά, χαϊδεύοντας εἰκόνες, πιστεύοντας στὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ!

Τοῦρκοι γράφουν λογοτεχνικὰ βιβλία: «Κωνσταντινούπολις ἦταν τὸ ὄνομά σου… μὲ τὸ λαό σου τὸν εὐσεβῆ, τὶς Ἐκκλησιές, τὰ μοναστήρια, τ’ ἁγιάσματά σου, μὲ τὶς εἰκόνες, τοὺς καλογέρους καὶ τοὺς ἀγγέλους σου, ἤσουνα ἡ πρωτεύουσα μίας αὐτοκρατορίας. Κωνσταντινούπολις τὸ ὄνομά σου…»

Ἂς τὰ βλέπουν αὐτὰ στὴν χώρα μας «οἱ λίγοι» ποὺ ἔκαναν μόδα τὸ νὰ μάχονται τὴν Ἐκκλησία.

ἐφημερίδα Λέσβου «Δημοκράτης» 25-12-2008
zoiforos
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/02/blog-post_6351.html

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

"Φύλακα Άγγελέ μου, φύλαξέ με!"


Μια φορά, στη Ρωσία ένα ορφανό αγοράκι μεγάλωνε με τη γιαγιά του.
Η γιαγιά του εντελώς αγράμματη γυναίκα, δεν ήξερε καμιά προσευχή αλλά τον έμαθε μόνο να λέει: «Φύλακα άγγελε, φύλαξέ με».
Έτσι το παιδί συνήθισε πάντα να λέει αυτή την προσευχούλα. Πρωί και βράδυ και παντού όπου βρισκόταν.

Το παιδί μεγάλωσε, υπηρέτησε στο Αυτοκρατορικό ναυτικό και όταν απολύθηκε με τα χρήματα της αποζημίωσης ξεκίνησε για τα μέρη του. Ωστόσο καθόταν αρκετά μακρυά από την θάλασσα και έπρεπε να περάσει μέσα από δάση.

Στη Ρωσία υπάρχουν κατά διαστήματα πανδοχεία που επιδοτούνται από το κράτος για να προσφέρουν κατάλυμα στους οδοιπόρους και ταξιδιώτες. Υποχρεωτικά. Αλλιώς τιμωρούνται.

Ο απολυμένος ναύτης αναγκάστηκε να ζητήσει... καταφύγιο σε μια τέτοια καλύβα που την φύλαγαν ένας γέρος με μια γριά.

Διστακτικά κτύπησε την πόρτα αλλά από μέσα άκουσε βρισιές και βλασφήμιες, αντί να τον ανοίξουν ως όφειλαν.

— Φύγε, του φώναξαν, δεν υπάρχει κατάλυμα για σένα. Τράβα πιο κάτω.

— Σας παρακαλώ ανοίξτε μου παρακάλεσε το παιδί. Δείξτε Λίγη καλοσύνη. Η νύχτα απόψε είναι πολλή άγρια και φοβάμαι. Θα με φάνε οι λύκοι και τα άγρια θηρία.

— Διώξτον διώξτον, φώναζε η γριά στο γέρο. Δεν θέλω απόψε ξένους εδώ.

— Σας παρακαλώ επέμενε και πάλι το παιδί...

Τότε ο γέρος άνοιξε λίγο την πόρτα, ξεπρόβαλε ένα πολύ άγριο μούτρο, ενώ τα χνώτα του μύριζαν άφθονο οινόπνευμα. Αλλά και γενικά από μέσα αναδιδόταν μπόχα από μυρωδιά ποτού.

— Τι θέλεις, ξανάπε ο γέρος άγρια, για να φύγει.

— Σας παρακαλώ, είπε και πάλι το παιδί. Μη με διώχνετε. Είναι άγρια η νύχτα. Εν ανάγκη και να πληρώσω. Έχω λεφτά. Ορίστε.

Κι έβγαλε τα λεφτά. Αθώο παιδί. Ο γέρος μόλις άκουσε για λεφτά γούρλωσε τα μάπα.

— Είπες λεφτά; έκανε. Και που τα βρήκες εσύ τα λεφτά;

Το παιδί εντελώς αθώο του έδειξε τα λεφτά του.

— Να ορίστε έχω λεφτά. Τώρα απολύθηκα και έχω...

Ο γέρος όταν είδε τα λεφτά άνοιξε την πόρτα.

Άντε πέρνα, του είπε.

Εν τω μεταξύ η γρηά όλο και φώναζε από μέσα μεθυσμένη να τον ξαποστείλει από ‘κεί που ήρθε.

Πω-πω! κακία, σκέφτηκε το παιδί. Είπα να περάσω μια νύχια και κάνουν έτσι. Πού να τους έλεγα ότι θέλω να μείνω κανένα χρόνο!

Τον πέταξαν σε μια γωνιά στο σκοτεινό δωμάτιο και πήγαν να συνεχίσουν την κραιπάλη τους. Ο νέος φοβήθηκε πολύ τα πρόσωπά τους, μετάνιωσε αλλά τώρα ήταν ήδη πολύ αργά. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Είπε την προσευχούλα που την έμαθε η γιαγιά του «φύλακα άγγελε, φύλαγέ με» και όπως ήταν ψόφιος από την κούραση τον πήρε γρήγορα ο ύπνος. Αλλά ξαγρυπνούσαν οι άγγελοι του!

Τί μεγάλο πράγμα! Διότι μόλις πέρασε λίγη ώρα και κατάλαβαν ο γέρος με τη γριά ότι τον πήρε ο ύπνος, ανοίγει σιγά-σιγά ο γέρος την πόρτα, και μπαίνει μέσα. Στο μισό φως φάνηκε να κρατάει ένα τσεκούρι στο χέρι και σιγά- σιγά πηγαίνει πάνω απ' το Κεφάλι του παιδιού, να το σκοτώσει.

- Τελείωνε γρήγορα, φώναξε αχνά η γριά. Πριν προλάβει να ξυπνήσει κατέβασέ το! Μια κι έξω σου λέω.

Κι όμως σαν να σκούντησε κάποιος το παιδί άνοιξε τα μάπα του. Τι νά δει! Ο γέρος έτοιμος να του κατεβάσει το τσεκούρι στο κεφάλι. Κρύος ιδρώτας τον έλουσε!

Και ξαφνικά εκείνη τη στιγμή κάποιος χτύπησε την εξώπορτα. Τραντάχτηκε όλο το σπίτι. Τάκα, τάκα, τάκα...

— Αστυνομία, ανοίξτε, ανοίξτε γρήγορα... Τάκα, τάκα, τάκα και τα χτυπήματα όλο και πλήθαιναν.

— Ανοίξτε γρήγορα! Αστυνομία! Θα σπάσουμε την πόρτα. Κάντε γρήγορα, Αστυνομία....

Γέρος και γριά τα ‘χασαν. Ο γέρος έκρυψε γρήγορα το τσεκούρι κάτω από το κρεβάτι κα έπεσε στα πόδια του ναύτη και τον εκλιπαρούσε να μην πει τίποτα στην αστυνομία. Να μην τον προδώσει. Ενώ η γριά έκαμνε κάτι σαστισμένα κι έλεγε:

— Ναι, ναι, τώρα, τώρα αμέσως, μια στιγμή... θ' ανοίξω...

— Ανοίξτε, ανοίξτε γρήγορα έκανε πάλι απ' έξω η φωνή. Τελείωσε η υπομονή μας, γρήγορα...

— Σε παρακαλώ, μην με προδίδεις, έλεγε ο γέρος.

— Εγώ, τόλμησε να κάνει το παιδί... δεν...όχι...

Με το που πήγε ο γέρος προς την εξώπορτα, ο νέος ανοίγει το παράθυρο και πηδάει απ' έξω και το σκάζει. Ισόγειο βλέπετε, ήταν το σπιτάκι. Πήγε πίσω από κάτι θάμνους και τι να δει! Ούτε αστυνομία, ούτε άλογα, ούτε τίποτα.

Όλα τα είχαν κάνει οι Άγγελοι που τους είχε επικαλεστεί τόσες φορές για να τον φυλάγουν. Και φύλαγαν.


πηγή briefingnews


Πηγή: http://ellpalmos.blogspot.com/2013/02/blog-post_9742.html#ixzz2LSht3pM6

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τον Γέροντα Παίσιο


Το 1992, βρεθήκαμε περίπου είκοσι άνθρωποι στο υπαίθριο αρχονταρίκι του Γέροντα και τον ακούγαμε με προσοχή, καθισμένοι στα κούτσουρα. Κάποια στιγμή, σταμάτησε για λίγο, ήρθε προς το μέρος μου και μου είπε:
"Χρήστο, πάμε εμείς προς το δέντρο να τα πούμε οι δυο μας".
Εκεί ειπώθηκαν, μεταξύ άλλων, και τα παρακάτω: "Γέροντα", του είπα, "έχω την εξής απορία:
Οι μάρτυρες του Ελληνικού Γένους και της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπερβαίνουν τα δέκα εκατομμύρια. Ο καλός Θεός δε θα λυπηθεί κάποτε τους Έλληνες και όλο αυτό το αίμα των μαρτύρων, ώστε να μας δώσει την Κωνσταντινούπολη πάλι πίσω; Ως πότε θα την κρατούν οι τούρκοι στα χέρια τους;"
"Παιδί μου, Χρήστο", μου απάντησε, "ο Θεός μάς λυπήθηκε το 1920 και ήθελε να μας τη δώσει. Το θωρηκτό "ΑΒΕΡΩΦ" και το θωρηκτό "ΚΙΛΚΙΣ" είχαν ελλιμενιστεί στον Κεράτιο κόλπο της Κωνσταντινούπολης, αλλά εμείς, τότε, είχαμε μία μεγάλη αμαρτία. Ήμασταν βλάσφημοι. Βρίζαμε τα θεία και, δυστυχώς -ξέρω ότι θα σε στενοχωρήσω, αλλά πρέπει να σου το πω- περισσότερο βλάσφημοι ήταν οι Έλληνες αξιωματικοί. Η τουρκία έχει τα κόλλυβα στο ζωνάρι της και θα διαλυθεί. Εγώ είμαι γέρος. Δε θα προλάβω να τα δω. Εσύ, όμως, είσαι νέος και θα τα δεις".
"Γέροντα, καλά είναι όλα αυτά που μου λέτε, αλλά πότε;"
"Το πότε το ξέρει μόνον ο Θεός. Όταν εγώ, το 1986 και 1987, σας έλεγα ότι θα διαλυόταν η Σοβιετική Ένωση, δε με πιστεύατε. Δε δαλύθηκε; Έτσι θα διαλυθεί και η τουρκία. Θα λειτουργήσουν οι πνευματικές δυνάμεις κατά τέτοιον τρόπο, που τα συμφέροντα των Μεγάλων θα επιβάλουν η Πόλη να δοθεί στην Ελλάδα. Εσείς οι στρατιωτικοί, την Αλβανία να προσέχετε. Από εκεί θα έρθει η απειλή".
"Γέροντα, άμα φτύσουμε, οι Αλβανοί θα πνιγούν στο σάλιο μας, και σεις λέτε ότι θα έρθει απειλή από την Αλβανία; Δεν μπορώ να το πιστέψω".
"Άκου το Γέροντα!", μου απάντησε.
Υποστράτηγος ε.α., Τσιαλίκης Χρήστος, Θεολόγος, Κομοτηνή.

πηγή yiorgosthalassis

Πηγή: http://ellpalmos.blogspot.com/

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος


Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα: « Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση• άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια. Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα: Παραδέχομαι, ότι μερικοί χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή των άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μέν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζούν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει».

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Ομολογία πίστεως μέσα στις κομμουνιστικές φυλακές.


Διηγείται ο ιερομ.Ιουστίνος Πίρβου.


….Και φτάνει σε μένα και με ρωτάει: “Εσύ τι δουλειά έκανες;”. Εγώ τότε ξέροντας τι με περιμένει εάν έλεγα ιερέας, απάντησα: “Αγρότης”. “Αγρότης; Θα σου δώσω μία…” Και προς έκπληξή μου, με πετάει στον τοίχο και αισθάνθηκα σαν να μου βγήκαν τα πνευμόνια επειδή με βρήκε απροετοίμαστο. Και πέρασαν πολλά χρόνια κι με βάρυνε η συνείδησή μου που δεν είχα θάρρος. 

Και ήρθε η στιγμή να ξεχρεώσω. Ήταν τότε που η Δύση είχε αρχίσει να μαθαίνει τι γίνεται στις κομμουνιστικές φυλακές και το σχέδιό τους να μας εξοντώσουν όλους με την υποσίτηση. Γι’ αυτό οι κομμουνιστές αποφάσισαν να στείλουν τους πολιτικούς κρατούμενους σε καταναγκαστικά έργα. Γι’ αυτό μας είχαν μαζέψει όλους τους κρατούμενους στην αυλή. Η πρώτη ερώτηση ήταν: “Ποιος πιστεύει στο Θεό; Ποιος πιστεύει σ’ αυτήν την ηλιθιότητα;”

Τότε κάτι εξεγέρθηκε μέσα μου. Κατάλαβα ότι είχε φτάσει η στιγμή. Μου ήταν αδιάφορο τι θα μου συνέβαινε μετά. Όταν άκουσα την ερώτηση αναπήδησα. Στεκόμουν στην πίσω σειρά, ήμασταν περίπου 120. Βγήκα μπροστά. Με κρατούσαν. Όλοι ήμασταν αδυνατισμένοι σα σκιές, σα φαντάσματα. Μου είπε: «Έλα εδώ» δείχνοντας μου το αριστερό του χέρι. “Ποιος άλλος πιστεύει σαν αυτόν;” Μόνο 7 στάθηκαν στη θέση τους, οι πληροφοριοδότες τους που είχαν παρεισφρύσει ανάμεσά μας. Με έβαλαν στην απομόνωση 9 ημέρες και μου έδωσαν τη γνωστή μερίδα: 200mg αλατισμένο νερό και 100 γρ. ψωμί.

Μετά απ’ αυτό το διαβολικό φέρσιμο οι άλλοι με ρωτούσαν. “Γιατί είπες ότι είσαι ιερέας;” “Πως θα μπορούσα να πω κάτι άλλο; Μου έφτανε η προηγούμενη πτώση μου”.

Όποιος λέει την αλήθεια μπορεί να χάσει σήμερα αλλά να κερδίσει για πάντα, επειδή τίποτε δε γίνεται χωρίς να το ξέρει ο Θεός· όλα είναι μια δοκιμασία και μια απόδειξη της αγάπης του Θεού.

Εγώ δε θέλω να πω ότι έκανα κάτι θαρραλέο. Εγώ είπα:


«Κύριε, συγχώρεσέ με. Αμάρτησα και θέλησα να δοθώ σε Σένα αυτήν την επικίνδυνη στιγμή». Τότε όλοι με πρόσεξαν και να ξέρετε ότι οι φύλακες οι αξιωματικοί και όλο το στρατόπεδο άρχισαν να μου δείχνουν ένα σεβασμό. Με χλεύαζαν βέβαια αλλά όχι όπως πρώτα. Μετά από χρόνια ξαναείχα την ευκαιρία να ξεχρεώσω πολλές φορές.

πηγη-Viata parintelui Iustin-Minastirea Petru Voda

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Άγιος Μάξιμος ο Γραικός



Ο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός γεννήθηκε στην Άρτα το 1470. Το κοσμικό του όνομα ήταν Μιχαήλ Τριβώλης και οι γονείς του ήταν πλούσιοι και ευσεβείς. Η οικογένειά του ανήκε στη χορεία των λογίων, που συνόδευσαν τον Θωμά Παλαιολόγο κατά την έξοδό του από το Μυστρά, λίγο πριν από την πτώση του Δεσποτάτου. Φεύγοντας, λοιπόν, από το Μυστρά η οικογένεια του Αγίου Μαξίμου εγκαταστάθηκε στην Άρτα.
Από τα 14 έως τα 20 χρόνια του, οι γονείς του τον στέλνουν στην Κέρκυρα, για να μαθητεύσει κοντά στον θείο του Δημ. Τριβώλη και στον επιφανή δάσκαλο Ιωάννη Μόσχο. Στη συνέχεια πήγε στην Φλωρεντία και σπούδασε κοντά στον διαπρεπή Έλληνα Ιωάννη Λάσκαρη Θεολογία, Ιστορία, Φιλολογία, Φιλοσοφία και τις γλώσσες αρχαία Ελληνική, Λατινική, Γαλλική και Ιταλική. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, ο Μιχαήλ Τριβώλης, πήγε στο Άγιο Όρος και έγινε ο μοναχός Μάξιμος στη μονή Βατοπαιδίου σε ηλικία 35 ετών. Εκεί εργάσθηκε σαν απλός μοναχός για δέκα χρόνια, με ταπείνωση και σεβασμό προς τους πατέρες, ενώ το ήθος και η μόρφωσή του τον είχαν κάνει πολύ γνωστό. Αυτό ακριβώς το κύρος του αποτέλεσε και την αιτία της αποστολής του στη Ρωσία, προκειμένου να μεταφράσει τα λειτουργικά βιβλία, την Αγία Γραφή και τα βιβλία των Πατέρων, από τα ελληνικά στα ρωσικά και να διορθώσει τις σοβαρές αλλοιώσεις που είχαν υποστεί.
Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε μαζί με άλλους δύο μοναχούς που μιλούσαν τη ρωσική γλώσσα και έφθασε στη Μόσχα το 1518. Αμέσως έπιασε δουλειά και με τη βοήθεια των συνεργατών του ο Μάξιμος διόρθωσε, ερμήνευσε και μετέφρασε το Ψαλτήρι. Στη συνέχεια μετέφρασε τις Πράξεις των Αποστόλων, Αποστολικούς Κανόνες, Ομιλίες του Ιωάννου του Χρυσοστόμου κ.α. Με την πάροδο του χρόνου εξοικειώθηκε με το περιβάλλον, δημιούργησε πολλές φιλίες με επιφανείς φυσιογνωμίες της ρωσικής κοινωνίας, αλλά συγχρόνως άρχιζε να δημιουργεί εχθρούς, επειδή έλεγχε τα κακώς κείμενα της ρωσικής εκκλησιαστικής και κοινωνικής ζωής.
Την εποχή εκείνη υπήρχαν στη Ρωσία δύο τάσεις για τον μοναχισμό: Η μία υποστήριζε ότι τα μοναστήρια δικαιούνταν να έχουν μεγάλη περιουσία και δούλους και η άλλη έλεγε, ότι οι μοναχοί δεν πρέπει να ασχολούνται με αυτά και να αντιδικούν με τους ανθρώπους για υλικά πράγματα. Ο Μάξιμος χωρίς να ταχθεί με κανέναν υποστήριζε τις σωστές απόψεις της Εκκλησίας, δηλαδή ότι η Εκκλησία δικαιούται να έχει περιουσία για τα απολύτως αναγκαία, κτυπούσε όμως τον υπερβολικό πλούτο, ο οποίος, όπως έλεγε, διαφθείρει τον άνθρωπο και σκοτίζει το νου του.





Με αφορμή την αντίδραση του Μαξίμου του Γραικού στην ενέργεια του ηγεμόνα της Ρωσίας να χωρίσει την ορθόδοξη γυναίκα του, επειδή δεν έκανε παιδιά και να παντρευτεί μια καθολική, διατάχθηκε η σύλληψή του. Τον οδήγησαν σε δίκη και με ψεύτικες κατηγορίες τον καταδίκασαν σε εγκλεισμό στη μονή Βολοκαλάμσκ, ως αιρετικό και ως αμετανόητο αμαρτωλό. Εκεί τον οδήγησαν σιδηροδέσμιο σε απομόνωση, ενώ του απαγόρευσαν τη Θεία Κοινωνία και τη συμμετοχή του στις ακολουθίες του Ναού. Σε αυτή τη σκληρή σκλαβιά ο όσιος Μάξιμος κάθισε 6 χρόνια, σε ένα υγρό και στενό κελί, όπου υπέμεινε την πείνα τη δίψα το κρύο και την στέρηση ασχολίας. Επί πλέον του απαγόρευσαν να γράφει και του πήραν τα βιβλία. Η μόνη του παρηγοριά ήταν η θερμή και αδιάλειπτη προσευχή του.
Ο Κύριος όμως δεν τον εγκατέλειψε. Παρουσιάστηκε σ΄ αυτόν Άγγελος Κυρίου στη φυλακή ο οποίος τον στερέωσε στην υπομονή λέγοντάς του: « Υπομονή, γέροντα. Με αυτά τα πρόσκαιρα βάσανα θα λυτρωθείς από τα αιώνια ». Ο Άγιος Μάξιμος, παρέμεινε φυλακισμένος για 23 ολόκληρα χρόνια. Τελικά το 1548 απελευθερώνεται και έρχεται να ζήσει στη μονή της Αγίας Τριάδος έξω από τη Μόσχα. Έτσι έμεινε στη Ρωσία και αναπαύθηκε το1560, στις 21 Ιανουαρίου σε ηλικία 90 ετών, αφήνοντας πίσω του μεγάλο συγγραφικό έργο. Μετά το θάνατό του οι ρώσοι κατάλαβαν την αδικία τους απέναντι στον πολύτιμο αυτόν άνδρα και στην συνείδησή τους κατείχε θέση Αγίου και μάρτυρος. Τελικά ανακηρύχθηκε επίσημα Άγιος από τη Ρωσική Εκκλησία το έτος 1988.
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Άγιος Μάξιμος υπέγραφε τα κείμενά του ως εξής: Μάξιμος ο Γραικός, ο Λακεδαιμόνιος, που σημαίνει, ότι θυμόταν και ήταν υπερήφανος για την περιοχή της καταγωγής του, που όπως αναφέραμε στην αρχή ήταν η περιοχή της Λακωνίας.
Η μνήμη του τιμάται στις 21 Ιανουαρίου.

www.immspartis.gr

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ


Η Αγία Θεοδώρα γεννήθηκε το 815 μ.Χ., στην Παφλαγονία της Μικράς Ασιάς. 
Απέκτησε με τον εικονομάχο αυτοκρατορα Θεόφιλο έναν υιό το Μιχαήλ και πέντε θυγατέρες τη Θέκλα, την Άννα, την Αναστασία, την Πουλχερία και τη Μαρία.
Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική και θρησκευτική πάλη γύρω από το ζήτημα της λατρείας ή όχι των εικόνων, που είχε ξεκινήσει ήδη από το 730 μ.Χ., από τον ιδρυτή της δυναστείας των Ισαύρων Λέοντα τον Γ. Η διαμάχη αυτή χώρισε το Βυζάντιό σε δύο μέρη στους εικονολάτρες και στους εικονομάχους. Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος ακολούθησε εικονομαχική πολιτική. Με βασανιστήρια, διώξεις και καταστροφή ιερών κειμηλίων και εικόνων (π.χ. ασβέστωναν τις ιερές Εικόνες).
Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα έμεινε πιστή στις θρησκευτικές αρχές που είχε διδαχθεί από τους γονείς της και μαζί με τα παιδία της κρυφά στα διαμερίσματα της αλλά και σ'; επισκέψεις στην μητέρα της, απέδιδαν τις πρέπουσες τιμές στους Αγίους. Αποκαλούσαν μητέρα και παιδία τις ιερές Εικόνες ''καλά νινιά'' για να μην καταλάβει κάτι ο αυτοκράτορας.
Το 842 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Θεόφιλος αρρώστησε βαριά από δυσεντερία τόσο που παραμορφώθηκε το στόμα του και ο λάρυγγάς του είχε βγει έξω. Σε όραμά της η αυτοκράτειρα Θεοδώρα είδε, την άχραντο Θεοτόκο με το θείο βρέφος αγκαλιά, περιστοιχισμένη με λαμπροφορεμένους αγγέλους, οι οποίοι έδερναν το Θεόφιλο ανελέητα. Καθώς ξύπνησε άκουσε το σύζυγο της να λέει αναστενάζοντας,’’Αλίμονό σε μένα τον άθλιο και δυστυχή. Για τις αγίες Εικόνες με κτυπάνε.’’; η Θεοδώρα παρακαλούσε θερμά την εικόνα του Χριστού που είχε βγάλει από τα σεντούκια, να τον λυπηθεί.
Ξαφνικά ο Θεόφιλος άρπαξε και καταφιλούσε μια εικόνα, που σαν εγκόλπιο είχε κρεμασμένη ένας από τους παρευρισκομένους. Το θαύμα έγινε και το στόμα και ο λάρυγγάς του επανήλθαν στη φυσιολογική τους κατάσταση.



Με το θάνατο του συζύγου της το 842 ανέβηκε στο θρόνο ο ανήλικος υιός της Μιχαήλ σε ηλικία τριών ετών. Η Αυγούστα, ως επίτροπος του υιού της συγκρότησε και επικύρωσε τα πρακτικά της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας (787), κατέβασε από τον πατριαρχικό θρόνο τον εικονομάχο Ιωάννη, τον έβδομο και ανέβασε το Μεθόδιο. Επίσης αποφασίστηκε η οριστική αναστήλωση των ιερών Εικόνων.
Έδωσε εντολή ν' αφεθούν ελεύθεροι από τις φύλακες και να επιστρέψουν από τις εξορίες όσοι εξαιτίας των εικόνων είχαν βασανισθεί και διωχθεί. Με απόφαση Συνόδου το 842, συγκεντρώθηκαν στην Αγία Σοφία όσοι Πατέρες , μοναχοί , κληρικοί είχαν διασωθεί από την αυτοκρατορική οργή και μ'επικεφαλής την Αυτοκράτειρα Θεοδώρα και τον υιό της Μιχαήλ, τέλεσαν λιτανεία των Ιερών Εικόνων με θυμιατά, λαμπάδες και επανέφεραν στους ναούς τις ιερές Εικόνες. Η εκκλησία μας τιμά και εορτάζει αυτό το γεγονός κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή των Νηστειών, η οποία ονομάσθηκε Κυριακή της Ορθοδοξίας.



Όμως κηδεμόνας του Μιχαήλ ήταν ο αδερφός της Βάρδας, άνθρωπος ποταπός και ασεβής, που παρέσυρε σε ανόσιες πράξεις τον ανιψιό του. Αφού συκοφάντησε για κατάχρηση του αυτοκρατορικού ταμείου τη Θεοδώρα και πως επιβουλευόταν τον υιό της, κατάφερε να ξεσηκώσει το Μιχαήλ εναντίον της και την έκλεισε στο μοναστήρι των Γαστρίων μαζί με τις κόρες της.

Εκεί εξανάγκασε τον Πάτρωνα, αδερφό της Θεοδώρας να τις κάμει μοναχές, χωρίς τη θέλησή τουw, ενάντια στην ελευθερία του ατόμου και στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας. Έζησε έως την κοίμηση της εκεί, διαπρέποντας στο μοναχικό βίο όπως και στον αυτοκρατορικό με τις αρετές και την πιστή της, στηρίζοντας τις κόρες τις. H αληθινή της ευσέβεια και η ορθόδοξη πίστη της, δεν άφησαν τη Θεοδώρα να παρασυρθεί από αλαζονεία, ματαιοδοξία για την βασιλική δόξα που είχε ζήσει, αλλά με πραγματική ταπείνωση έζησε εν Χριστώ.

Κοιμήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 867, μετά την ανακομιδή το ιερό λείψανό της βρέθηκε άθικτο, ευωδίαζε μύρο και επιτελούσε πολλά θαύματα, η εκκλησία μας την ανακήρυξε Αγία. Το σεπτό σκήνωμα, φυλασσόταν έως το 1456 στην Κωνσταντινούπολη, μετά την πτώση της μεταφέρθηκε στον Μητροπολιτικό Ναό της Κέρκυρας.
Η μνήμη της τιμάται στις 11 Φεβρουαρίου
Κάθε χρόνο, μετά από απόφαση του μακαριστού Μητροπολίτου Τιμοθέου Τριβιζά το 1984, την Κυριακή της Ορθοδοξίας τελείται ιερά λιτάνευση του σεπτού σκηνώματος της Αγίας Θεοδώρας στην πόλη της Κέρκυρας.

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός;


(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός;
Πολλοί μπαίνουν στην εκκλησία, λένε διάφορες προσευχές και βγαίνουν. Βγαίνουν, χωρίς να γνωρίζουν τι είπαν. Τα χείλη τους κινούνται, αλλά τ’ αυτιά τους δεν ακούνε.

Εσύ ο ίδιος δεν ακούς την προσευχή σου, και θέλεις να την ακούσει ο Θεός;
“Γονάτισα”, λες. Γονάτισες, αλλά, ενώ το σώμα σου ήταν μέσα, ο νους σου πετούσε έξω. Με το στόμα έλεγες την προσευχή και με τη σκέψη λογάριαζες τόκους, έκανες συμβόλαια, πουλούσες εμπορεύματα, αγόραζες κτήματα, συναντούσες τους φίλους σου. Γιατί ο διάβολος, που είναι πονηρός και γνωρίζει ότι στον καιρό της προσευχής μεγάλα πράγματα κατορθώνουμε, τότε ακριβώς έρχεται και σπέρνει λογισμούς μέσα μας. Να, πολλές φορές είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, και τίποτα δεν συλλογιζόμαστε· πάμε στην εκκλησία για να προσευχηθούμε, και τότε χίλιες σκέψεις περνούν από το νου μας. Έτσι χάνουμε τους καρπούς της προσευχής, φεύγοντας από το ναό με άδεια χέρια. Το ίδιο, βέβαια, γίνεται και όταν προσευχόμαστε στο σπίτι μας ή οπουδήποτε αλλού.
Κάθε φορά, λοιπόν, που, καθώς προσευχόμαστε, συνειδητοποιούμε ότι ο νους μας έχει φύγει από το Θεό κι έχει στραφεί σε βιοτικά πράγματα, ας τον φέρνουμε πίσω, αναγκάζοντάς τον να μένει σταθερά και προσεκτικά προσκολλημένος στα νοήματα της προσευχής. Ας επαναλαμβάνουμε, μάλιστα, την προσευχή από την αρχή.

http://proskynitis.blogspot.gr/

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

"Ήρθε ο άντρας μου από το Άγιον Όρος"


Ήρθε από το Άγιον Όρος ο άντρας μου: Με τα κομποσχοίνια του, τα βιβλία, τα λιβάνια, τις εικονίτσες και τον αέρα της αγιοσύνης που φυσάει εκεί πάνω, θες από τις μνήμες του Παύλου Μελά, θες από τα παλέματα των καλογήρων, από τους κρυμμένους ασκητές, από το φανερό φως της Παρθένου, από τις βυζαντινές ψαλμωδιές, από τα αλάδωτα των νηστειών, από τα χρόνια της μονολόγιστης ευχής που έσκαψε υπομονές στους απαράκλητους τόπους και φύτεψε άνθη στα περάσματα από μοναστήρι σε σκήτη, από το συνωστισμό των προσευχών -όσο πυκνώνουν τα σύννεφα στον χειμώνα της πατρίδας-.

Δεν ρώτησα πολλά, είπε λιγότερα.

Όλα παίχτηκαν στο ατμοσφαιρικό επίπεδο και στην ήρεμη αδιαφορία για τα δελτία ειδήσεων. Κλείσαμε την τηλεόραση των ψεμμάτων, δεν μιλήσαμε για την χάλια κατάσταση, δεν συνομολογήσαμε ικεσία αλλά ήταν η φυσική εξέλιξη, όσο το σπίτι μας μυρίζει ακόμη τα θυμιάματα των ρούχων, που φορούσε στις αθωνικές αγρυπνίες.

Άφησα μια λάμπα αναμμένη στο σαλόνι, τη νύχτα -μην μπερδευτούν τα ράσα των μοναχών στα έπιπλα και μας ξυπνήσουν ή τους εμποδίσουμε στις ιεροπραξίες της ευλογίας του κόσμου- και κοιμήθηκα δίχως ανησυχία....

Κάποιοι θαρθούν σπίτι μας απόψε. Κάποιοι έρχονται κάθε βράδυ.

Στο απαλό φως του πορτατίφ, μου χαμογελούσαν οι φίλοι του Κυρίου μου, του Κυρίου της πατρίδας μου -εικονάκια αγίων στο κομοδίνο-.

"Μιλήστε Του", είπα και δεν έχασαν το χαμόγελό τους....

Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού....Εμείς φύγαμε και Συ έρχεσαι ξοπίσω μας, ανήσυχος μην χαθούμε μακριά Σου.....

Κύριε είμαστε σε καιρό θλίψης και άλλον βοηθό δεν έχει η πατρίδα μας.

Εσένα μόνο. Μην μας αφήσεις, Εσύ που νοιάζεσαι να φυτρώσουν στην ώρα τους -στις πλαγιές του Άθωνα- τα άγρια χόρτα που τρέφουν τους ερημίτες, Εσύ που είπες "ελάτε να σας ξεκουράσω".

Κουραστήκαμε στην αποστασία Κύριε, κουραστήκαμε με τους άρχοντες τους υιούς των ανθρώπων, κουραστήκαμε να βλέπουμε ιστούς χωρίς σημαίες και πατρίδα δίχως Θεό.

Σώσον Κύριε τον λαόν Σου.


http://anazhthseis-elena.blogspot.com/2011/10/blog-post_17.html

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Ο Θεός ελέους, είναι Θεός αγάπης, Θεός της ευσπλαχνίας


Ποσα σφάλλει κάθε ημέραν η ανθρωπότης εις τον Θεόν! Και όμως Εκείνος ποτέ δεν μας οργίζεται, ποτέ δεν μας ρίχνει κακία ποτέ! Ποτέ! Τον βλασφημούμεν, τον παροργίζομεν, τον μουτζώνομεν, τον ξανασταυρώνομεν και εκείνος πάλι μας υπομένει, πάλι μας αγαπά. Διότι είναι ο Θεός ελέους, είναι Θεός αγάπης, Θεός της ευσπλαχνίας. Για όλα αυτά τα ακάθαρτα, τα οποία του προσφέρoμεν ημείς, εκείνος μας προσφέρει έλεος και παρηγοριά. Ποτε δεν συχαίνεται ο Θεός κανένα μας. Μόνο ο άνθρωπος είναι σκληρός, μόνον ο άνθρωπος δεν υπομένει ο ένας τον άλλον, παρά κρίνει και κατακρίνει και συκοφαντεί και κατηγορεί και ζητεί να βλάψει και να καταστρέψει και να αδικήση τον άλλον.

Άγιος Άνθιμος Χίου

anastasiosk.blogspot.gr

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Φιλόδοξοι και φιλοχρήματοι κληρικοί


ΦΙΛΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΧΡΗΜΑΤΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΕΝΑΣ νέος κληρικός ξεκινάει πάντα μέ ἁγνές προθέσεις καί ἱερό ζῆλο. Κάνει σχέδια γιά τήν ἐνορία του, προσπαθεῖ νά λύσει προβλήματα καί νά ἐξωραΐσει τόν κεντρικό ναό καί τά ἐξωκκλήσια τῆς ἐνορίας του. Ὁ ἐνθουσιασμός του εἶναι προφανής και οἱ ἐνορίτες τόν παρακολουθοῦν μέ ἐνδιαφέρον καί ἐπαινοῦν κάθε ἐπιτυχία του. Ὅμως ὁ διάβολος καραδοκεῖ καί προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ἐμποδίσει τόν ἱερέα τοῦ Θεοῦ καί νά μειώσει τό ζῆλο του. Τίς περισσότερες φορές ὁ διάβολος πετυχαίνει τό σκοπό του. Συμβαίνει αὐτό πού ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος, ὁ ὁποῖος γνώριζε πολλούς κληρικούς καί εἶχε παρακολουθήσει τή μεταβολή τους πρός τό χειρότερο, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά προοδεύουν πνευματικά καί νά μένουν ἀνεπηρέαστοι ἀπό τούς διαφόρους πειρασμούς. «Στόν κλῆρο οἱ περισσότεροι ξεκινοῦν μέ καλή διάθεση, ἀλλά μετά ἀρχίζει ὁ διάβολος τή δουλειά του καί βλέπεις νά μπαίνει ἡ μανία γιά δόξα, ἡ μανία γιά χρήματα, ἡ μανία γιά ἀξιώματα καί τά ξεχνοῦν ὅλα. Ἐνῶ ξεκίνησαν γιά τό Χριστό, καταλήγουν στό χρυσό».

Κανένας δέν μπορεῖ νά διαφωνήσει μέ τό Γέροντα. Δυστυχῶς, αὐτό συμβαίνει μέ τούς περισσότερους κληρικούς. Ἐπιθυμοῦν τήν ἐκ τῶν ἀνθρώπων δόξα. Ὅ,τι κάνουν εἶναι γιά τά μάτια τοῦ κόσμου καί τή δική τους προβολή. Θέλουν νά δοξάζονται ἀπό τόν πιστό λαό. Νομίζουν ὅτι ἡ ἱερωσύνη προσφέρεται γιά κάτι τέτοιο, ἐνῶ συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο.
Ὁ ἱερέας ἔχει ἀποστολή νά ὑπηρετήσει, νά λειτουργήσει, νά ἀναλωθεῖ καί ὄχι νά θεωρεῖ τήν ἱερωσύνη ἐφαλτήριο γιά κοσμική δόξα. Ὅπως ἐπίσης ἡ ἱερωσύνη δέν πρέπει νά θεωρεῖται προσοδοφόρο ἐπάγγελμα. Οἱ βαθμοί της εἶναι βαθμοί διακονίας, ἰδιαίτερα ἡ ἀρχιερωσύνη. Ἡ εὐθύνη τοῦ ἀρχιερέα εἶναι βαρύτατη καί τά καθήκοντά του πολλά. Ὅποιος τήν ἐπιδιώκει, χρησιμοποιώντας μάλιστα καί ἀπαράδεκτες μεθόδους, ἀγνοεῖ προφανῶς αὐτά καί γι᾽ αὐτό δέν πρόκειται νά ἐργαστεῖ κατά Θεόν. Θά εἶναι τό μεγάλο θύμα τοῦ διαβόλου καί ἡ δυσθεράπευτη πληγή τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, πού καλεῖται νά ὑπηρετήσει.
Ἀλλά καί ἡ μανία γιά χρήματα μειώνει τόν κληρικό στά μάτια τοῦ λαοῦ. Ὁ ἄπληστος κληρικός εἶναι ἀνάξιος καί ἄς διαθέτει προσόντα καί πτυχία. Ἡ φιλοχρηματία εἶναι τό μεγάλο ἐμπόδιο, γιά νά καρποφορήσει ὁποιαδήποτε ποιμαντική προσπάθεια. Πρέπει νά καταλάβουν οἱ ἐπαγγελματίες κληρικοί ὅτι ἡ ἱερωσύνη δέν εἶναι τράπεζα, ὅπου μποροῦν νά κάνουν συνεχῶς ἀναλήψεις καί τό παγκάρι τοῦ ἱ. ναοῦ δέν εἶναι δικός τους κουμπαράς. Ἡ διακονία τους δέν πρέπει νά εἶναι ἀκριβοπληρωμένη ἀπασχόληση, ἀλλά προσφορά καί θυσία πρός τούς ἀδελφούς. Νά μή ἔχουν ἀπαιτήσεις καί προπαντός νά μή ζητοῦν τόν ὀβολό τῶν πιστῶν, ὅταν οἱ ἴδιοι ποτέ δέν ἔχουν προσφέρει τίποτε. Νά θυμοῦνται ἐπίσης νά ἀνάβουν καί αὐτοί τό κεράκι τους, ρίχνοντας στό παγκάρι τό ἀντίτιμό του. Νά μή μπαίνουν στόν ἱερό ναό χωρίς συναίσθηση τῆς ἱερότητάς του. Μόνο ἔτσι δέν θά χάσουν τόν δρόμο γιά τόν Χριστό καί δέν θά φτάσουν στόν γκρεμό τοῦ χρυσοῦ.
Ορθόδοξος Τύπος,15/02/2013

aktines.blogspot.gr

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ἤ ΟΧΙ;



Τοῦ κ. Ἀναστασίου Ν. Μαρίνου, , Δρος Ν, Ἀντιπροέδρου ΣτΕ, ἐ.τ
Ἀπό τήν ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» τῆς 6ης Φεβρουαρίου ἀναδημοσιεύομεν τό πολύ ἐνδιαφέρον ἄρθρον τοῦ κ. Ἀναστασίου Ν. Μαρίνου, Δρος Ν, Ἀντιπροέδρου τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ) ἐπί τιμῇ (ἐ.τ.), τό ὁποῖον διαπραγματεύεται τό ζήτημα τῆς καταργήσεως τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου, (θέμα τό ὁποῖον τίθεται ὑπό χριστιανομάχων-Ἐκκλησιομάχων) ὡς καί τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἀπό τά δημόσια κτήρια (δικαστήρια, σχολεῖα κ.λπ), τό ὁποῖον ἐτέθη ὑπό Μή Κυβερνητικῆς Ὀργανώσεως. Ὑπό τόν τίτλον: «Προστατεύεται στήν Ἑλλάδα ἡ θρησκευτική ἐλευθερία ἤ ὄχι;» γράφει τά ἀκόλουθα:
«Τό Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης ἐκλήθη νά ἀποφανθῆ ἐπὶ ἑνὸς λίαν σοβαροῦ ζητήματος, τουτέστιν ἐπὶ τοῦ ζητήματος ἐὰν ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος, τὸν ὁποῖον καλεῖται νὰ δώση ὁ καλούμενος ὡς μάρτυς ἐνώπιον τῶν ἑλληνικῶν δικαστηρίων προσβάλλει τὸ δικαίωμα τοῦ ἐπὶ τοῦ ἀπαραβίαστου τῆς θρησκευτικῆς του συνειδήσεως καὶ εἰδικώτερον, ὅταν ὁ καλούμενος νὰ ὁρκισθῆ θεωρεῖ ὅτι διὰ τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου προσβάλλεται ἡ θρησκευτική του συνείδησις, ἐπειδὴ αὐτὸς εἶναι ἄθεος καὶ δὲν πιστεύει εἰς τὸν θρησκευτικὸν ὅρκον.
Τὸ ζήτημα τοῦτο ἔφερε διὰ προσφυγῆς ἐνώπιον τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιαωμάτων (ΕΔΑΔ) ἢ μὴ Κυβερνητικὴ Ὀργάνωσις Ἑλληνικὸν Παρατηρητήριον τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Ἑλσίνκι (ΕΠΣΕ), τοῦ ὁποίου προΐσταται ὁ κ. Παναγιώτης Δημητρᾶς. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ, πού ἀνακινεῖται τό ζήτημα αὐτό, παλαιότερα δέ, εἶχε τεθεῖ καὶ ἀπὸ τὸν τότε Ὑπουργὸ Δικαιοσύνης κ. Καστανίδη, ἀλλά
δὲν εἶχαν τολμήσει νά φέρουν τὴν ὑπόθεση στὸ ΕΔΑΔ. Τὸ ἀποτολμοῦν τώρα. Περὶ τοῦ θέματος αὐτοῦ εἶχε δημοσιευθεῖ σχετικὸ κείμενό μου στὴν «Ἑστία» τῆς 29.1.2010.
Πέραν ὅμως τοῦ ζητήματος τοῦ θρησκευτικοῦ ὅρκου ἐνώπιον τοῦ ΕΔΑΔ τίθεται μὲ τὴν αὐτὴν ὡς ἄνω προσφυγὴν καὶ τὸ ζήτημα τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν λόγῳ τῆς ὑπάρξεως στίς σχολικὲς αἴθουσες διδασκαλίας εἰκόνων καὶ θρησκευτικῶν συμβόλων. Καὶ τὸ ζήτημα αὐτὸ εἶχε τεθεῖ καὶ παλαιότερον, εἶχε δὲ δημοσιευθεῖ διά τῆς ἐφημερίδος «Ἑστία» (29.1. 2010) σχετικὸ κείμενό μου.
Ἐν ὄψει ὅμως τῆς ὡς ἄνω προσφυγῆς εἰς τὸ ΕΔΑΔ ἔκρινα σκόπιμο νὰ δημοσιεύσω μερικὲς σύντομες σκέψεις μου διὰ τῆς φιλόξενης αὐτῆς ἐφημερίδος καὶ τοῦτο γιὰ νὰ ἐνημερωθῆ ὁ ἁπλὸς ἀναγνώστης, ὁ ὁποῖος διαβάζοντας στὸν Τύπο ὅτι μὲ πρωτοβουλίες ἑλληνικῶν ὀργανώσεων καλεῖται τὸ ΕΔΑΔ νὰ καταδικάση τὴν Χώραν μας διὰ παραβίασιν ἀτομικῶν δικαιωμάτων, ἀναρωτιέται κατὰ πόσον εἶναι βάσιμος ἡ ὡς ἄνω προσφυγὴ καὶ γιατί οἱ ἑλληνικὲς Κυβερνήσεις ἀνέχονται τέτοιου εἴδους προσβολὲς τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων καὶ εἰδικώτερον τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας.
Ὅσον ἀφορᾶ τόν θρησκευτικὸν ὅρκον, θὰ πρέπει νὰ καταστήσω γνωστὸν ὅτι τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, (ΣτΕ) μὲ τὴν ὑπ. ἀριθμ. 2601/1998 ἀπόφασή του, ἔκρινε ὁμοφώνως ὅτι ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος δὲν θίγει τὴν θρησκευτικὴν συνείδηση τοῦ ὁρκιζόμενου, διότι αὐτὸς ἔχει τὴν δυνατότητα, ἐὰν δὲν εἶναι θρησκευόμενος, νὰ δήλωση ὅτι ἐπιθυμεῖ νὰ δώση, ἀντὶ θρησκευτικοῦ ὅρκου, ἰσότιμη πρὸς αὐτὸν διαβεβαίωση ἐπικαλούμενος τὴν τιμὴ καὶ τὴν συνείδησή του.
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ὕπαρξη θρησκευτικῶν συμβόλων στὶς αἴθουσες διδασκαλίας τῶν σχολείων (εἰκόνες, Ἐσταυρωμένους κ.λπ.), πρέπει νὰ καταστήσω γνωστὸν ὅτι ὑπὸ τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΕΔΑΔ ἐκρίθη μὲ τήν ἀπό 18.3.2011 ἀπόφασή της (ὑπόθεσις LAUTSI κ.λπ.) ὅτι δὲν θίγεται διὰ τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἡ θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν μαθητῶν, ἀνατραπείσης πλήρως τῆς ἀντιθέτου καὶ ἀπὸ 3.11.2009 ἀποφάσεως τοῦ II Τμήματος αὐτοῦ.
Ἐν ὄψει τῶν ὡς ἄνω δεδομένων, τὰ ὁποῖα δὲν ἀγνοοῦν ἀσφαλῶς οἱ διοικοῦντες τὸ ΕΠΣΕ, εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς πρσσφεύγουν στὸ ΕΔΑΔ ἰσχυριζόμενοι τὰ ἀντίθετα, ἐκθέτοντας κατ᾽αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀδίκως τὴν Ἑλλάδα καὶ μάλιστα σὲ αὐτή τὴν κρίσιμη περίοδο, τὴν ὁποία διέρχεται; Τόσο πολὺ βαθὺ εἶναι τὸ μένος τους κατὰ τῆς θρησκείας;
Ἂς περιμένουμε νὰ δοῦμε τι θὰ ἀποφασίσει τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων».
Ορθόδοξος Τύπος, 15/02/2013

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: «ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΟ ΛΟΓΙΣΜΟ, ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ. ΕΝΩ Ο ΒΛΑΜΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΒΛΑΜΜΕΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ!»


«Μου είπαν μερικοί ότι σκανδαλίζονται, γιατί βλέπουν πολλά στραβά στην Εκκλησία, καί έγώ τους είπα:

Άν ρωτήσης μια μύγα: "Έχει λουλούδια εδώ στην περιοχή;", θά πη: "δέν ξέρω εκεί κάτω στον λάκκο έχει κονσερβοκούτια, κοπριές, ακαθαρσίες", και θά σου αραδιάση όλες τις βρωμιές στις όποιες πήγε. 

Άν όμως ρωτήσης μιά μέλισσα: "είδες καμμιά ακαθαρσία εδώ στην περιοχή;", θά σου πη: "ακαθαρσία; οχι, δέν είδα πουθενά εδώ ό τόπος είναι γεμάτος από ευωδιαστά λουλούδια" καί θά σου άναφέρη ένα σωρό λουλούδια του κήπου, του αγρού κ.λπ. Βλέπεις, ή μύγα ξέρει μόνον πού υπάρχουν σκουπίδια, ενώ ή μέλισσα ξέρει πώς εκεί πέρα είναι ένας κρίνος, πιο εκεί ένα ζουμπούλι... 
Όπως έχω καταλάβει, άλλοι άνθρωποι μοιάζουν μέ τήν μέλισσα καί άλλοι μέ τήν μύγα. Αυτοί πού μοιάζουν μέ τήν μύγα ψάχνουν σέ κάθε περίπτωση νά βρουν τί κακό υπάρχει καί ασχολούνται μ' αυτό δέν βλέπουν πουθενά κανένα καλό.

Αυτοί πού μοιάζουν μέ τήν μέλισσα βρίσκουν παντού ό,τι καλό υπάρχει.

Ό βλαμμένος άνθρωπος βλαμμένα σκέφτεται, όλα τά παίρνει αριστερά, όλα τά βλέπει ανάποδα. Ενώ, όποιος έχει καλούς λογισμούς, ό,τι καί νά δη, ό,τι καί νά του πής, θά βάλη καλό λογισμό.» 

ΠΗΓΗ: ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Κοπέλα επανήλθε από χειρουργία μόλις την άγγιξε το αγιασμένο νερό της βαπτίσεως!


Η 13χρονη Lucy Hussey-Bergonzi, η οποία έπαθε εγκεφαλική αιμορραγία λίγες μόλις μέρες μετά από τα γυρίσματα της ταινίας «Χάρι Πότερ και ο ημίαιμος πρίγκιπας», μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο όπου και συνδέθηκε με μηχανήματα υποστήριξης.

 Η νεαρή κοπέλα γεννήθηκε με αρτηριοφλεβική δυσπλασία και υπεβλήθη σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις ενώ βρισκόταν ήδη σε κώμα χωρίς να παρουσιάζει κάποια βελτίωση.

 Όταν η 41χρονη μητέρα της, Denise, ενημερώθηκε από τους γιατρούς ότι ήρθε η στιγμή να την αποχαιρετήσουν εκείνη κάλεσε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας καθώς κι έναν παπά για να τη βαπτίσουν πριν την αποχαιρετίσουν οριστικά.



Τη στιγμή, όμως, που το αγιασμένο νερό άγγιξε το μέτωπο της, όλοι έμειναν άναυδοι καθώς το χέρι της τινάχτηκε απότομα. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή. Ως εκ θαύματος η κοπέλα κατάφερε να αποσυνδεθεί από τα μηχανήματα και να επανέλθει οριστικά εντός μόλις 24 ωρών.

 Η μαρτυρία της μητέρας της είναι συγκλονιστική.

«Δύο μέρες μετά τη δεύτερη χειρουργική επέμβαση είπα στο σύζυγό μου ότι πρέπει να τη βαφτίσουμε. Εκείνη τη στιγμή πίστευα πραγματικά ότι θα πέθαινε και ήθελα απλά να της προσφέρω μια καλύτερη ευκαιρία σε κάποια άλλη πιθανή ζωή. Δεν ξέραμε τι ακριβώς κάναμε αλλά το νοσοκομείο οργάνωσε τα πάντα μέσα σε μόλις δύο μέρες. Έτσι, βρισκόμασταν όλοι γύρω από το κρεβάτι της για να τη βαπτίσουμε.
Τότε εκείνη ακριβώς τη στιγμή όταν ο παπάς έβαλε αγιασμένο νερό το μέτωπό της, το χέρι της τραντάχτηκε και κουνήθηκε άμεσα προς τα πάνω. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν απλά ένα τίναγμα όμως μέσα σε ένα 24ωρο βγήκε από τα μηχανήματα υποστήριξης και ανάρρωσε. Πιθανότατα, να ανάρρωνε ούτως ή άλλως όμως ο τρόπος με τον οποίο συνέβη σου δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για θαύμα. Όταν ρώτησα τους γιατρούς σε τι οφείλεται η ξαφνική ανάρρωση μου είπαν ότι δεν έχουν καμία επιστημονική απάντηση κι ότι δεν γνωρίζουν πως συνέβη.
 Πιστεύω ότι είναι ένα θαύμα. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά άλλη εξήγηση», τόνισε. 

zougla
http://www.eglimatikotita.gr/2012/12/blog-post_1716.html

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

"Θεέ μου, πάρε με"..


Πόσοι άνθρωποι σε δύσκολες στιγμές δεν το λένε! Οι περισσότεροι όμως δε γνωρίζουν ότι είναι αμαρτία κι ότι αποτελεί έλλειψη υπομονής κι ελπίδας στη βοήθεια του Θεού. Το ακόλουθο όμως περιστατικό , το βεβαιώνει ξεκάθαρα. Το διηγήθηκε με πολλή ταπείνωση και συναίσθηση ένας σεβαστός ιερέας, ο οποίος έχει πνευματικά παιδιά και στην επαρχία και στην Αθήνα. Είπε:.....
«Εγώ, αφ’ ότου έγινα ιερέας , με κυνήγησε η συκοφαντία (το σύγχρονο μαρτύριο) . Πότε με τον έναν τρόπο , πότε με τον άλλον, με πίκραιναν και με καταρράκωναν πολλοί, με ψευδείς κατηγορίες. Αυτό γινόταν επανειλημμένα. Τόσο πόνεσα και τόσο κουράστηκα , που λύγισα κι αρκετές φορές είπα: “Θεέ μου, πάρε με!”. Και τελικά , με πήρε!…”.
“Όσοι τον άκουγαν έμειναν κατάπληκτοι να τον κοιτούν , σκεπτόμενοι πόση ενοχή έχουν όσοι κατηγορούν, ιδίως τους ιερωμένους… Πόση αμαρτία συσσωρεύουν στην ψυχή τους, ιδίως όταν σπρώχνουν σε απελπισία τις ψυχές που κατηγορούν! Λες και τους εξουσιοδότησε ο Θεός να κρίνουν τον κόσμο…
Ο σεμνός κληρικός συνέχισε την αφήγησή του, λέγοντας:
“’Έπαθα ανακοπή καρδιάς. Μου συνέβη στην Αθήνα. Εκείνη τη στιγμή βρισκόμουν εν μέσω γνωρίμων και πνευματικών τέκνων μου. Αμέσως με μετέφεραν στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί προσπάθησαν πολύ να ξεκινήσουν την καρδιά, αλλά δεν έγινε τίποτα. Στο τέλος είπαν: “Δε γίνεται τίποτα με τον παππούλη∙ πάρτε τον στο νεκροτομείο!”.
Εγώ τώρα, και τι δεν έζησα τις έξι αυτές ώρες που ήμουν νεκρός! Κατ’ αρχάς, ένιωθα τον Άγγελό μου να με συντροφεύει κι να με περιβάλει προστατευτικά σε μια πορεία, που στην αρχή ήταν κάπως δύσκολη, αλλά αμέσως μετά ανοδική, προς ένα θεσπέσιο, γλυκύτατο φως. Κατά τη διαδρομή, πολλά κακά πνεύματα φώναζαν επιθετικά και με κατηγορούσαν . Μια από τις κατηγορίες ήταν η εξής:
- Πού τον πας; Αυτό; Ήταν φιλοχρήματος. Ενώ είχε υποσχεθεί ακτημοσύνη, είχε χρήματα δικά του…! Ο άγιος Άγγελος όμως τους απέκρουε κι έλεγε:
- Αυτό δεν είναι αλήθεια! Τα χρήματα που είχε ήταν του Μοναστηριού και τα διαχειριζόταν.
Τελικά φθάσαμε σ’ ένα μέρος που φαινόταν να είναι σύνορο δύο περιοχών. Εκεί άκουσα τον εξής διάλογο που έκανε ο Άγγελός μου με την Υπεραγία Θεοτόκο. Άκουσα μάλιστα και τη γλυκύτατη , αλλά κάπως αυστηρή φωνή Της. Ο Άγγελός μου έλεγε:
- Υπεραγία Θεοτόκε, να οδηγήσω τον παππούλη στη Βασιλεία του Υιού Σου;
Εκείνη απάντησε:
- Όχι! Γιατί έχει κάνει μια σοβαρή αμαρτία.
- Τί αμαρτία, Δέσποινά μου; Ο παππούλης ήταν καλός (άρχισε να με υπερασπίζει, ενώ ένιωθα τα δάκρυά του να πέφτουν ζεστά πάνω στον τράχηλό μου! ) , έχτισε Μοναστήρι, βοήθησε ψυχές να σωθούν…
- Αυτό είναι αλήθεια, απάντησε η Θεοτόκος. Αλλά, δεν έκανε υπομονή στον αγώνα που είχε, κι έλεγε στον Υιό μου πάρε με και πάρε με. Λοιπόν, πήγαινέ τον πίσω, να τελειώσει με υπομονή τον αγώνα του και μετά θα εισέλθει στη Βασιλεία του Υιού μου.
Καθώς γυρίζαμε με τον άγιο Άγγελο, είδα τον Παράδεισο και την Κόλαση. Αυτά που γράφουν τα βιβλία του Θεού, είναι αλήθεια! Τα είδα με τα μάτια μου!…
Όταν φθάσαμε στο νοσοκομείο , με αποστροφή μπήκα στο νεκρό παγωμένο σώμα μου. Έκανα οκτώ ώρες για να κινήσω τις πρώτες κλειδώσεις των δαχτύλων των χεριών μου! Απ’ το παίξιμο των βλεφάρων μου αντιλήφτηκε τη νεκρανάστασή μου πρώτη η αδελφή μου, κι αναστατώθηκε όλο το νοσοκομείο.
Σιγά-σιγά συνήλθα κι από τότε προσέχω και κάνω υπομονή αδιαμαρτύρητα σε ό,τι επιτρέπει η αγάπη του Θεού. Πρέπει να κερδίσουμε τον Παράδεισο , αδελφοί μου, πρέπει με την υπομονή μας να κερδίσουμε την ψυχή μας!”
Αυτά είπε ο παππούλης και με τα τελευταία λόγια η φωνή του κόπηκε απ’ τη συγκίνηση…

Από το βιβλίο: «Μηνύματα από τον Ουρανό»
Έκδοσις Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας
Δωρίδα 2005

Πηγή

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Το διαχρονικό θαύμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ της Σύμης!


Δοχεία, μπουκάλια, καί δέματα σταλμένα από τούς ωκεανούς στήν Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ στήν Σύμη. Φθάνουν πάντοτε, σέ όσους με πραγματική πίστη κάνουν το τάμα τους, καί πάντα παίρνουν απάντηση από το Μοναστήρι... 


Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Πανορμίτης, πέρα από τα αμέτρητα επιβεβαιωμένα Θαύματα που έχει επιτελέσει και επιτελεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην Ιερά αυτή Μονή της Σύμης, πραγματοποιεί και ένα διαχρονικό (ανά τους αιώνες) και ταυτόχρονα Μοναδικό παγκοσμίως Θαύμα, σε όσους πιστούς βρίσκονται σε διάφορα μέρη του κόσμου και δεν έχουν τη δυνατότητα να έρθουν οι ίδιοι στο Μοναστήρι του.

Το Μοναστήρι βρίσκεται στο Νότιο άκρο του νησιού και είναι χτισμένο στον πανέμορφο όρμο του Πανόρμου, ενώ από τους πρώτους ακόμα Χριστιανικούς αιώνες αποτελούσε ένα από τα Κέντρα τοπικής Ευσέβειας προς τους Αγγέλους.

Ο σημερινός Ιερός Ναός του (εντός του Οποίου δεσπόζει, κατέχοντας φυσικές διαστάσεις, η Εφέστια Θαυματουργή Εικόνα του Ταξιάρχου Μιχαήλ), είναι χτισμένος το 1783, η δε Αγιογράφηση πραγματοποιήθηκε το 1792 από δύο αυτόχθονες Αγιογράφους, τον Ιερομόναχο Νεόφυτο και τον Κυριάκο Καρακωστή. Τέλος, πάνω από την κεντρική Πύλη της Ιεράς Μονής βρίσκεται το περίφημο Καμπαναριό του Πανορμίτη (Κτίσμα του 1911), που συγγενεύει με Ρωσικά Καμπαναριά. 

Το Μέγα λοιπόν και διαχρονικό αυτό Θαύμα που αναφέραμε παραπάνω, έχει συμβεί και συμβαίνει σε όποιον διαθέτει Αληθινή Πίστη στον Μοναδικό Αληθινό Θεό, στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. 

Εκείνος που αδυνατεί την παρούσα στιγμή να επισκεφθεί την Ιερά Μονή, μπορεί μέσα σε ένα μικρό μπουκαλάκι, είτε από εμφιαλωμένο νερό είτε από πορτοκαλάδα (πλαστικό κατά προτίμηση, ως πιο ανθεκτικό), να τοποθετήσει Θυμίαμα, ένα χαρτί με τα «Υπέρ Υγείας» και τα «Υπέρ Αναπαύσεως» ονόματα εκείνων που επιθυμεί, ένα χαρτάκι με το Ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση ή και το τηλέφωνό του. Επίσης, μπορεί να συμπεριλάβει και ένα γράμμα προς το Μοναστήρι, για οποιοδήποτε θέμα τον απασχολεί και θα ήθελε να γίνει θέμα προσευχής στην Ιερά Μονή.

Αφού τοποθετήσει μέσα όλα αυτά τα Αφιερώματα για τον Ταξιάρχη και κλείσει το μπουκαλάκι, μπορεί, είτε από ένα λιμάνι είτε από κάποιο πλοίο που βρίσκεται στα ανοιχτά να πετάξει το μπουκαλάκι στη θάλασσα, αφού πρώτα προσευχηθεί στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη και του ζητήσει να το οδηγήσει ο ίδιος στο Μοναστήρι του στη Σύμη. 

Ο Πανορμίτης θα το αναλάβει και το μπουκαλάκι με τα Αφιερώματα θα φθάσει τελικά στη Σύμη, στον όρμο της Ιεράς Μονής, ή διαφορετικά θα μπλεχτεί στα δίχτυα των ψαράδων στα ανοιχτά του νησιού.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ο τελικός προορισμός του θα είναι να καταλήξει άθικτο στα χέρια των ανθρώπων του Μοναστηριού, οι οποίοι με τη σειρά τους (ως επιβεβαίωση του Θαύματος, «προς Δόξαν Θεού») θα αποστείλουν ευχαριστήρια επιστολή προς τον πιστό που το έστειλε, ευχαριστώντας τον για τα Αφιερώματα. 

Στην Ιερά Μονή φυλάσσονται μέχρι σήμερα Αφιερώματα, που ταξίδεψαν μόνα για τον Πανορμίτη από διάφορα μέρη του κόσμου (όπως για παράδειγμα από την Αυστραλία) και από διάφορες εποχές. 

Τα παλιά τα χρόνια, οι πιστοί έστελναν με τον τρόπο αυτό τα Αφιερώματά τους μέσα σε γυάλινα μπουκάλια, ακόμα και σε κιβώτια!

Πηγή:http://www.kivotoshelp.gr
Πηγή

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Η μαρτυρία ενός μουσουλμάνου που έγινε Ορθόδοξος Χριστιανός!


Πολύτιμοι εν Κυρίω αδελφοί μου, "χαίρετε"! Κατάφερα τελικά να μαζέψω το κουράγιο μου και, παίρνοντας θάρρος από τα αδέλφια μου του φόρουμ, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την "περιπέτειά" μου στον δρόμο της πίστης. Ελπίζω ο αγώνας  μου να είναι ενθαρρυντικός και για τους αδελφούς που έχουμε την ίδια πίστη.

Η εν Χριστώ Ζωή μου άρχισε πριν από 6 χρόνια, αδέλφια μου. Προέρχομαι από μουσουλμανική οικογένεια και ζω σε μια συνοικία, όπου βιώνονται έντονα οι επιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου και της γειτονιάς. Δυστυχώς στα νιάτα μου άρχισα κι εγώ να σκέφτομαι σαν τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μου. Όμως ένιωθα πάντα μέσα μου κάτι ανικανοποίητο, κάποιο κενό. Επιστρέφοντας από το στρατιωτικό η κατάστασή μου επιβαρύνθηκε. Εκτελούσα τα καθήκοντα της (τότε) θρησκείας μου, αλλά δεν έβρισκα εσωτερική ανάπαυση. Επίσης, άρχισα να πληγώνω τους ανθρώπους και, ειδικότερα,  εκείνη η εσωτερική μου κατάσταση έφερε το γάμο μου λίγο πριν το διαζύγιο. 

Είχα αρχίσει να αναζητώ την ευτυχία όχι μέσα στο σπιτικό μου αλλά σε άλλα περιβάλλοντα. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι την περίοδο του ραμαζανιού (νηστείας) αποφάσισα να επικοινωνήσω με τον Θεό διά της προσευχής. Τον παρακάλεσα να μου δείξει τον σωστό δρόμο, επειδή έκανα κακό στους γύρω μου και τον εαυτό μου. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το βράδυ, που ήταν το σημείο επιστροφής μου στη Ζωή. Είδα τον Κύριο Ιησού στο όνειρό μου, που πολεμούσε για μένα εναντίον του διαβόλου, σε ένα πεδίο μάχης. Μαζί Του βγήκα νικητής, αλλά το παράξενο ήταν πως αποκάλεσα τον Ιησού Χριστό "Κύριο". Όταν ξύπνησα και αξιολόγησα την κατάσταση, αναστατώθηκα... Επί μία εβδομάδα έβλεπα το όνειρο αυτό, το είδα 3-4 φορές. Με τη βοήθεια ενός φίλου μου, βρήκα μια Καινή Διαθήκη.

Όταν την πρωτοδιάβασα, δεν κατάλαβα τίποτα. Ήρθα σε επαφή με μια εκκλησία που υπήρχε στη γειτονιά μου. Οι αδελφοί εκεί με βοήθησαν κι εξακολουθούν να βοηθούν στην πνευματική μου πρόοδο. Ξανάρχισα την ανάγνωση της Καινής Διαθήκης. Αδελφοί μου, αυτή τη φορά με φώτισε το Άγιο Πνεύμα. Σιγά-σιγά άρχισα να νιώθω ανάπαυση στην ψυχή μου. Αποδέχτηκα ότι ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ και κατάλαβα ότι είμαι κι εγώ παιδί του ΘΕΟΥ. Ο δρόμος μου όμως ήταν γεμάτος δυσκολίες. Οι οικείοι μου παρατήρησαν τις αλλαγές μου και δεν με αποδέχτηκαν. Ακόμα και η σύζυγός μου δεν δέχεται πάντα τις αλλαγές μου και, σε μια στιγμή, έφτασε να με αποκαλέσει έτσι: "Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ"...

Επιθυμώ και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μου να γνωρίσουν τον Κύριο και να γίνουν δικοί Του. Μάλιστα, αδέλφια μου, παρά το γεγονός ότι η ζωή μου εν Χριστώ είναι γεμάτη δυσκολίες, εξακολουθώ να βαδίζω τον δρόμο του ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ. Περνάμε από τη στενή και τεθλιμμένη οδό. Προσεύχομαι να σωθούν κι αυτοί που δεν έχουν βάλει ακόμα στη ζωή τους τον Κύριο. Θα σας παρακαλέσω, επίσης, να προσευχηθείτε, για να αγγίξει ο Κύριος τις ψυχές της κόρης μου και της γυναίκας μου. Εύχομαι το 2009 (Σ.Σ. ΤΟΤΕ ΓΡΑΦΤΗΚΕ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ) να φέρει σε όλους τους πιστούς αδελφούς μου ανάπαυση, ευτυχία και ευλογία. Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΣ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2012/12/blog-post_341.html

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ: «ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΠΟΛΥ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ!»


- Γέροντα, πώς συμβαίνει ένας νέος, ενώ από παιδί ζούσε πνευματικά και είχε φιλότιμο, να φθάση σε σημείο να παραστρατήση τελείως;

- Ας μην κρίνη κανείς. Είναι πολλοί παράγοντες που επιδρούν. Τα παιδιά που ζουν κοσμικά , απρόσεκτα, ελέγχονται , όταν βλέπουν τα άλλα που ζουν αγνά, πνευματικά, και θέλουν να τα παρασύρουν. 
Μια φορά προχωρούσαν στο δρόμο δυο παιδιά. Το ένα κάποια στιγμή σκόνταψε και έπεσε μέσα σε έναν λάκκο με λασπόνερα και έγιναν τα ρούχα του όλο λάσπες. Μόλις πήγαν παραπέρα, έσπρωξε τον φίλο του και τον έρριξε σε έναν λάκκο ,για να λασπωθή, γιατί ένοιωθε άσχημα να είναι αυτός λασπωμένος και εκείνος καθαρός. 
Οι παρέες πολύ επηρεάζουν τα παιδιά. Εγώ, όταν ήμουν μικρός, είχα μέσα στη φύση μου την αγάπη . Ξεκινούσα να πάω κάπου με τα ζώα και κοίταζα να βάλω και τον έναν επάνω στο ζώο , να βάλω και τον άλλον, να πάρω και τον μικρό μου αδελφό στον ώμο. Μια φορά ένας αδελφός μου σκότωσε ένα πουλάκι κι εγώ στενοχωρέθηκα πολύ και τον μάλωσα. Πήρα μετά το πουλάκι και το έθαψα με κλάματα. Εκείνο το διάστημα έκανα παρέα με παιδιά της ηλικίας μου. Πηγαίναμε στο δάσος, προσευχόμασταν, διαβάζαμε Συναξάρια, νηστεύαμε. Μετά οι μητέρες τους άρχισαν να μην τα αφήνουν να έρχωνται μαζί μου. « Μην κάνετε παρέα με αυτόν , τους έλεγαν, θα σας χτικιάση ». Οπότε με άφησαν και ένιωθα μόνος. Με κορόιδευαν κιόλας, « καλόγερο από δω, με έλεγαν, καλόγερο από κει » ,μου είχαν κάνει την ζωή μαρτύριο. 
Έφθασα κάποτε σε σημείο που δεν μπορούσα να αντέξω την κοροϊδία. Τότε είπα κι εγώ: « Θα πάω με τα μεγαλύτερα παιδιά και θα υποκρίνωμαι ». Άρχισα λοιπόν να κάνω παρέα με μεγαλύτερα παιδιά. Πήρα λάστιχα και έκανα σφενδόνα. Πρώτα έβαζα δήθεν σημάδι μόνο με την σφενδόνα. Ύστερα πήρα σκάγια και είχα γίνει ο καλύτερος σκοπευτής . Μια φορά , μόλις σκότωσα ένα πουλάκι και το είδα σκοτωμένο, συνήλθα. Πέταξα και τα λάστιχα, και τα σκάγια. « Εσύ έκλαιγες, είπα, όταν ο αδελφός σου σκότωσε ένα πουλάκι και τον μάλωσες, που το σκότωσε, και τώρα πού έφθασες; Σκοτώνεις πουλιά και σιγά σιγά θα φθάσης να σκοτώνης και ζώα ». Πράγματι, αν συνέχιζα έτσι, θα προχωρούσα στο κυνήγι ζώων και μετά θα τα έγδερνα κιόλας. 
Από μία ευαισθησία σε τί κακότητα μπορεί να φθάση κανείς, αν δεν προσέξη και παρασυρθή από κακές παρέες! Ενώ, οι καλές συντροφιές πολύ βοηθούν. Ο Θεός γέμισε τους ανθρώπους με διάφορα χαρίσματα. Ο άνθρωπος, όπως βλέπει την διαστροφή των άλλων, έτσι μπορεί να δη και την αρετή τους και να την μιμιθή.
Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Δ’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ 
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

http://talantoblog.blogspot.gr/2012/12/blog-post_4215.html
http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1978.html

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

ΕΛΛΑΔΑ


Μάννα μου Ἑλλάδα, τί δέν εἶσαι τώρα
 Σάν πρῶτα ὀρθή, ψηλή, στεφανωμένη

Μέ δάφνες, τί δέν εἶσαι μέ τά δῶρα
 Τῆς ἀθάνατης Νίκης στολισμένη;

Ἄχ! πότε θἄρθη, πότε θἄρθῃ ἡ ὥρα
 Νά ματαστράψῃ ἡ ὄψη σου ἡ σβυμένη

 Καί τήν ἐρημωμένη σου τή χώρα
 Μ΄ ἐλπίδα νά φωτίσῃς, ὦ ἀντρειωμένη;

 Πατρίδα μου, σηκώσου. Ἄς λάμψῃ πάλι
 Στόν αἰθέρα ψηλά τό μέτωπό σου,

 Καί τῆς Ἐλευτεριᾶς θέ νά προβάλῃ
 Ἡ μέρα καί τό θεῖο πρόσωπό σου

Θά λάμπῃ σάν τόν ἥλιο της. Μεγάλη
 Θά γίνῃς κι ἀλλοιά τότε στόν ἐχτρό σου.

Λορέντζου Μαβίλη
Πηγή: zoiforos.gr/

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Η δύναμη των ευχών, δεήσεων και προσευχών..


Προ ετών, ένας νεαρός Ιερεύς μου διηγήθηκε τα έξης τρομερά:
"Η μητέρα μου, πού δεν ήθελε ο γιος της να γίνει παπάς, στον τρίτο χρόνο από τη χειροτονία μου, πέθανε. Στον θάνατο της, ως ιερεύς εγώ ο γιος της, δεν είχα δώσει μεγάλη σημασία. Έκανα όσα Είναι απαραίτητα και τίποτα περισσότερο απ' αυτό.
Ένα απογευματάκι, προς το σούρουπο, περνούσα έξω από το Κοιμητήριο. Σκέφθηκα λοιπόν: Δεν πάω να της ανάψω το καντηλάκι;" Πράγματι το άναψα και κάθισα σε μια πέτρα. Δεν είχα μαζί μου όμως πετραχήλι κι έτσι δεν της διάβασα Τρισάγιο.
Σαν να ζαλίστηκα όμως λίγο και ξαφνικά νόμισα ότι άρχισαν να ανοίγουν οι τάφοι, να σηκώνονται τα νεκρά σώματα των ανθρώπων και να φωνάζουν!...
- ΒΟΗΘΕΙΑ! ΒΟΗΘΕΙΑ, Ιερείς του Υψίστου, βοήθεια..., Ορθό­δοξοι χριστιανοί, βοήθεια!... Λειτουργίες, προσευχές, Μνημόσυνα,Τρισάγια... ΒΟΗΘΕΙΑΑΑ, χριστιανοί!!!
Σε λίγο τρομαγμένος βλέπω και την μάνα μου:
- ΒΟΗΘΕΙΑ, γυιέ μου, μου είπε, βοήθεια! Βοήθεια, τώρα πού είσαι παπάς, βοήθεια για όλους, βοήθεια, βοήθεια!!!...
και έπεσε επάνω μου σπαράζοντας από κραυγές απελπισίας, ζη­τώντας βοήθεια για την ψυχή της.
Τότε συνήλθα τρομαγμένος... Είχε πλέον βραδιάσει... Έφυγα τρέ­χοντας... σχίσθηκαν και τα ράσα μου... και από την τρομάρα μου όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα.
Την άλλη ήμερα το πρωί είπα στην πρεσβυτέρα μου: "Κοίταξε να δεις. Για τρία χρόνια θα λειτουργώ κάθε μέρα, ακόμα και τις Σαρακοστές, για τη μάνα μου, για όλους τους πεθαμένους, για όσους είναι γραμμένοι εκεί, στο Κοιμητήριο, και για όσα ονόματα κεκοιμημένων θα μου δίνουν από δω και πέρα".
Έκανα χίλιες εκατό Λειτουργίες συνεχώς, χωρίς διακοπή! Χίλια εκατό Μνημόσυνα με κόλλυβα, με Τρισάγια, με ό,τι έπρεπε' κάθε μέρα!
Πολλές φορές τις νύχτες έβλεπα τις ψυχές να μου λένε "ευχαρι­στώ", άλλες γιατί ξεδίψασαν, άλλες γιατί δροσίστηκαν, άλλες γιατί χόρτασαν, άλλες γιατί ζεστάθηκαν μέσα στις παγωνιές! "Ευχαριστώ, ζεστάθηκα, παπά μου", μου έλεγαν, "κρύωνα, ζεστάθηκα, σ' ευχαριστώ". Άλλες με ευχαριστούσαν, γιατί είδαν λίγο φως και άλλες κρα­τούσαν ψωμάκια στα χέρια..."
ΒΙΒΛ. ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2009/09/blog-post_8331.html