Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Έπασχα από κολικούς του εντέρου για 7,5 χρόνια.Τώρα είμαι καλά.




Γνωρίζω το Γέροντα από το 1984. Παρακολουθώ την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια και τον αγαπώ και τον εμπιστεύομαι όλο και περισσότερο. Τον βλέπω δε πολύ συχνά στην Αθήνα που ζω.
Έχοντας δει επανειλημμένα την δύναμη των προσευχών του, του ζήτησα να βοηθήσει και μένα και φυσικά σαν καλός πατέρας το έκανε.
Έπασχα από κολικούς του εντέρου επί 7,5 χρόνια. Δεν ζούσα φυσιολογικά και περνούσα πάρα πολλές ημέρες τρώγοντας μόνο ψωμί με βούτυρο. Οι πόνοι όμως δεν υποχωρούσαν, παρά του ότι έπαιρνα και πάρα πολλά χάπια Buscopan Plus, τα οποία μόνο προσωρινά με ηρεμούσαν, με κίνδυνο να βλάψουν το συκώτι μου, καθότι ξεπερνούσα σχεδόν καθημερινά κατά πολύ την δοσολογία. Η κατάστασή μου όμως συνεχώς χειροτέρευε.
Πριν πάω να κάνω την ειδική και απεχθή προς εμένα εξέταση επισκέφθηκα τον αγαπημένο μου Γέροντα και αφού εξομολογήθηκα, του ζήτησα να με ευλογήσει και να προσευχηθεί για μένα. Σας παραθέτω τον διάλογο που είχαμε:
-Γέροντα θέλω να προσευχηθείτε για να φύγουν οι φοβεροί πόνοι που έχω. Δεν θέλω να πάω στο γιατρό. Θέλω να με κάνετε εσείς καλά.
-Παιδάκι μου, δεν θεραπεύω εγώ τους ανθρώπους, ο Χριστός είναι ο Ιατρός μας. Αν είναι θέλημα Θεού θα γίνεις καλά. Αλλά να πας και στο γιατρό σου.
-Εγώ όμως πιστεύω αληθινά και στη δύναμη των προσευχών σας και πιστεύω πως θα με κάνετε καλά. Το πιστεύω πολύ.
Γονάτισα και με ευλόγησε προσευχόμενος για μένα.
-Γέροντα, τι νιώσατε, θα γίνω καλά;
-Κάτι ένιωσα παιδί μου...
Αν με κάνετε καλά θα πέσω στα γόνατα και θα ασπασθώ τα παπούτσια που φοράτε.
Κοιτάζω κάτι μαύρα, λίγο σκονισμένα παπούτσια και αν και πολύ παράξενη και υπερβολική με την καθαριότητα ένιωσα μια λαχτάρα να το κάνω.
Έχουν περάσει τρία χρόνια από εκείνη την ημέρα και δεν έχω νιώσει κανένα πόνο. Δεν έχω πάρει ούτε ένα φάρμακο και χαίρομαι να βλέπω στο οικογενειακό φαρμακείο στιβαγμένα και ανέγγιχτα τα BUSCOPAN PLUS. Τρώω άνετα όλα τα φαγητά που είχα 7,5 χρόνια να πλησιάσω (όσπρια, λαχανικά κλπ.) και ο,τι θέλω χωρίς κανένα πρόβλημα.
Συνάντησα τον γέροντα και του ανακοίνωσα την θεραπεία μου. Η αντίδρασή του ήταν απλή και σεμνή. Με άκουγε σαν εξωτερικός και κάπως αδιάφορος ακροατής, σαν να μην ήταν εκείνος που προσευχήθηκε για μένα και όσο και αν επέμενα και τον παρακάλεσα δεν μου επέτρεψε να γονατίσω να ασπασθώ τα παπούτσια του. Έχω φωτογραφία του αγαπημένου μου γέροντα στο σαλόνι του σπιτιού μου. Κάθε φορά που την κοιτάζω λέω με βαθειά ευγνωμοσύνη «Χριστέ μου βοήθησε τον Γέροντα».
Θαυμαστός ο Θεός που και σήμερα μας δίνει καλούς και αγίους κληρικούς.

Φ.Τ.
Ν. Ηράκλειο Αθηνών
http://www.pentapostagma.gr/2012/10/z.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου