Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Η παρουσία των αγγέλων στην ζωή του χριστιανού


Είναι δόγμα της Εκκλησίας μας η ύπαρξη των άϋλων πνευμάτων, των αγγέλων. Στο «Πιστεύω» ομολογούμε ότι ο Θεός είναι «ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε και αοράτων». Ανάμεσα στα αόρατα κτίσματα του Θεού είναι οι άσαρκοι -και ως εκ τούτου αόρατοι- άγγελοι. Το σώμα που βλέπουν οι πιστοί όταν κάποτε αυτοί εμφανίζονται, είναι φαινομενικό -κατά τους πατέρες- για να μπορούν να τους αντιλαμβάνονται και να επικοινωνούν μαζύ τους. Το ίδιο και τα φτερά τους. Φανερώνουν το ύψος της φύσεώς τους, λέγει ο Ι. Χρυσόστομος, και επίσης δείχνουν ότι κατεβαίνουν από ψηλά από το Θεό του οποίου είναι αγγελιοφόροι. Και είναι δόγμα της Εκκλησίας μας ότι οι άγγελοι βοηθούν και συμπαραστέκονται τους ανθρώπους ποικιλοτρόπως. Λέγει η προς Εβραίους επιστολή ότι οι άγγελοι είναι «λειτουργικά πνεύματα εις διακονία αποστελλόμενα διά τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν» (Εβρ. 1,14).

Ο Μ. Βασίλειος (E.Π.E. 5,219·221) λέγει· «Κοντά στο καθένα που πιστεύει στον Κύριο βρίσκεται άγγελος· εάν βέβαια δεν τον απομακρύνουμε με τα πονηρά μας έργα. Διότι όπως τις μέλισσες τις φυγαδεύει ο καπνός και τα περιστέρια τα εκδιώκει η δυσωδία, έτσι και τον άγγελο που είναι φύλακας της ζωής μας τον απομακρύνει ‘η πολύδακρυς και δυσώδης αμαρτία’. Εάν έχεις μέσα στη ψυχή σου έργα που αξίζουν αγγελικής προστασίας και κατοικεί μέσα σου νους πλούσιος στη γνώση της αλήθειας, τότε εξ αιτίας του πλούτου των τιμίων έργων της αρετής, θα εγκαταστήσει αναγκαία ο Θεός φρουρούς και φύλακες κοντά σου και θα σε περιβάλει με αγγελική φρουρά. Γι’ αυτό λέγει ο Δαυίδ· ‘Παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβουμένων αυτόν και ρύσεται αυτούς’ (Ψαλμ. 33,7).
«Σκέψου πόσο μεγάλη είναι η φύση των αγγέλων· ότι ο ένας άγγελος παρουσιάζεται με ολόκληρο στρατόπεδο και με πολυάριθμη παράταξη. Από το μέγεθος λοιπόν αυτού που σε φυλάσσει, σε χαρίζει ο Κύριος στρατοπεδεύουσα δύναμη· λόγω δε της δυνάμεως που έχει ο άγγελος, σε περιβάλλει τρόπον τινά από παντού και σε ασφαλίζει. Αυτό σημαίνει το ‘κύκλω’. Διότι όπως τα τείχη των πόλεων κτίζονται γύρω απ’ αυτές και εμποδίζουν τις επιθέσεις των εχθρών από παντού, έτσι και ο άγγελος μας φυλάγει και από εμπρός και από πίσω και από τα πλάγια. Κι όπως λέγει ο Δαυίδ σε άλλο ψαλμό του «θα πέσουν από το αριστερό μέρος σου χίλιοι νεκροί και μύριοι από το δεξιό σου και συ θα μείνεις άτρωτος. Διότι ο Κύριος θα διατάξει τους αγγέλους του να σε φυλάγουν σ’ όλες τις ενέργειες σου’ (Ψαλμ. 90,70)».

Α΄. Έντονο αγώνα βίωσε και ο Χριστός ως άνθρωπος, όταν έζησε σαράντα μέρες στην έρημο με απόλυτη νηστεία, αγρυπνία και προσευχή και αντιμετώπισε τους πειρασμούς του διαβόλου εντελώς μόνος του. Η αμοιβή του, κατά το ανθρώπινο, ήταν μετά το τέλος της ασκήσεως και των πειρασμών να τον διακονούν άγγελοι. «Τότε αφίησιν αυτόν ο διάβολος και ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν αυτώ» (Ματθ. 4,11).

Β΄. Τον Χριστό ενίσχυσε επίσης άγγελος στη κορυφαία στιγμή της δοκιμασίας του στο όρος των Ελαιών, όταν προσευχόταν εντελώς μόνος και εγκαταλειμμένος από τους μαθητές του να παρέλθει το ποτήριον του μαρτυρίου του. Τότε «ώφθη αυτώ άγγελος απ’ ουρανού ενισχύων αυτόν» (Λουκ. 22,4).

Γ΄. Ο προφήτης Δανιήλ στο 10ο κεφάλαιο της προφητείας του παρουσιάζεται να είναι γεμάτος αγωνία για το μέλλον των ομοεθνών του, οι οποίοι περνούσαν δύσκολες στιγμές εξόριστοι στην Βαβυλώνα και αλλάζοντας συνεχώς κυρίους. Από την υποτέλεια στους Βαβυλωνίους περάσανε στην υποτέλεια των Περσών και το μέλλον τους διαγραφόταν δυσοίωνο. Λοιπόν ο Δανιήλ χωρίς να είναι περίοδος νηστείας ή άλλη θρησκευτική ή εθνική επέτειος, αρχίζει να νηστεύει αυστηρότατα για τρεις ολόκληρες εβδομάδες, προσευχόμενος και στενάζων, χωρίς ν’ αλείφεται με μύρα για να του αποκαλύψει ο Θεός τι θα γίνει με το λαό του. Και πράγματι αξιώνεται φοβεράς και μεγαλοπρεπούς οπτασίας αγγέλου που απεστάλη από το θεό για να τον ενισχύσει και να του υποσχεθεί ότι ο Θεός φροντίζει για το έθνος του.

Δ΄. Οι άγγελοι στους αγωνιστές που «βιάζουν» τον εαυτό τους κατ’ αυτό τον τρόπο, μερικές φορές, δεν εμφανίζονται ενώ ζουν οι άγιοι και αγωνίζονται. Εμφανίζονται όμως μετά θάνατον, προς επιβράβευση της αρετής τους. Η περικοπή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου (Λουκ. 16,19-31) είναι χαρακτηριστική. Ο Λάζαρος φτωχός σε απόλυτο βαθμό -δεν είχε ούτε ψίχουλο- ήταν συγχρόνως και άρρωστος και αδύνατος, σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορούσε να διώξει ούτε τα σκυλιά που γλύφανε τις πληγές του. Ήταν ένας πάμφτωχος ζωντανός νεκρός. Αβοήθητος, τελείως μόνος, χωρίς κανένα δικό του. ΄Εβλεπε τον πλούσιο απέναντι του να φορά εκκεντρικά ρούχα, να γλεντά καθημερινά, να μη έχει κανένα πρόβλημα, να είναι απόλυτα υγιής, να έχει πλήθος επισκέπτες. Δεν ήξερε τότε για ανάσταση νεκρών, για κρίση και αμοιβή. Κι όμως δεν διαμαρτύρεται, δεν λέγει που είναι ο Θεός, που είναι η θεία του πρόνοια. Δεν τον βλασφημεί, όπως δυστυχώς συνηθίζουν πολλοί. Δεν μισεί τον πλούσιο, δεν τον καταριέται, δεν τον φθονεί. Υπομένει τα δεινά αδιαμαρτύρητα και εν ευχαριστία και δοξολογία προς το Θεό. Κι όμως σημάδι θείας παρηγοριάς και ενισχύσεως πουθενά. Στους πολύ δυνατούς αγίους ο Θεός δεν εμφανίζεται καθόλου, κάποτε, ούτε οι άγγελοί του. Όταν όμως πέθανε ο Λάζαρος τότε άγγελοι τον συνόδευσαν τιμητικά στον κόλπο του Αβραάμ δηλαδή στον παράδεισο. Πέθανε και ο πλούσιος· ποιος τον συνόδευσε αυτόν; Οι δαίμονες απαντά ο ι. Χρυσόστομος. 

Ε΄. Την παρουσία αγγέλων μετά θάνατον, την συναντούμε και στο τέλος του αγίου Ανδρέα, του κατά Χριστόν σαλού. Αντιγράφουμε από το συναξάρι του· «Τον σήκωσαν δύο άνδρες· χωρίς να τον έχουν φροντίσει, χωρίς να τον έχουν πλύνει, χωρίς θυμίαμα και ψαλμωδίες και πήγαιναν να τον θάψουν σ’ ένα κοινοτάφιο. Όταν έφθασαν στο σπίτι ενός Εβραίου, φάνηκε να δοξολογείται το λείψανο του αγίου από πλήθος ανθρώπων που έψαλλαν γλυκύτατα και άλλοι τον προέπεμπαν και άλλοι τον ακολουθούσαν. Βγήκε ο Εβραίος στο παράθυρο σαν άκουσε τις τόσες ψαλμωδίες και σκύβοντας είδε μόνον δύο φτωχαδάκια να σηκώνουν το λείψανο του οσίου. Και τότε είπε· ‘Είσαι ευτυχής σαλέ, γιατί μη έχοντας ανθρώπους να σε ψάλουν έχεις τις επουράνιες δυνάμεις να σε τιμούν με ύμνους’». Τι μεγάλα δώρα παίρνεις όταν πεθαίνεις μόνος και αβοήθητος!

Μήπως θα πρέπει να ζηλέψουμε και εμείς αυτή τη συντροφιά των αγγέλων αδιαφορώντας τι δοκιμασίες θα περάσουμε για να τη πετύχουμε;

Συνεπώς αυτό που φέρνει τους αγγέλους κοντά μας είναι ο ενάρετος βίος. Είναι ο αγώνας για τη βίωση των εντολών του Χριστού και την αποφυγή της αμαρτίας. Ο αγώνας αυτός μερικές φορές προσλαμβάνει μεγάλη ένταση και απαιτεί αιματηρή προσπάθεια. Είναι αυτό που λέγει ο Ιωάννης της Κλίμακος, για τους μοναχούς βέβαια, ότι πρέπει να είναι η ζωή τους «βία φύσεως διηνεκής και φυλακή αισθήσεων ανελλιπής».

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
stomenkalosstomenmetafovoutheou
http://agiosharalabos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7290.html
 http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2012/10/blog-post_2601.html

Πηγή

Οι πειρασμοί και η βοήθεια του Θεού


Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου

ΟΤΑΝ ΘΕΛΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΛΟΥ ΕΡΓΟΥ, ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ
Ὅταν θελήσεις νὰ κάνεις ἀρχὴ καλοῦ ἔργου, πρῶτα νὰ ἑτοιμάσεις τὸν ἑαυτό σου γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν, ποὺ πρόκειται νὰ ἔρθουν ἐναντίον σου.
Γιατί ὁ ἐχθρός, ὅταν δεῖ κάποιον ν' ἀρχίζει μὲ θερμὴ πίστη μία θεάρεστη ζωή, συνηθίζει νὰ τοῦ ἐπιτίθεται μὲ διάφορους καὶ φοβεροὺς πειρασμούς, ὥστε νὰ δειλιάσει ἀπ' αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ ἐγκαταλείψει τὴν καλή του πρόθεση. Καὶ παραχωρεῖ ὁ Θεὸς νὰ πέσει σὲ πειρασμὸ γιὰ νὰ χτυπήσεις ἐπίμονα τὴ θήρα (τοῦ ἐλέους) Του καὶ γιὰ νὰ ριζώσει μέσα στὸ νοῦ σου, ἀπὸ τὸ φόβο τῶν θλίψεων, ἡ μνήμη Ἐκείνου, καὶ γιὰ νὰ Τὸν πλησιάσεις μὲ τὶς προσευχές, ὥστε ν' ἁγιασθεῖ ἔτσι ἡ καρδιά σου ἀπὸ τὴν ἀκατάπαυστη ἐνθύμησή Του. Καὶ ὅταν Τὸν ἐπικαλεῖσαι, θὰ σὲ ἀκούσει. Καὶ θὰ μάθεις ἔτσι, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ σὲ λυτρώνει.
Καὶ τότε θὰ νιώσεις τὴν παρουσία Ἐκείνου ποὺ σ' ἔπλασε καὶ σὲ δυναμώνει καὶ σὲ προστατεύει. Γιατί ἡ σκέπη καὶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἀγκαλιάζει ὅλους τους ἀνθρώπους. Δὲν γίνεται ὅμως ὁρατὴ παρὰ μόνο σ' ἐκείνους ποὺ καθάρισαν τὸν...
ἑαυτό τους ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ εἶναι συνεχῶς προσηλωμένοι στὸ Θεό. Ἐξαιρετικὰ μάλιστα φανερώνεται σ' αὐτοὺς ἡ βοήθεια καὶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅταν μποῦν σὲ μεγάλη δοκιμασία γιὰ χάρη τῆς ἀλήθειας. γιατί τότε τὴν αἰσθάνονται πολὺ καθαρὰ μὲ τὴν αἴσθηση τοῦ νοῦ.
Μερικοί, ποὺ εἶδαν αὐτὴ (τὴ βοήθεια) καὶ μὲ τὰ σωματικά τους μάτια, ἀνάλογα μὲ τὶς δοκιμασίες, καὶ διαπίστωσαν ἔτσι τὴ συμπαράσταση τοῦ Θεοῦ, ὑποκινήθηκαν ἀπ' αὐτὴ σὲ γενναῖες πράξεις, ὅπως μαθαίνουμε γιὰ τὸν Ἰακὼβ καὶ τὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ καὶ τοὺς Τρεῖς Παῖδες καὶ τὸν ἀπόστολο Πέτρο καὶ τοὺς ἄλλους ἁγίους, ποὺ ἄθλησαν γιὰ τὸ Χριστό.
Σ' αὐτοὺς (ἡ θεία βοήθεια) ἦταν ὁλοφάνερη, ἔχοντας ἀνθρώπινη μορφή, δίνοντάς τους θάρρος καὶ προετοιμάζοντάς τους γιὰ τὸν ἀγώνα τῆς εὐσέβειας. Ἀλλὰ καὶ στοὺς πατέρες, ποὺ ἔζησαν στὴν ἔρημο καὶ ἐδίωξαν ἀπὸ κεῖ τοὺς δαίμονες καὶ ἔγιναν κατοικητήρια ἀγγέλων, καὶ σ' αὐτοὺς παρουσιάζονταν συνεχῶς οἱ ἅγιοι ἄγγελοι καὶ μὲ κάθε τρόπο τοὺς βοηθοῦσαν καὶ τοὺς συμπαραστέκονταν σὲ ὅλα καὶ τοὺς στήριζαν καὶ τοὺς λύτρωναν ἀπὸ τοὺς πειρασμούς, ποὺ οἱ ἄγριοι δαίμονες τοὺς προξενοῦσαν. Ἀλλὰ καὶ μέχρι σήμερα δὲν ἀπομακρύνεται ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ὁλοκληρωτικὰ ἀφιερώθηκαν στὰ ἔργα ποὺ Ἐκεῖνος εὐαρεστεῖται, ἀλλὰ βρίσκεται κοντὰ σὲ ὅλους ὅσοι Τὸν ἐπικαλοῦνται (Ἀββὰς Ἰσαάκ).
ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Εορτάζοντες σήμερον


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΗΝΟΒΙΟΣ & ΖΗΝΟΒΙΑ, τα αδέλφια
Κατάγονταν από τις Αιγαίς της Κιλικίας και ήταν κληρονόμοι μεγάλης περιουσίας. Ο Ζηνόβιος είχε σπουδάσει ιατρική και όχι μόνο πρόσφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στους πάσχοντες, αλλά επιπλέον μοίραζε τα αγαθά του πλούσια σ' αυτούς. Με τη συμπεριφορά του αυτή στήριζε τους χριστιανούς και έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο έπαρχος Λυσίας, έδωσε διαταγή και τον συνέλαβαν. Ο Ζηνόβιος με παρρησία ομολόγησε ότι πράγματι είναι χριστιανός. Και ό, τι κάνει, το κάνει για τη σωτηρία των ψυχών και τη δόξα του αληθινού Θεού. Ο Λυσίας με αυστηρότητα του είπε ότι αν δε σταματήσει αυτό που κάνει και δεν αρνηθεί τον Χριστό, θα μαρτυρήσει φρικτά. Ο Ζηνόβιος απάντησε ότι τα μαρτύρια μπορούν να βλάψουν το σώμα του, αλλά τη ψυχή του ποτέ. Διότι λέει ο λόγος του Θεού: "Και τίς ο κακώσων υμάς, εάν του άγαθού μιμητοί γένησθε;"1. Ποιος, δηλαδή, θα μπορέσει να σας κάνει κακό και να σας επιφέρει πραγματική βλάβη, αν γίνετε μιμητές και ακόλουθοι του αγαθού; Ο Λυσίας αμέσως διέταξε και τον βασάνισαν. Τότε παρενέβη η αδελφή του, Ζηνοβία, και ήλεγξε το Λυσία ότι αυτό που κάνει είναι άνανδρο. Αλλά ο έπαρχος συνέλαβε και την ίδια, και τελικά αποκεφάλισε και τους δύο. (Κατ' άλλη εκδοχή ο Ζηνόβιος μαρτύρησε επί Διοκλητιανού. Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς, τον Ζηνόδοτο και τη Θέκλα, και πως, όταν μεγάλωσε, έγινε επίσκοπος Αιγών, επιτελώντας πολλά θαύματα).
1. Α' επιστολή Πέτρου, γ' 13.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείοι αυτάδελφοι, ομονοούντες καλώς, Ζηνόβιε ένδοξε, και Ζηνοβία σεμνή, συμφώνως ηθλήσατε• όθεν και των στεφάνων, των αφθάρτων τυχόντες, δόξης ακαταλύτου, ηξιώθητε άμα, εκλάμποντες τοις εν κόσμω, χάριν ιάσεων.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ, Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Συρακουσών
Βαπτίστηκε και χειροτονήθηκε από τον Απόστολο Πέτρο και στάλθηκε επίσκοπος στις Συρακούσες της Σικελίας. Εκεί κατέπληξε με τα θαύματά του δια της προσευχής και κατάφερε να εκχριστιανίσει τους περισσότερους κατοίκους της περιοχής αυτής.  Οπότε οι Ιουδαίοι, κινούμενοι από φθόνο, τον θανάτωσαν με βίαιο θάνατο και έτσι ο άγιος Μαρκιανός πήρε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΪΝΤΑΣ, ΜΗΤΡΑΣ, ΝΕΜΕΣΙΩΝ, ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ, ΘΕΟΦΙΛΟΣ, ΙΓΕΝΗΣ, ΙΣΙΔΩΡΟΣ, ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΕΠΙΜΑΧΟΣ, ΕΥΤΡΟΠΙΟΣ, ΖΗΝΩΝ, ΗΡΩΝ, ΑΜΜΩΝ, ΑΤΗΡ, ΒΗΣΑΣ, ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΚΡΟΝΙΩΝ, ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΜΑΚΑΡΙΟΣ και άλλοι 13 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Μαρτύρησαν στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου το 250, στην Αλεξάνδρεια. Οι δύο πρώτοι θανατώθηκαν μετά από σκληρά βασανιστήρια, αφού έχυσαν επάνω τους βρασμένη ασβέστη. Οι επόμενοι δύο, αφού και αυτοί βασανίστηκαν απάνθρωπα, στο τέλος τους αποκεφάλισαν. Από τους άλλους 13 μάρτυρες, άλλους έκαψαν ζωντανούς και άλλους αποκεφάλισαν.

Η ΑΓΙΑ ΕΥΤΡΟΠΙΑ
Ήταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και μάταια ο έπαρχος Απελλιανός προσπαθούσε να διεγείρει τη ψυχή της Εύτροπίας στις ορμές της ζωής των ανέσεων, των τέρψεων και των ηδονών, που υποσχόταν σ' αυτή αν ήθελε ν' αρνηθεί τον Χριστό. Τέρψη, ηδονή και άνεση για 'μένα είναι, έλεγε η Εύτροπία, το να ζω κατά τα χριστιανικά παραγγέλματα. Εμάς ελκύουν η εγκράτεια, η λιτότητα, οι κακοπάθειες και οι θλίψεις για τους άλλους, η μεγαλύτερη των ηδονών είναι ο θάνατος για τον Χριστό. Και αυτό το απέδειξε η μάρτυς και με έργα. Ούτε φυλακή, ούτε σιδερένια νύχια και αναμμένες λαμπάδες πτόησαν ή πίκραναν τη ψυχή της. Τα λόγια της εξακολουθούσαν θαρραλέα και ηρωικά, το κεφάλι της βάφηκε με το αίμα της. Και το κεφάλι εκείνο, που με τέτοιο τρόπο έπεσε, ήταν το τιμιότερο από κάθε άλλο κεφάλι, στολισμένο με διαμάντια και στέμματα βασιλικά.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΛΕΟΠΑΣ ο Απόστολος και ΙΩΣΗΦ, Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ο Κλεόπας ήταν ένας από τους 70 μαθητές του Κυρίου. Γι' αυτόν βλέπε στο κατά Λουκάν Εύαγγέλιον ΚΔ' 19-27. Ο Κλεόπας, έλαβε και αυτός κατά την ήμερα της Πεντηκοστής τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και πέρασε τη ζωή του κοπιάζοντας για το Ευαγγέλιο. Ο Ιωσήφ έζησε τον 13ο αιώνα. Έγινε Ιερομόναχος μετά το θάνατο της συζύγου του και διαδέχτηκε στον Πατριαρχικό θρόνο της Κων/πολης τον Γερμανό Γ' το 1268. Το 1275 υπέβαλε την παραίτησή του, διότι ο βασιλιάς Μιχαήλ είχε υπογράψει χωρίς τη θέληση κλήρου και λαού, στη Λυών της Γαλλίας, την ένωση της Ανατολικής και της παπικής Εκκλησίας. Στις 31 Οκτωβρίου 1282 επανήλθε στο θρόνο και έκανε πολλές και κοπιαστικές περιοδείες για να αποκαταστήσει την Ορθόδοξη εκκλησιαστική τάξη. Όμως, τον Μάρτιο του 1283, εξουθενωμένος από τους κόπους, παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό.

Η ΑΓΙΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ, η Παρθένος και Πρεσβύτης, και οι συν αυτή εν Αλεξάνδρεια Μάρτυρες (+ 3ος αϊ.)

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Μιλιούτιν, ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΣ ο αδελφός του και ΕΛΕΝΗ η μητέρα τους, Σέρβοι.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΣΤΕΡΙΟΣ, ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΝΕΩΝ και ΝΕΟΝΙΛΛΗ, τα αδέλφια
Αυτοί ήταν εκ της πόλεως των Λαράνδων, το γένος Ίσαυροι και αδέλφια κατά σάρκα, στα χρόνια του Διοκλητιανού και Λυσίου ηγεμόνος της Κιλικίας. Όταν πέθανε ο πατέρας τους, έπεσαν στα νύχια της κακιάς μητριάς τους, που ήθελε να αρπάξει την περιουσία που τους άφησε ο πατέρας τους. Τα τέσσερα αδέλφια δεν επέτρεψαν στη μητριά τους να οικειοποιηθεί την περιουσία τους, αντίθετα όμως, με κάθε προθυμία βοηθούσαν με τα χρήματα αυτά τους φτωχούς. Τότε η μητριά, για να εκδικηθεί τα τέσσερα αδέλφια, τα κατάγγειλε στον ηγεμόνα της Κιλικίας, Λυσία, ότι ήταν χριστιανοί. Αμέσως συνελήφθησαν και βασανίστηκαν σκληρά. Αλλά το φρόνημά τους δεν άλλαξε. Τότε αποκεφαλίστηκαν και οι τέσσερις και τα σώματά τους ρίχτηκαν στα φαράγγια για να τα φάνε τα όρνεα. Αλλά η ψυχή τους πέταξε ένδοξη μπροστά στο θρόνο του Θεού, περιμένοντας τη μεγάλη ήμερα της μισθαποδοσίας.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΡΤΙΟΣ, ΜΑΡΚΟΣ, ΙΟΥΣΤΟΣ (ή Ίησούς) και ΑΡΤΕΜΑΣ, οι Απόστολοι από τους 70
Ο Τέρτιος έγινε δεύτερος επίσκοπος Ικονίου μετά τον Σωσίπατρο. Έγραψε και την προς Ρωμαίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, καθώς ο ίδιος μαρτυρεί (Ρωμ. ΙΣΤ 22).
Ο Μάρκος, ανεψιός του Βαρνάβα, έγινε επίσκοπος Απολλωνιάδας και με το Ευαγγελικό του κήρυγμα εξολόθρευσε το σέβας των ειδώλων. (Κολασ. Δ' 10).
Ο Ιούστος έγινε επίσκοπος Ελευθερούπολης και με τα λόγια του και τα θαύματά του, είλκυσε στην αλήθεια του Ευαγγελίου τους εκεί άπιστους.
Και ο Αρτεμάς έγινε επίσκοπος στα Λύστρα και σαν δόκιμος υπηρέτης του Χριστού διέλυσε στον τόπο αυτόν την πλάνη των δαιμόνων.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Μαρτύρησαν δια πυρός. (Ίσως είναι οι ίδιοι μ' αυτούς της 12ης Μαρτίου).

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΝΟΥΗΛ
Μαρτύρησε δια ξίφους. (Ίσως είναι ο ίδιος μ' αυτόν της 26ης Μαρτίου).

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΟΜΕΤΙΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΙΟΣ
Αυτός ήταν δήμιος στο επάγγελμα και γνώρισε το θέλημα Θεού. Κατόπιν τον έριξαν σε μια φρικτή φυλακή, όπου μαρτυρικά παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό. (Η μνήμη του περιττά επαναλαμβάνεται από ορισμένους Συναξαριστές και την 25η Μαρτίου).
                   
Πηγή Ζωής

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ


Όταν πολεμούσαμε το 1940 στην Αλβανία, εναντίον των Ιταλών, που μας επιτέθηκαν χωρίς κανένα λόγο, συνέβη το εξής θαυμαστό.

Οι τσολιάδες συνέλαβαν μαζί με άλλους Ιταλούς και έναν αξιωματικό αιχμάλωτο. Οι Έλληνες στρατιώτες του αφαίρεσαν το πιστόλι, τα κιάλια κ.λ.π. Ο Ιταλός αξιωματικός τα παρέδωσε όλα ευχαρίστως. Παρέδωσε ακόμη και τις φωτογραφίες της οικογενείας του.

Μια μικρή όμως εικόνα του Αγίου Γεωργίου δεν ήθελε να την παραδώσει με κανένα τρόπο. Τελικά του την πήρανε. Τότε ο Ιταλός αιχμάλωτος ζήτησε να δει τον διοικητή. Όταν τον συνάντησε του μίλησε με ευγενικό τρόπο και τον παρακάλεσε να του επιστρέψουν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου.

- Αυτή είναι Ορθόδοξη... τι την θέλεις εσύ, ο παπικός, του είπε ο διοικητής.
- Εγώ, απαντά ο Ιταλός αξιωματικός, όταν οδηγούσα τον λόχο μου εναντίον των Ελλήνων, δεν μπορούσα με κανένα τρόπο να σπάζω τις γραμμές των. Κι αυτό συνέβαινε διότι μπροστά από τις γραμμές τους έβλεπα να τρέχει πέρα δώθε και σε όλη την γραμμή του μετώπου, ένας Καβαλλάρης με άσπρο άλογο. Αυτός μας έφραζε τον δρόμο. Δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε.

Στην οπισθοχώρηση μας όμως βρήκα σε ένα μέρος ένα ερημοκκλήσι. Μπήκα μέσα να προσευχηθώ, κι εκεί στο τέμπλο βλέπω αυτό το εικονισματάκι.

Ήταν ακριβώς όπως τον έβλεπα στο μέτωπο! Ήταν ο ίδιος, ο Άγιος, με το άσπρο άλογο που μας εμπόδιζε, και δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε προς την Ελλάδα. Τότε την πήρα την εικόνα αυτή μαζί μου και από τότε την έχω σαν φυλαχτό επάνω μου.

Σας παρακαλώ να μου την αφήσετε. Και πράγματι, του την άφησαν.

Πηγή

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲ γίνεται τίποτε. Καὶ νὰ ξερετε, ὁ πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος


Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο "Λόγοι Γέροντος Παϊσίου, Τόμος Β, Πνευματικὴ Ἀφύπνιση" σέλ. 204-205 

Θυμᾶμαι στὸν στρατὸ τὸ σύνολο εἶχε ἕναν κοινὸ σκοπό. Προσπαθοῦσα ἐγώ, ἀλλὰ ἡ θυσία υπῆρχε καὶ στοὺς ἄλλους, ἄσχετα ἂν πίστευαν ἢ ὄχι στὴν ἄλλη ζωὴ "Γιατί νὰ σκοτωθῆ ὁ ἄλλος; Εἶναι οἰκογενειάρχης", ἔλεγαν καὶ πήγαιναν αὐτοὶ σὲ μία ἐπικίνδυνη ἐπιχείρηση. Ἡ θυσία ποὺ ἔκαναν αὐτοὶ εἶχε μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ τὴν θυσία ποὺ ἔκανε ἕνας πιστός. Ὁ πιστὸς πίστευε στὴν θεία δικαιοσύνη, στὴν θεία ἀνταπόδοση, ἐνῶ αὐτοὶ δὲν γνώριζαν ὅτι δὲν πάει χαμένη ἡ θυσία ποὺ ἔκαναν καὶ ὅτι θὰ ἔχουν νὰ λάβουν γι' αὐτὴν στὴν ἄλλη ζωή. Στὴν κατοχή, τότε μὲ τὸν Δαβάκη, οἱ Ἰταλοὶ εἶχαν κάνει συλλήψεις νέων ἀξιωματικῶν, τοὺς ἔβαλαν σὲ ἕνα καράβι καὶ τοὺς βούλιαξαν. Ὕστερα, τοὺς πρώτους τους ἐπίασαν, τοὺς βασάνισαν, γιὰ νὰ μαρτυρήσουν ποιοὶ ἔχουν ὄπλα. Ἐκεῖ νὰ δεῖτε κοσμικοὶ ἄνθρωποι τί θυσία ἔκαναν! Στὴν Κόνιτσα, κοντὰ στὸ σπίτι μας, ἐκεῖ ποὺ ἔχτισαν τώρα τὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, πρῶτα ἦταν τζαμί. Τοὺς ἔκλειναν μέσα στὸ τζαμὶ καὶ τοὺς ἔδερναν ὅλη τὴν νύχτα μὲ βούρδουλα ποὺ εἶχε ἐπάνω κολτσίδες ὅλο ἀγκάθια ἢ μὲ καλώδια γδαρμένα. Ἔβγαιναν ἔξω τὰ σύρματα, ἔδεναν καὶ στὴν ἄκρη μολύβια καὶ μ' αὐτὰ τοὺς χτυποῦσαν. Κι αὐτὸ τὸ ἀτσαλένιο σύρμα πήγαινε καὶ....
 ἔγδερνε τὸ δέρμα. Γιὰ νὰ μὴν ἀκούγονται οἱ φωνές, τραγοδοῦσαν ἢ ἔβαζαν μουσική. Ἀπὸ 'δω βγῆκε τὸ "ξύλο μετὰ μουσικῆς". Τοὺς κρεμοῦσαν καὶ ἀνάποδα καὶ ἔβγαζαν οἱ καημένοι αἷμα ἀπὸ τὸ στόμα, ἀλλὰ δὲν μιλοῦσαν, γιατί σκέφτονταν: "Ἂν μαρτυρήσουμε ἐμεῖς -ἤξεραν ποιοὶ εἶχαν τὰ ντουφέκια- ὕστερα θὰ χτυποῦν τὸν καθέναν, γιὰ νὰ μαρτυρήσει". Γι' αὐτὸ οἱ πρῶτοι εἶπαν: "Ἂς πεθάνουμε ἐμεῖς, γιὰ νὰ τοὺς ἀποδείξουμε ὅτι δὲν ἔχουν οἱ ἄλλοι ντουφέκια". Καὶ ἦταν μερικοὶ ποὺ γιὰ μία ὀκὰ ἢ γιὰ πέντε ὀκάδες ἀλέυρι ἔλεγαν ὅτι ὁ τάδε π.χ ἔχει δύο ντουφέκια. Πεινοῦσε ὁ κόσμος καὶ προδιδαν τοὺς ἄλλους. Ὅποτε καὶ μερικοὶ Ἰταλοὶ ἀπὸ ἕνα τάγμα ποὺ ἦταν νόθα παιδιὰ καὶ ἦταν βάρβαροι μὲ ὅλα τὰ κόμπλεξ ποὺ εἶχαν, ἔβγαζαν τὸ ἄχτι τους. Ἔπαιρναν τὰ μικρὰ παιδιά, τὰ ἔβαζαν τὰ καημένα γυμνὰ πάνω στὴ μασία ποὺ ἔκαιγιε καὶ τὰ πατούσαν νὰ καούν. Τὰ ἔκαιγαν, γιὰ νὰ μαρτυρήσουν οἱ γονεῖς ποὺ ἔχουν τὸ ντουφέκι. "Δὲν ἔχω, δὲν ἔχω", ἔλεγαν οἱ μεγάλοι καὶ ἐκεῖνοι ἔκαιγαν τὰ παιδάκια. Θέλω νὰ πῶ, ἐκεῖνοι προτίμησαν νὰ πεθάνουν, ἂν καὶ ἦταν κοσμικοὶ ἄνθρωποι, γιὰ νὰ μὴ φάνε καὶ ἄλλοι ξύλο ἢ γιὰ νὰ μὴν τοὺς σκοτώσουν. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἔσωσαν πολὺ κόσμο. Ἔτσι ἀπὸ μερικὰ παλληκάρια κρατήθηκε τὸ Ἔθνος! Ὅσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δὲν πεθαίνουν. Ἂν δὲν ὑπάρχει ἡρωισμός, δὲ γίνεται τίποτε. Καὶ νὰ ξερετε, ὁ πιστὸς εἶναι καὶ γενναῖος. Ὁ Μακρυγιάννης ὁ καημένος τί τράβηξε! Καὶ σὲ τί χρόνια!

http://www.pentapostagma.gr/2012/10/blog-post_7799.html

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν»


Απόστολος Παύλος; "Πάντα ισχύω, (λέει), εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ".

Λένε οι πατέρες, "Φεύγε και σώζου". 
Οταν ήμουνα φοιτητής ετοιμαζόμασταν να πάμε να δούμε ένα έργο, αισχρό. Λέω σε κάποιον άλλονε. “Θάρθεις;” Μου λέει: “-Ο Χριστός θα π
ήγαινε;” “-τι είπες;” του λέω. “-Να, όταν θέλω να πάω κάπου, λέω: Θα πήγαινε ο Χριστός εκεί που θέλω να πάω; και βλέπω. Αν η συνειδησή μου θα πήγαινε, πηγαίνω και εγώ”. Είχα μείνει κόκκαλο, είχε βρει ένα τρόπο για να αποφεύγει τους τόπους που είχαν τις παγίδες.

Είναι απλά τα πράγματα, απλώς θα τα μάθουμε, θα τα θυμόμαστε και θα τα βάλουμε στην πράξη. Αυτός είναι, ο τρίτος τρόπος: Η αποφυγή των αιτιών. 

Κοιτάξτε τώρα: “Θέλουμε”, είναι το πρόβλημα, “αλλά δεν μπορούμε”. Θέλουμε να αποκρούουμε αμέσως τον λογισμό, αλλά δεν μπορούμε. Θέλουμε να αποφύγουμε τους τόπους που θα μας οδηγήσουν στις πτώσεις, αλλά δε μπορούμε. Θέλουμε να σκεπτόμαστε καλά για να μη σκεπτόμαστε κακά, αλλά δε μπορούμε. 

Λέει ο απόστολος Παύλος: "πάντα ισχύω" (όλα τα μπορώ). Πώς τα μπορείς όλα; Το ανθρώπινο μυαλό έχει μια πείρα 100 χρόνων, παραπάνω δεν έχει, γιατί πεθαίνουμε. Ο διάβολος έχει μία πείρα αιώνων. Πώς θα τα βγάλουμε πέρα; πώς μπορεί ο Απόστολος Παύλος; "Πάντα ισχύω, (λέει), εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ". Όταν μου δίνει δύναμη ο ίδιος ο Χριστός. 

Ο ίδιος ο Χριστός είπε: «Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» τίποτα δε μπορούμε να κάνουμε, χωρίς την βοήθεια του Χριστού. Και μόνο που θα ξεκινήσουμε να πάμε στον πνευματικό, κόψαμε τα πόδια του διαβόλου. Διαβάζει ο παπάς συγχωρητική ευχή; Εξαφανίσθηκε. δεν μπορούμε να ταπεινωθούμε στον αέρα. 


ΓΕΡΩΝ ΝΙΚΩΝ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΣ
HΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   11 ΟΚΤ 2012 
talantoblog 
tostavroudaki

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - Ο θάνατός του


Ο άγιος Δημήτριος γεννήθηκε το δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς ήταν ευλαβείς και ευκατάστατοι. Ο «ευσεβέστατος» Δημήτριος, όπως τον αποκαλεί το Συναξάρι του, ανατράφηκε εν παιδεία και νοθεσία Κυρίου και αναδείχθηκε «διδάσκαλος της πίστεως του Χριστού».

Το μαρτύριο του Δημητρίου τελέστηκε όταν ο Μαξιμιανός επισκέφθηκε την Θεσσαλονίκη (296 ή 306), προκειμένου να απολαύσει τους αγώνες που διεξάγονταν μέσα στα πλαίσια του εορτασμού της νίκης των Ρωμαίων κατά των Σκυθών.
Τότε ο Μαξιμιανός εξέδωσε διάταγμα, όπως φυλακιστεί ο Δημήτριος, με το αιτιολογικό ότι ομολόγησε πίστη προς τον Χριστό. Ο Δημήτριος, λοιπόν, ρίχτηκε σ’ ένα δημόσιο λουτρό, από όπου κήρυσσε το Ευαγγέλιο.
Στους αγώνες λάμβανε μέρος και ένας μεγαλόσωμος αθλητής, ο Λυαίος, ο οποίος είχε μεγάλη φήμη για τις ικανότητές του στο άθλημα της πάλης. Επειδή δε ο Λυαίος προκαλούσε τα πλήθη να παλαίψουν μαζί του, ένας από τους μαθητές του Δημητρίου, ο Νέστορας, ζήτησε την ευλογία του Αγίου, προκειμένουν να αντιμετωπίσει τον Λυαίο. Ο Άγιος Δημήτριος πράγματι ευλόγησε το Νέστορα σφραγίζοντάς τον στο πρόσωπο, με το σημείο του τιμίου σταυρού, και λέγοντάς του: «και τον Λυαίο θα νικήσης και για τον Χριστό θα μαρτυρήσεις».
Ο νεαρός Νέστωρας εισήλθε μέσα στο Στάδιο, και λέγοντας «ο Θεός Δημητρίου βοήθει μοι…», πάλεψε και νίκησε τον Λυαίο. «Και βαλών αυτώ καιρίαν πληγήν κατά καρδίας αφήκεν άπνουν επί της γης τον πρώην μεγάλαυχον», αναφέρει το Συναξάρι.

Ο Μαξιμιανός βλέποντας το γεγονός εξοργίστηκε, γι΄ αυτό και διέταξε να θανατωθεί ο Δημήτριος, θεωρώντας τον υπαίτιο για την ταπεινωτική ήττα του Λυαίου. Έδωσε εντολή, λοιπόν, όπως θανατωθεί πρώτος ο Δημήτριος δια λογχισμού. Ο θάνατος του Δημητρίου ήταν ακαριαίος, αλλά όμως, «πολλών θαυμάτων και ιάσεων παραδόξων μετά την τελευτήν γενόμενος ποιητής», υπογραμμίζει το Συναξάρι. Μετά το Δημήτριο σειρά είχε ο Νέστορας τον οποίο καρατόμησαν με το ίδιό του το ξίφος.

Ένας άλλος μαθητής του Αγίου Δημητρίου, ο Λούπος, μάζεψε το τίμιο αίμα του Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου με το πανωφόρι και το δακτυλίδι του Αγίου και με αυτό επιτελούσε διάφορα σημεία και ιάσεις ασθενειών. Επειδή όμως πολλοί πίστευαν στον Χριστό υπέστη και ο Λούπος παρόμοιο μαρτύριο με αυτό του Αγίου Δημητρίου και του Νέστορα, όπως εξάλλου και πολλοί άλλοι χριστιανοί της εποχής.
Το σκήνωμα του Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου οι χριστιανοί το ενταφίασαν σ’ εκείνο το δημόσιο λουτρό, όπου άρχισε να αναβλύζει μύρο, γι’ αυτό και ο Δημήτριος έλαβε το προσωνύμιο Μυροβλήτης.
Στο τόπο του μαρτυρίου του εκτίσθηκε ένας μικρός ναός το 313 αφιερωμένος στο όνομά του. Το 324 στον ίδιο τόπο ανεγέρθηκε μία τρίκλιτη Βασιλική και το 413 κτίστηκε μία μεγαλύτερη. Η σημερινή μορφή του Ναού ανάγεται στο 1950. Σημειωτέον ότι από το 413 μέχρι το 1950 ο Ναός υπέστη πολλές καταστροφές και λεηλασίες. Η τελευταία καταστροφή σημειώθηκε το 1917 από μεγάλη πυρκαϊά. Στα υπόγεια του Ναού αυτού σώζεται ο τόπος όπου φυλακίστηκε ο Άγιος Δημήτριος καθώς και το πρώτο του μνήμα. Στο Ναό φυλάσσονται τα τίμια λείψανα του Αγίου.
Ο Μεγαλομάρτυρας Δημήτριος είναι ο πολιούχος και προστάτης της Θεσσαλονίκης, και η μνήμη του τελείται στις 26 Οκτωβρίου.
Η μνήμη των Αγίων Νέστορος και Λούπου τελείται την επομένη μέρα, 27 Οκτωβρίου.

Εκκλησία Κύπρου - Παναγιώτης Θεοδώρου, Θεολόγος
ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΑΚΤΙΝΕΣ
Πηγή

Η επαλήθευση της 6ης προφητείας του Πατροκοσμά!.

.

"Σας λυπάμαι για την περηφάνια, όπου έχετε. Το ποδάρι μου εδώ δεν θα ξαναπατήσει. Και εάν δεν αφήσετε αυτά τα πράγματα που κάνετε, την αυθαιρεσία και ληστεία, θα καταστραφείτε. Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θαρθή μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους. "


Παλιά Παραμυθιά. Αυτή την εικόνα είχε προ οφθαλμών ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός όταν προφήτευε στα μέρη εκείνα, όπως στον Άγιο Δονάτο Σουλίου με τα πολλά κλαριά (=κλαδιά)!..


6. "Σας λυπάμαι για την περηφάνια, όπου έχετε. Το ποδάρι μου εδώ δεν θα ξαναπατήσει. Και εάν δεν αφήσετε αυτά τα πράγματα που κάνετε, την αυθαιρεσία και ληστεία, θα καταστραφείτε. Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θαρθή μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους. "

Η παραπάνω προφητεία του Αγίου Κοσμά ελέχθη στο χωριό Άγιος Δονάτος Σουλίου.

Είναι γνωστόν, ότι ο Άγιος Δονάτος (310-387) είναι ο Πολιούχος της Πόλης της Παραμυθιάς. Έζησε την εποχή της βασιλείας του Αυτοκράτορα Μέγα Θεοδόσιου και υπήρξε επίσκοπος της πόλης Ευροίας που ήταν μια από τις 12 πόλεις της Ηπείρου και ήταν χτισμένη στην θέση όπου σήμερα βρίσκεται το χωριό Χόικα. Τις πρώτες 3 τετραετίες της ζωής του, τις έζησε στο Βουθρωτό της Ηπείρου όπου και δίδασκε. Λίγα χρόνια αργότερα, χειροτονείται Επίσκοπος Ευροίας. Παροιμιώδης παρέμεινε η μέριμνά του για τους πτωχούς και αδυνάτους της επαρχίας του. Για όλες αυτές τις αρετές ο Θεός τού έδωσε το χάρισμα να θαυματουργεί. Έκτισε με βασιλικά χρήματα ναό, τον οποίο και διακόσμησε μεγαλόπρεπα.

O Άγιος Δονάτος εκτός από την Εύροια, δραστηριοποιήθηκε στην πόλη Ισορεία, οπού βρισκόταν στην θέση της σημερινής Γλυκής στις πηγές του Αχέροντα, και στην πόλη Ομφάλιον όπου η ιστορία αναφέρει, πως στο σημείο αυτό ήταν η πύλη του Άδη. Το σημείο όπου από την Αχερουσία λίμνη, οι ψυχές των νεκρών ανθρώπων μεταφερόταν από τον Χάροντα στο Νεκρομαντείο!

Τι περίεργη σύμπτωση!.. Άλλη μια συνάντηση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας!... Κάπου εκεί, κοντά στο Νεκρομαντείο, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προέλεγε τις δικές του προφητείες!..

Να πούμε, ότι στα αξιοθαύμαστα του Αγίου Δονάτου, ύστερα από δικές του παρακλήσεις στον Θεό, είναι η διακοπή μιας παρατεταμένης ξηρασίας που απειλούσε με μεγάλη καταστροφή. Γύρω στο 360 η κόρη τού Μ. Θεοδοσίου είχε αρρωστήσει βαριά από σεληνιασμό και ο Αγ. Δονάτος, την θεράπευσε, απλά με την παρουσία του και με τις επικλήσεις του στον Θεό. Σε μια πηγή στον ποταμό Αχέροντα στην Γλυκή, όπου η ιστορία μας λέει πως ήταν καταραμένη και το νερό δεν πινόταν, ο Άγιος Δονάτος, σκότωσε ένα τερατώδες φίδι, και εξόρκισε το κακό με αποτέλεσμα η πηγή να ξαναβγάλει καθαρό νερό.

Ο Άγιος Δονάτος ανάστησε κάποιο νεκρό, για να πιστοποιήσει την αποπληρωμή ενός δανείου σε έναν τοκογλύφο, που προσπάθησε να εξαπατήσει την γυναίκα του μετά τον θάνατό του.

Σήμερα, η χάρη του εορτάζεται στις 30 Απριλίου και στην Παραμυθιά η οποία τελεί υπό αργία γίνεται λιτανεία της εικόνας του καθώς και ορισμένων οστών που σώζονται στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο κέντρο της πόλης.


Μια ομάδα («ζυγιά») οργανοπαικτών καθώς διασκεδάζουν τους θαμώνες ενός πανηγυριού στο Ευηνοχώρι!... Στην πάνω φωτογραφία του άρθρου: «Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θαρθή μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους»!..  ( Οι φωτογραφίες είναι από την ιστοσελίδα του Συλλόγου Ευηνοχωρίου).



Τι περίεργο!.. Πολλά μέρη της πατρίδας μας, όπου στα χρόνια της Επανάστασης οι πατεράδες μας πολεμούσαν με σπαθιά τους Τούρκους, για την απελευθέρωσή μας, σήμερα έχουν γεμίσει από διάφορα κέντρα διασκεδάσεως όπου οι πίπιζες και τα νταούλια των πάσης φύσεως γύφτων (αθιγγάνων ή τσιγγάνων, κλπ) έχουν τον πρώτο λόγο οι «ζυγιές», τα μπουζούκια και τα κλαρίνα!..

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Οι άγιοι της 25ης Οκτωβρίου


Μαρτύρων Αναστασίου (1), Βασιλείου, Διοδώρου, Κλαυδιανού και Λουκιανού. Μαρκιανού και Μαρτυρίου των νοταρίων (†355). Νικηφόρου, Ουαλλερίνου, Ουαλλερίου, Παπία, Πολυκάρπου, Σαβίνου, Στεφάνου, Φαύστου, Φιλαδέλφου και Χρυσάφου. Οσίων Γεωργίου επισκόπου, του ποιητού, Φιλαδέλφου, Πολυκάρπου και Μακαρίου επισκόπου Πάφου. Ταβιθάς της ελεήμονος (2).

 Ο Άγιος Αναστάσιος πήγε αυτόκλητος στους τύραννους και διακήρυξε την πίστη του στον Ιησού Χριστό. Το γεγονός αυτό εξέπληξε τους πάντες. Επειδή οι ειδωλολάτρες κατάλαβαν ότι τα βασανιστήρια δεν θα πτοούσαν τον Άγιο, διέταξαν τον αποκεφαλισμό του και στη συνέχεια έριξαν το λείψανό του στη θάλασσα. Αυτό όμως εκβράστηκε στην παραλία, όπου το βρήκε μία ευλαβής γυναίκα και με δικά της έξοδα το ενταφίασε. Κατά την εναπόθεση του ιερού λειψάνου έγιναν πολλές ιάσεις ασθενών.

 Η Αγία Ταβιθά ήταν ευσεβής και φιλάνθρωπη χριστιανή που κατοικούσε στην Ιόππη. Το Ταβιθά είναι λέξη συριακή και σημαίνει Δόρκα. Ήταν υφάντρα και έφτιαχνε χιτώνες, τους οποίους πωλούσε προς ανακούφιση των χηρών και ορφανών. Η Ταβιθά όμως αρρώστησε και πέθανε. Την περίοδο εκείνη βρισκόταν στη Λύδδα ο Απόστολος Πέτρος. Όταν το άκουσαν αυτό οι δικοί της, έσπευσαν να τον παρακαλέσουν να έρθει στην Ιόππη, όπου και οδηγήθηκε στο νεκροκρέβατο της Ταβιθάς. Αφού παρακάλεσε τους παραβρισκόμενους να βγουν από το δωμάτιο, ο Πέτρος γονάτισε και προσευχήθηκε. Στη συνέχεια είπε στην Ταβιθά να σηκωθεί. Μόλις εκφώνησε το πρόσταγμα η νεκρή ανεστήθη. Το γεγονός αυτό διαδοθεί στην Ιόππη και πολλοί πίστεψαν. Η Αγία Ταβιθά πέθανε σε βαθύ γήρας.

ΠΗΓΗ: Εκκλησία της Ελλάδος

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Προσευχή για τους γονείς και τα παιδιά τους


«Κύριε, κάνε μας καλύτερους γονείς.
Δίδαξε μας να καταλαβαίνουμε τα παιδιά μας..
Να ακούμε υπομονετικά ότι έχουν να μας πουν
και να απαντάμε ευγενικά, όταν μας ρωτούν..
Προφύλαξέ μας από τον κίνδυνο να φερόμαστε απότομα.
Βοήθησέ μας, να μην πληγώνουμε τα αισθήματά τους..
Βοήθησέ μας, να μην τραυματίζουμε τη φιλοτιμία τους,
να μην τα τιμωρούμε σε ώρες εξάψεως και θυμού.

Φώτισε μας να τα νουθετούμε με ηρεμία και πραότητα
και σε κάθε στιγμή να τα εμπνέουμε με το παράδειγμά μας.

Κάνε μας να παραβλέπουμε τα μικρά και ασήμαντα σφάλματα των παιδιών μας
και βοήθησέ μας να κοιτάζουμε τα προτερήματά τους και τα καλά έργα που κάνουν..
Δώσε μας την κατάλληλη λέξη για έναν δίκαιο έπαινο.
Βοήθησέ μας να τους συμπαραστεκόμαστε,
να τους φερόμαστε όπως ταιριάζει στην ηλικία τους
και να μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από αυτά.

Να τα βοηθάμε στην πραγμάτωση όλων των καλών τους επιθυμιών.

Κάνε μας καλούς και δίκαιους, συνετούς και κοινωνικούς..
Κάνε μας να είμαστε αγαπητοί και να τους προσφέρουμε
ένα αληθινό χριστιανικό παράδειγμα.

Κάνε Κύριε, με τη ζωή μας και όλες τις εκδηλώσεις μας,
να τα δείχνουμε τον δρόμο που οδηγεί σε Σένα.
Κύριε, τα παιδιά μας καθημερινά ρίχνονται σε ένα ωκεανό
από παγίδες, κινδύνους, και πειρασμούς.
Προστάτευσέ τα Κύριε, από όλες αυτές τις καθημερινές παγίδες.
Από κάθε κίνδυνο και πειρασμό που εκτοξεύεται στην ευγενική
ψυχούλα τους από τον πονηρό,
από κάθε δολιότητα και διαφθορά,
από κάθε βρώμικο, αισχρό και χυδαίο,
που δυστυχώς η κοινωνία μας, τους προσφέρει.

Κύριε η προστασία που μπορούμε εμείς οι γονείς να τους προσφέρουμε, είναι ανεπαρκής.

Τα εναποθέτουμε Στα δικά Σου χέρια, στη δική σου προστασία στη δική Σου Σκέπη, και στη δική Σου Πανσοφία.

Προστάτευσέ τα Κύριε. Καθοδήγησέ τα. Περιφρούρησέ τα,
και διαφύλαξέ τα, από οποιονδήποτε κίνδυνο παραμονεύει,
στην επόμενη στροφή της ζωής τους, για να τα τυλίξει στα πλοκάμια του..

Κύριε , Εσύ γνωρίζεις πόσο ευάλωτες, μα και ευγενικές είναι οι ψυχές των παιδιών μας.
Μην τα εγκαταλείπεις, και μην τα αφήνεις μόνα,
μέσα στην τρικυμισμένη θάλασσα των πειρασμών της καθημερινότητάς τους..
Στείλε τους Άγγελο προστάτη, να τα προστατεύει κάθε στιγμή, και από κάθε κακό,
και φώτιζέ τα στο μυαλό και στην ψυχή, να περπατούν σε δρόμους καθαρούς,
σε μονοπάτια χωρίς αγκάθια, και να δροσίζονται απ΄ τις κρυστάλλινες
πηγές της δικής Σου Χάρης, και να φωτίζονται απ΄ το δικό Σου Ανέσπερο Θείο Φως». Αμήν


Ταξιδεύω κι΄ έρχομαι με την προσευχή μου ψυχούλα μου
και είμαι δίπλα σου, και σε συντροφεύω ,
όπου τα νέα σου μονοπάτια σε οδηγούν …
Κι΄ αν κάποιες ώρες δεν είμαι κει,
παρακαλώ την Παναγιά, Αυτή να σε κρατά
στην δική της ολόθερμη αγκαλιά,
και να σε προστατεύει από κάθε κίνδυνο, από κάθε παγίδα.

xristianos.gr/

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Εορτάζοντες την 23η Οκτωβρίου


Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ, ο Απόστολος & Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων
Η παράδοση αναφέρει ότι ήταν ένας από τους γιους του Ιωσήφ από άλλη γυναίκα, γι' αυτό ονομαζόταν αδελφός του Κυρίου. Η συγγενική του, όμως, σχέση με τον Κύριο δεν είναι ομόφωνα καθορισμένη. Αλλά το γεγονός είναι ότι ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και είναι αυτός που έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής Εκκλησίας. Ο Ιάκωβος, λοιπόν, ποίμανε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων με δικαιοσύνη, με γενναία στοργή και στερεότητα στην πίστη. Αυτό όμως, εξήγειρε τη μοχθηρία και την κακουργία των Ιουδαίων. Αφού τον έπιασαν, τον έριξαν πάνω από το πτερύγιο του Ναού, και ενώ ακόμα ήταν ζωντανός, τον αποτελείωσαν με άγριο κτύπημα ροπάλου στο κεφάλι. Έργο του Ιακώβου είναι και η Καθολική Επιστολή του στην Καινή Διαθήκη, στην οποία να τί μας συμβουλεύει, σχετικά με το πώς πρέπει να χειριζόμαστε το λόγο του Θεού: "Γίνεσθε ποιηταί λόγου και μη μόνον άκροαταί, παραλογιζόμενοι εαυτούς"1. Δηλαδή να γίνεσθε εκτελεστές και τηρητές του λόγου του Θεού και όχι μόνο ακροατές. Και να μη ξεγελάτε τον εαυτό σας με την ιδέα ότι είναι αρκετό και μόνον να ακούει κανείς το λόγο. (Η μνήμη του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, φέρεται και την Κυριακή μετά την Γέννηση του Χριστού, μαζί με τη μνήμη του Δαβίδ του Προφήτου και Ιωσήφ του μνήστορος, συνοδευόμενη με το ακόλουθο δίστοιχο: "Σύ τέκτονος παις, αλλ' αδελφός Κυρίου, του πάντα τεκτήναντος, εν λόγω, μάκαρ". Τελείται δε αύτω ή Σύναξις εν τω σεπτώ αυτού Ναώ το όντι ένδοθεν της Ύπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Χαλκοπρατείοις. Πατμιακός κώδικας: 266). 1. Επιστολή Ιακώβου, α' 22.



Απολυτίκιο. Ήχος δ'.
Ως του Κυρίου Μαθητής, άνεδέξω δίκαιε το Εύαγγέλιον ως Μάρτυς έχεις το άπαράτρεπτον την παρρησίαν ως Άδελφόθεος 'το πρεσβεύειν ώς Ιεράρχης. Ικέτευε Χριστόν τον Θεόν, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
Έλαμψε με τον σταθερό χαρακτήρα του και με την ισχυρή μορφή του. Ήταν ο νεότερος γιος του βασιλιά Μιχαήλ Α' του Ραγκαβέ και της Προκοπίας, θυγατέρας του αυτοκράτορα Νικηφόρου του Α'. Γεννήθηκε το 799. Όταν ο Λέων ο Ε' κατέλαβε το θρόνο, έκλεισε τον Ιγνάτιο σε μοναστήρι. Το βασιλοπαίδι δέχτηκε ευχάριστα τη ζωή της ευσέβειας και της αρετής, και αφού αποδεσμεύτηκε τη ζωή των αυλών και των αυτοκρατόρων, προχειρίστηκε μοναχός. Προικισμένος μάλιστα και με άλλα χαρίσματα διέπρεψε σαν ηγούμενος της Μονής Αρχιστρατήγου του Ανατέλλοντος. Το έτος 846, όταν βασίλισσα ήταν η Θεοδώρα, διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον πατριάρχη Μεθόδιο τον Α' που είχε πεθάνει. Ο Ιγνάτιος έδειξε τον ισχυρό του χαρακτήρα και στην περίπτωση που ο αδελφός της Θεοδώρας, Βάρδας, παράσυρε το γιο της, βασιλέα Μιχαήλ Γ, να εξαναγκάσει τη μητέρα του και τις αδελφές του να γίνουν μοναχές. Τότε ο Ιγνάτιος, αντιστάθηκε να προβεί σε μια τέτοια καταναγκαστική κούρα, γνωρίζοντας βέβαια την επικίνδυνη έχθρα του μοχθηρού Βάρδα. Αλλά και σ' αυτόν τον ίδιο, δεν δέχτηκε να δώσει τη θεία κοινωνία, επειδή συζούσε με τη νύφη του! Όμως, την 23η Νοεμβρίου του 857, ο Βάρδας εκδικήθηκε. Κατήγγειλε ότι ο Ιγνάτιος συνωμοτούσε κατά του βασιλιά, με αποτέλεσμα ο πατριάρχης να εξοριστεί στο νησί Τερέβινθο. Αλλά όταν ανέλαβε την εξουσία ο Βασίλειος ο Μακεδών, στις 13 Νοεμβρίου του 867, ο Ιγνάτιος επανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο. Πέθανε το 878 και τον διαδέχτηκε ένας άλλος μεγάλος αστέρας της Ορθοδοξίας, ο Μέγας Φώτιος.

Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
Για τον Όσιο αυτό, οι Συναξαριστές αναφέρουν ότι "την εν τω Χαρσιανώ συστησάμενος Μονήν, εν ειρήνη τελειούται".

Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ, ο Ρωμαίος
Ή βιογραφία του από τους Συναξαριστές είναι πολύ μυθώδης και παράδοξη. Όπως φανερώνει και η προσωνυμία του, ήταν από τη Ρώμη, γιος κάποιου συγκλητικού άρχοντα, ονόματι Ιωάννου. Με τη βία των γονέων του ο Μακάριος παντρεύτηκε γυναίκα, την οποία άφησε τη νύχτα του γάμου. Περιπλανώμενος για μερικές ήμερες, βρήκε μια σπηλιά, μέσα στην οποία ζούσε μαζί με δύο λιοντάρια σε άγρια κατάσταση. Κάποτε τον ανακάλυψαν τρεις μοναχοί, που ονομάζονταν Σέργιος, Υγίνος και Θεόφιλος. Από τότε ο Μακάριος έγινε γνωστός για την αυστηρή ασκητικότητά του και τις μεγάλες αρετές του, που απέκτησε απ' αυτή. Ο όσιος Μακάριος, σύμφωνα με τη διήγηση του Συναξαριστή, απεβίωσε ειρηνικά.

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ
Μάλλον ασκητής της ερήμου, που απεβίωσε ειρηνικά.
ΤΑ ΑΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ*
Βρήκαν μαρτυρικό θάνατο, αφού οι ειδωλολάτρες τα ανάγκασαν να τρέχουν μέσα στη φωτιά, πού επίτηδες είχαν ανάψει στο έδαφος. (Πρόκειται για επανάληψη μνήμης των αγίων δύο παιδιών της 13ης Οκτωβρίου).

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ του ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Θαυματουργού Βοροβίας
(Ρώσος).

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Ο 'ασυρματιστής" του Θεού


Σοφά λόγια από τον Ασυρματιστή του Στρατού και του Θεού, όπως τον έχουν ονομάσει:
- Γέροντα τί σημαίνει για σας η προσευχή; 
- Στέλνω σήμα, ζητώ βοήθεια. Ζητώ συνεχώς βοήθεια από τον Χριστό, από την Παναγία, από τους Αγίους, για τον εαυτό μου και για τους άλλους. Αν δεν ζητήσω, δεν θα μου δώσουν. 
Θυμάμαι στον ανταρτοπόλεμο μας είχαν κυκλώσει σφιχτά 1.600 αντάρτες. Εμείς είμασταν όλοι κι όλοι 180 στρατιώτες οχυρωμένοι πίσω από έναν βράχο. Αν μας έπιαναν θα μας σκότωναν. Προσπάθησα να στήσω κεραία, για να πιάσω επαφή με το κέντρο. Δεν μπόρεσα, κοβόταν η κεραία από τα πυρά. Ο λοχαγός φώναζε: «Αφησέ τα αυτά έλα εδώ, βοήθησε να σβαρνίσουμε κανένα κιβώτιο χειρομβομβίδες». Γυρνούσε εν τω μεταξύ στα πολυβολεία και έκανε επιθεώρηση. Μόλις έφευγε, έτρεχα πάλι στον ασύρματο. Μέχρι να δώσει αυτός εντολές, προσπαθούσα να στήσω κεραία και ξαναπήγαινα να βοηθήσω, για να μην φωνάζει. Τελικά με ένα φτυάρι κι ένα ξύλο έστησα την κεραία και κατάφερα να πιάσω επαφή. Είπα δύο λέξεις. Εκείνο ήταν! Το πρωί ήρθε η αεροπορία και μας έσωσε. Μικρό πράγμα είναι 180 άνδρες να είναι περικυκλωμένοι από 1.600, και τελικά να σωθούν; 

Από εκεί κατάλαβα την μεγάλη αποστολή του Μοναχού, να βοηθάει με την προσευχή. Λένε οι κοσμικοί: «Τί κάνουν οι καλόγεροι; Γιατί δεν βγαίνουν στον κόσμο, να βοηθήσουν την κοινωνία;». Είναι σαν να λένε σε έναν ασυρματιστή: «Τί κάνεις εκεί με τον ασύρματο; Άφησε τον ασύρματο, πάρε ένα ντουφέκι κι έλα να πολεμήσεις». 
Σε τίποτα δεν μας ωφελεί η επικοινωνία με όλους τους σταθμούς όλου του κόσμου, εάν δεν έχουμε την ουράνια επικοινωνία και επαφή με τον Θεό, για να ζητάμε και να παίρνουμε βοήθεια από Αυτόν. Είναι μακάριοι όσοι έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο Σταθμό και δικτυωμένοι με ευλάβεια με τον Θεό. 
(ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΛΟΓΟΙ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ, ΤΟΜΟΣ ς’, ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ», ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ: Η επικοινωνία με το Θεό, Κεφ. 1: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ).

Πηγή
Το είδαμε εδώ

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ


Θεοτόκε Παρθένε, ευλογημένη Μαρία κεχαριτωμένη,Δέσποινα του ουρανού και της γης, ευλο­γημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι σωτήρα έτεκες, τον μονογενήν Υιον του Θεού και Σωτήρα των ψυχών ημών.

Των Αποστόλων, λαμπρότης, των προφητών σύναξις, των μαρτύρων εκκλησία, των χριστιανών το καταφύγιον, σκέπασόν με, Παρθένε Μαρία, υπό την προστασίαν των Αγγέλων και υπό την σκέπην των πτερύγων σου, και βοήθησόν με τον δούλον σου από πάντα πειρασμόν,  οπού μέλλει να μου έλθη και μη με απορρίψης, ω Παρθένε Μαρία, βοήθησόν με, Κυρία του Κόσμου, την ημέραν της κρίσεως, όπως έλθη η ταπεινή μου ψυχή μέσα εις τον Παράδεισον έμπροσθεν εις τον αδέκαστον θρόνον του Υιού σου, όταν έλθη να κρίνη τον κόσμον εν τη δευτέρα ημέρα της φρικτής Αυτού Παρουσίας και να ακούσω το «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην μου βασιλείαν».

Ναί, Δέσποινα του Κόσμου, δώρησόν μοι τω ταπεινώ δούλω σου το ζητούμενον, ίνα ευχαρίστως δοξάζω το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Αμήν. 

Αγία Γραφή και Πίστη


Γράφει ὁ π. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος
Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς ΣΤ' Λουκᾶ

Προς Γαλάτας Α' 11-19 
Γεμάτος συγκίνηση, καὶ μὲ σταθερὴ ὁμολογία ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καταγράφει στοὺς Γαλάτες ὅτι ἡ διδασκαλία ποὺ τοὺς ἐκήρυξε, δὲν ἦταν κάτι τὸ ἀνθρώπινο. Τὸ Εὐαγγέλιο τὸ παρέλαβε «δὶ' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ». Καὶ γιὰ νὰ τονιστεῖ ἡ ἀλήθεια αὐτή, στὴ συνέχεια τοὺς ἱστορεῖ τὴν δική του κατ' ἀρχὴν ἀναστροφὴ στὸν Ἰουδαϊσμό, καὶ κατόπιν τί ἀκριβῶς συνέβη ὥστε νὰ εἶναι τώρα Ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι πολὺ χαρακτηριστικὸ ἀδελφοί μου τὸ γεγονός, ὅτι τονίζει ὁ Παῦλος πὼς τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἐκήρυξε δὲν εἶναι ἐπινόημα ἀνθρώπου. Φυσικὰ αὐτὸ ποὺ ὑπογραμμίζει ὁ Παῦλος, ἰσχύει καὶ γιὰ ὅλους τους ἄλλους Ἀποστόλους ποὺ ἐκήρυξαν στὴ γνωστὴ τότε οἰκουμένη, καὶ ὁπωσδήποτε ἰσχύει γιὰ τοὺς θεοπνεύστους συγγραφεῖς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τόσο τῆς Παλαιᾶς ὅσο καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης.
 Ὁ Μέγας Βασίλειος, ἡ μεγάλη αὐτὴ μορφὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, κηρύττει ὅτι τὸ ἴδιο τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὁμιλεῖ διὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ Προφητῶν, τῶν συγγραφέων τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὅμως, ἂς σταθοῦμε γιὰ λίγο στὸ σημεῖο αὐτό, καὶ τοῦτο διότι ἀρκετοὶ ἀδελφοί μας, παρανοοῦν ἢ ἀγνοοῦν ἐντελῶς κάποιες βασικὲς ἀλήθειες, μὲ ἀποτέλεσμα, παρὰ τὴν καλή τους διάθεση, νὰ....
ξεφεύγουν καὶ νὰ χάνουν τελείως τὸν δρόμο τῆς ἀληθείας.

Τὸ ὅτι ἡ Γραφὴ εἶναι θεόπνευστη, τὸ ὅτι οἱ συγγραφεῖς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι θεόπνευστοι καὶ τὸ ὅτι ἡ καταγραφὴ τῶν Βιβλίων ἀποτελεῖ προϊὸν συνεργασίας τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἱερῶν συγγραφέων (ὄχι βεβαίως ἐπὶ ἴσοις ὄροις), τὸ ὅτι οἱ ἱεροὶ συγγραφεῖς ἔγιναν «καλοὶ ἀγωγοί» του Ἁγίου Πνεύματος, «ἔνθεα ὄργανα» διὰ τῶν ὁποίων ὁ Θεὸς φανέρωσε τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας, τοῦτο δὲν σημαίνει σὲ καμμία τῶν περιπτώσεων ὅτι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ λαμβάνει στὰ χέρια τοῦ τὴν Βίβλο καὶ νὰ τὴ μελετᾶ καὶ νὰ τὴν ἑρμηνεύει κατὰ τὸ δοκοῦν. Τοῦτο τὸ λέμε, διότι ὑπάρχουν κάποιες ψυχές, ἐπηρεασμένες ἀπὸ προτεσταντικὲς κυρίως παραφυάδες, ποὺ νομίζουν ὅτι μὲ τὸ νὰ κρατοῦν στὰ χέρια τὴ Βίβλο καὶ νὰ τὴν ἀποστηθίζουν, ὅτι βρίσκονται στὸ χῶρο τῆς σωτηρίας.
 Λησμονοῦν ὅμως ὅτι καὶ ὁ ἴδιος ὁ διάβολος τὴν γνωρίζει ὁλόκληρη τὴν Γραφή. Ἄλλωστε καὶ ὅταν ὁ ἐχθρὸς πείραξε τὸν Κύριο στὴν ἔρημο, μέσα ἀπὸ τὴν Π. Διαθήκη, χρησιμοποίησε χωρία.
 Ἀγνοοῦν ἐπίσης ὅτι ὅλος ὁ προτεσταντικὸς κόσμος, ποὺ ἔχει κατακερματιστεῖ σὲ περισσότερες ἀπὸ δύο χιλιάδες ὁμολογίες, τὴν Βίβλο κρατᾶ, καὶ ὁ καθένας ἰσχυρίζεται ὅτι στὴν Γραφὴ στηρίζεται ἡ ὁμάδα του. Ἀκόμα καὶ σοδομίτες – διεστραμμένοι προτεστάντες, τελευταίως, στὴν Γραφὴ προσπαθοῦν νὰ βροῦν ἔρεισμα (δῆθεν στὴν ἀγάπη), γιὰ νὰ στηρίξουν τὰ ἀνομολόγητα πάθη τους.
 Ἀλλά, ρωτοῦμε ὅλους αὐτοὺς τοὺς φίλους μας ποὺ εὐκαίρως ἀκαίρως καὶ μὲ ὕφος μάλιστα προφέσσορος πολλὲς φορές, θέλουν νὰ μᾶς διδάξουν τὴν ἀξία τῆς Βίβλου, τοὺς ἐρωτοῦμε: Ποῦ βρήκατε τὴν Ἁγία Γραφή; Καὶ πῶς ἦλθε στὰ χέρια σας; Ἔτσι ὑπῆρξε ἐξαρχῆς ὡς ἔχει σήμερα; Ἢ γιατί ἔχει τὰ συγκεκριμένα βιβλία καὶ ὄχι λιγότερα ἢ περισσότερα;
 Ἐννοεῖται ὅτι στὶς παρακάτω ἐρωτήσεις, δὲν ἔχουν νὰ δώσουν καμμία ἀπάντηση. Ἐὰν ὅμως διαθέτουν ἀγαθὴ προαίρεση καὶ ξεκινήσουν ἀπὸ αὐτὲς τὶς θεμελιώδεις ἐρωτήσεις, τότε θὰ κατανοήσουν ὅτι τὰ πράγματα, σχετικὰ μὲ τὴν Βίβλο, τὴν μελέτη καὶ τὴν ἑρμηνεία αὐτῆς, δὲν εἶναι καὶ τόσο ἁπλοϊκὰ ὅσο νομίζουν, οὔτε πάλι μέσα σὲ μία αἴθουσα ποὺ ἐνδεχομένως θὰ «ὁμολογήσει» κανεὶς τὸν Ἰησοῦ Χριστό, θὰ βαπτισθεῖ μὲ «Πνεῦμα Ἅγιον». Οὔτε, πολὺ περισσότερο, οἱ ἄναρθρες κραυγὲς καὶ οἱ σπασμωδικὲς κινήσεις ἀποτελοῦν σὲ καμμία περίπτωση τὸ «χάρισμα τῆς γλωσσολαλίας».


 Ἀλλοίμονο ἐὰν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δίδασκε καὶ θεμελίωνε αὐτὸν τὸν ξεπεσμὸ καὶ τὴν παραφροσύνη ποὺ ἀρκετὲς τῶν περιπτώσεων τούτων, χρήζουν ἰατρικῆς θεραπείας καὶ περιθάλψεως.
 Καὶ μετὰ ἀπ' ὅλα αὐτά, ποῦ καταλήγουμε; Μειώνουμε τὴν Βίβλο καὶ καταργοῦμε τὴ μελέτη της; Μὴ γένοιτο ἀδελφοί μου. Οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο ἐὰν κανεὶς καταλήξει σὲ τέτοια βλασφημία ἀπὸ τὰ γραφόμενά μας.
 Ἀντιθέτως, μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀναφέρουμε, προβάλλουμε τὴν ἀξία τῆς Βίβλου, τοῦ γραπτοῦ δηλαδὴ λόγου τοῦ Θεοῦ, διευκρινίζοντας ταυτοχρόνως ὅτι, ὅπως τὸ ψάρι δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει ἔξω ἀπὸ τὸ νερό, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ Γραφὴ δὲ μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἐκτός του φυσικοῦ της χώρου ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία!
 (Ὅλοι φυσικὰ καταλαβαίνουμε πὼς ὅταν ἐδῶ κάνουμε λόγο περὶ Ἐκκλησίας, δὲν ἐννοοῦμε τὸ Ναό).

 Καὶ γιὰ νὰ γίνει περισσότερο κατανοητὸ τὸ θέμα μας, ἂς μιλήσουμε μὲ ἕνα χαρακτηριστικὸ παράδειγμα. Μπορεῖ ἕνας, παντελῶς ἄσχετος μὲ τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν χειρουργικὴ ἢ τὴν πυρηνικὴ ἰατρική, νὰ προμηθευτεῖ ἀπὸ βιβλιοπωλεῖο ἕνα ἐγχειρίδιο ἰατρικῆς ἢ χειρουργικῆς, καὶ  νὰ καλεῖ στὸ σπίτι τοῦ ἀνθρώπους ἀσθενεῖς γιὰ νὰ τοὺς κάνει διάγνωση, ἐγχείρηση καὶ στὴ συνέχεια νὰ τοὺς χορηγεῖ θεραπεία; Μόνο ἄνθρωποι ποὺ ἔχασαν τὰ λογικά τους θὰ μποροῦσαν νὰ ἀπαντήσουν θετικὰ στὰ παραπάνω ἐρωτήματα. Ε, λοιπόν, ἄλλο τόσο θὰ μπορέσει ἕνας (παρὰ τὴν καλή του θέληση), νὰ κατανοήσει τὴν θεόπνευστη Βίβλο, εὐρισκόμενος ἐκτός του Σώματος τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Μᾶλλον θὰ λέγαμε, ἐὰν ὑφίσταται ἡ ἀγαθὴ προαίρεσις, ἀμέσως θὰ ἐννοήσει ὅτι ἀπὸ μόνος του εἶναι φύσει ἀδύνατον νὰ κατανοήσει ὀρθὰ τὴν Βιβλικὴ διδασκαλία. Ἀμέσως θὰ σπεύσει στὸν κατάλληλο χῶρο, δηλ. τὴν Ἐκκλησία ὥστε νὰ ἐννοήσει ὀρθὰ τὸν λόγο περὶ τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὅμως πρωτίστως ἀποφασίσει νὰ ζήσει ὀρθὰ αὐτὸν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ..
 Στὸ ἐρώτημα τώρα, μὰ ἀφοῦ τὰ πράγματα ἔτσι ἔχουν, γιατί τόσοι ἄνθρωποι ἐνεργοῦν διαφορετικά, γιατί κινδυνεύουν νὰ χαθοῦν, κρατώντας, ἀλλοίμονο, στὰ χέρια τὴν Γραφή; Ἀπάντησις: Δὲν ὑπάρχουν μόνο οἱ ἐξ' ἀριστερῶν πειρασμοί, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐκ δεξιῶν, οἱ ὁποῖοι μάλιστα εἶναι περισσότερο ἐπικίνδυνοι, καὶ τοῦτο διότι κατορθώνει ὁ πειρασμὸς νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ πιστέψει ὅτι βρίσκεται μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἀληθείας, καθ' ἢν στιγμὴν βρίσκεται στὴν πλάνη καὶ στὴν αἵρεση.

 Τὸ θέμα μας ὅμως ἔχει καὶ ἄλλες προεκτάσεις πού, δοθείσης εὐκαιρίας, θὰ ἀναπτυχθοῦν.
 Θὰ κλείσουμε μὲ τοῦτο. Ὅποιος δὲν παραδέχεται τὴν αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας, στὰ χέρια του ἡ Γραφὴ χάνει τὸ κύρος καὶ τὴν σημασία της. Ἡ Γραφὴ ὄντως εἶναι Ἀλήθεια. Ὅμως ἔχει καὶ ἡ Ἀλήθεια ἀνάγκη στηρίγματος, δηλ. ἐγγυητοὺ καὶ ἀλαθήτου ἐρμηνευτοῦ. Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι παρὰ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία. Σπουδαία ἡ Γραφή, ἀλλ' ἀσυγκρίτως σπουδαία ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὴ εἶναι ὁ στύλος καὶ τὸ ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας (Α' Τιμοθ. Γ' 15).
 Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ζῶν ὀργανισμός, ἐμψυχούμενος ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχοντας κεφαλὴ τὸν Χριστὸ καὶ μέλη ἑκατομμύρια πιστοὺς ποὺ ἀγαποῦν, μελετοῦν καὶ ἐφαρμόζουν αὐθεντικὰ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἶναι καταγεγραμμένος στὸν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ ὅπως ἑρμηνεύεται ἀπὸ τοὺς θεοφόρους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ὅπως διασαφηνίζεται ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους.
 Καὶ ἂς μὴ λησμονοῦν οἱ φίλοι μας ποὺ στηρίζουν τὴν πορεία τους στὴν αὐθεντία (ὅπως ἰσχυρίζονται) τῆς Βίβλου, ἀποκομμένοι ὅμως ἀπὸ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὅτι καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, παρὰ τὰ συγκλονιστικὰ γεγονότα ποὺ ἐβίωσε καὶ ὄντως κατέστη θεόπνευστος, δὲν παρέμεινε μόνος καὶ δὲν στηρίχτηκε ἁπλὰ στὴν προσωπική του ἐμπειρία καὶ μαρτυρία. «Ἀνῆλθε στὰ Ἱεροσόλυμα, ἱστορῆσαι Πέτρον» καὶ ὅπως καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ἀναφέρει, αἰσθανόταν τὴν ὑποχρέωση νὰ κρατᾶ ἄρρηκτα τὸν σύνδεσμο μὲ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων «τὴν μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν», ὥστε νὰ ἐπιβεβαιώνεται τόσο ἡ κλίσις του, ὅσο καὶ τὸ μοναδικό του ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἐθνῶν. Μέσα λοιπὸν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀναγκαῖες καὶ ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ προϋποθέσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, ἐπιβάλλεται, καθημερινῶς καὶ κατόπιν προσευχῆς νὰ μελετοῦμε τὸν ζωντανὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ν' ἀγωνιζόμαστε πρὸς ἐφαρμογὴν αὐτοῦ.
Ἀμήν.

Πηγή

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Από τη ζωή του μακαριστού Ιάκωβου Τσαλίκη


Στυλ. Γ. Παπαδόπουλος Ομότ. Καθ. Παν. Αθηνών

Ο Μακαριστός Ιάκωβος Τσαλίκης

Από το ομώνυμο βιβλίο, εκδόσεις «Τροχαλία»



Στον ασκητή χτίστη προλέγεται ο παγκόσμιος πόλεμος.

Τα βάσανα της υγείας, η φτώχεια και το που έτρεχε δώθε-κείθε, όπου έβρισκε καμιά δουλίτσα, δεν τον εμποδίζανε στο εσωτερικό του έργο: αυστηρή νηστεία, πολλή νυχτερινή προσευχή, πόλεμος κατά των πειρασμών . Μαζί όμως συμπονούσε πολύ, μα πάρα πολύ, τους ανθρώπους. Όποιος και όπου του ζητούσε χέρι βοηθείας, δεν έλεγε όχι. Δεν μπορούσε να πει όχι! Όλοι στο χωριό τον είχανε για ιερό πρόσωπο, κι ας μην ήξεραν τι κάνει τις νύχτες και πως ασκητεύει.

Στις αρρώστιες και στις δύσκολες ώρες τον φωνάζανε πάντοτε να διαβάσει Ευχές και να σταυρώσει. Το 1939 ή αρχές του 1940 πολλά παιδάκια του χωριού πάθανε ομαδικά μαγουλάδες. Στο σχολείο το ένα τις μετέδωσε στο άλλο. Τα μάζεψαν τα παιδάκια και τα 'φεραν με σεβασμό, τα διάβασε και τα σταύρωσε. Ένα όμως γελούσε. Επιστρέφοντας στο σπίτι τους όλα γίνανε καλά, εκτός από αυτό που γελούσε. Οι γονείς του, όταν είδανε τ’ άλλα παιδιά θεραπευμένα, ρώτησαν, έμαθαν τι συνέβη και το μάλωσαν. Φέρανε το παιδί τους πίσω και κείνο έκλαιγε μετανοιωμένο. Ο Ιάκωβος το διάβασε, το σταύρωσε με το μικρό ξύλινο Σταυρό του κι έγινε κι αυτό καλά.

Για όλες αυτές τις ευεργεσίες που έκανε στους συγχωριανούς του, αλλά και σε κατοίκους των γύρω χωριών, δεν έπαιρνε αμοιβή. Τους αγαπούσε όλους, μικρούς και μεγάλους, και τους συμπονούσε γιατί κι αυτοί ήσανε φτωχοί.

Την εποχή ακριβώς τούτη, δηλαδή από το 1938 μέχρι το 1940, είχε αυξήσει πολύ την άσκησή του. Έτρωγε πολύ λίγο, κοιμόταν ελάχιστα, προσευχότανε πολλές ώρες της νύχτας, ενώ την ημέρα εργαζότανε σκληρά, όσο οι άλλοι κάτοικοι και περισσότερο. Η μητέρα του και ο πατέρας του είχανε αρχίσει να λυγίζουνε από τα βάσανα και τις στεναχώριες. Εκείνος έπρεπε να σταθεί το στήριγμα του σπιτιού.

Παράλληλα, είχε αποκτήσει τέτοια καθαρότητα καρδίας και νου με την άσκηση και την προσευχή, ώστε προέβλεπε τα μεγάλα κακά που πλησίαζαν. Ενώ είχε αυτά τα προμηνύματα, εμφανίστηκε στον ύπνο του η Θεοτόκος, ως Ζωοδόχος Πηγή, και του ζήτησε να της χτίσει προσκυνητάρι στο τάδε μέρος (και του το έδειξε), γιατί «εδώ του είπε, ήτανε το σπίτι μου». Ο νεαρός χτίστης Ιάκωβος της έχτισε με τον πατέρα του ένα μικρό εκκλησάκι. Μετά από χρόνια, στο μέρος εκείνο, επισημάνθηκαν ερείπια παλαιού χριστιανικού ναού.

Ήρθε όμως και η μεγάλη προειδοποίηση. Από τις αρχές του 1940, στο εκκλησάκι της αγίας Παρασκευής, του εμφανιζότανε συχνά η Αγία. Ένα βράδυ, του εμφανίστηκε πολύ σοβαρή και θλιμμένη και του είπε:

–Έλα, παιδί μου, να σου πω. Θα γίνει πόλεμος!

Ο Ιάκωβος έπεσε πάλι στην προσευχή και τις μετάνοιες. Όπου αγρυπνία και γιορτές ναών, πήγαινε και ξενυχτούσε ψέλνοντας, ολομόναχος πολλές φορές. Όπου πήγαινε κι έψελνε Δε ζήταγε από κανέναν όχι μόνο αμοιβή, αλλά ούτε και φαΐ. Έβαζε λίγο προσφάι στο ταγαράκι του, φορούσε ντρίλινα μα καθαρά ρούχα και με τα πόδια πήγαινε στις γύρω εκκλησίες.

Αρκετά πριν από την εποχή τούτη εφάρμοσε και κάτι άλλο, δείγμα της αγάπης του για προσευχή και άσκηση. Κυριακές ή Γιορτές, έφευγε στο δάσος. Έψαχνε μέρος ήσυχο και απόμερο. Το καθάριζε ή έσκαβε να γίνεται λίγο σαν σπηλιά και άρχιζε μετάνοιες και προσευχές.



Πηγή:www.myriobiblos.gr

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ!


Γιάννη Κανελλάκη > Τουλάχιστον πέντε χρόνια, ο πρώην Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Ειρηναίος, βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα ενός κελιού, στο Πατριαρχείο, γιατί έτσι το θέλουν, κρυφά και μυστικά συμφέροντα. Ο Πατριάρχης Ειρηναίος, βρίσκεται σε πλήρη απομόνωση, από τον υπόλοιπο κόσμο, επειδή κάποιοι «νονοί» της εκκλησιαστικής και πολιτικής ζωής της Ελλάδας και του Ισραήλ, φοβούνται ότι εάν μιλήσει θα δημιουργηθούν τεράστια προβλήματα. Ο Πατριάρχης Ειρηναίος, βρίσκεται μόνος και έρημος, μέσα σε ένα κελί, και η ζωή του έχει γίνει μία κόλαση, όπως λένε δικηγόροι που τον επισκέπτονται. Είναι έγκλειστος από τον Φεβρουάριο του 2008, και σε κανέναν δεν επιτρέπεται να τον επισκεφθεί, εκτός από δικηγόρους του. Φαγητό προμηθεύετε με ένα καλάθι, όπως κάποτε οι μοναχοί στα Μετέωρα. 

Αυτή η φωτογραφία με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίο, πίσω από τα κάγκελα, έχει κάνει τον γύρο του κόσμου, και κανένας από την Ελλάδα, αλλά και από άλλες χώρες, δεν απολογείται γι αυτό.

Για τον εκθρονισμό του, έπαιξαν ρόλο, όπως λένε οι πληροφορίες, αμερικάνοι, έλληνες, ισραηλίτες και άλλοι, μόνο και μόνο, για να βάλουν δικούς τους ανθρώπους, στο Πατριαρχείο. Η κατηγορία για την οποία ο Πατριάρχης, εκδιώχθηκε από τον θρόνο του, ήταν ότι πουλούσε οικόπεδα και κτίρια του Πατριαρχείου, σε παλαιστίνιους και άλλους, πράγμα που κατέρρευσε , όπως λένε οι πληροφορίες, στην πορεία των ανακρίσεων. Ο κ. Ειρηναίος, θα δώσει, όπως λέει, τον αγώνα του, μέχρι να επιστρέψει στην θέση του. Στην προσπάθειά του αυτή, είναι κοντά του χιλιάδες πιστοί και φίλοι του, από όλον τον κόσμο, λένε δικοί του άνθρωποι.

Το τραγικό στην υπόθεση του βίου του Πατριάρχη στο κελί, είναι ότι , όταν χρειάσθηκε έναν οδοντίατρο για τα δόντια του, που υπέφερε, δεν του επέτρεψαν να μπει. Κι έτσι, ο κ. Ειρηναίος, αναγκάσθηκε να δέσει μία κλωστή στην πόρτα, και από την άλλη άκρη το δόντι, και το έβγαλε με αυτόν τον τρόπο !!!. Ο Μεσαίωνας στην Ελλάδα, την Αμερική και το Ισραήλ, ξαναζεί !!!.

Μάλιστα τον Ιανουάριο του 2010 το ΄΄Αγιορείτικο Βήμα΄΄ και η Μαρία Γιαχνάκη βρέθηκε στο κελί του Πατριάρχη Ειρηναίου.

agioritikovima.gr

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Εορτάζοντες την 18η Οκτωβρίου..


Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των κάτωθι Αγίων και Οσίων, πολλοί εκ των οποίων, σύμφωνα με τον Συναξαριστή, μαρτύρησαν για του Χριστού την Πίστη την Αγία... Διαβάστε τους Βίους όλων των Αγίων της ημέρας!..

• Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ο Ευαγγελιστής 
• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ο Γέρων 
• Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ "Ό εν τω Ευφράτη ποταμώ" 
• ΤΑ ΑΓΙΑ 40 ΠΑΙΔΙΑ 
• Ο ΑΓΙΟΣ ΜΝΑΣΩΝ επίσκοπος Κύπρου 
• Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο Ιερομάρτυρας 
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ & ΚΥΡΜΙΔΩΛΗΣ Νεομάρτυρες "οι εν Αιγύπτω". 
• ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ οι θαυματουργοί

Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ο Ευαγγελιστής
Ο ευαγγελιστής Λουκάς καταγόταν από την Αντιόχεια, και η εθνικότητά του ήταν ελληνική. Ο Απ. Παύλος μας πληροφορεί ότι το επάγγελμα του Λουκά ήταν γιατρός. Επίσης, γνώριζε να ζωγραφίζει, και όπως είναι γνωστό, σ' αυτόν αποδίδονται οι εικόνες της Παναγίας, από τις οποίες μία υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου . Ο Λουκάς μπορεί να μην υπήρξε ένας από τους δώδεκα Αποστόλους, έδρασε, όμως, σαν Απόστολος, όπως και οι δώδεκα. Διότι έλαμψε σαν άριστος συνεργάτης της διακονίας του Απ. Παύλου. Αυτό φαίνεται κατά τη δεύτερη φυλάκιση του Απ. Παύλου στη Ρώμη, όταν ο ίδιος στη δεύτερη προς Τιμόθεον επιστολή του (κεφ. δ', στιχ. 11) γράφει: "Λουκάς εστί μόνος μετ' εμού". Μόνος ο Λουκάς είναι μαζί μου. Δηλαδή τον προβάλλει σαν παράδειγμα τέλειας αφοσίωσης, στον αγώνα του για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Επίσης, ο Λουκάς έγραψε το τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο στην Καινή Διαθήκη, καθώς και τις Πράξεις των Αποστόλων, πού αποτελούν υπηρεσία ανυπολόγιστα μεγάλης αξίας. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο Λουκάς μετά το θάνατο του Απ. Παύλου, δίδαξε το Ευαγγέλιο στη Δαλματία, Ιταλία, αρχαία Γαλλία, Αχαΐα και Βοιωτία. Λέγεται ότι πέθανε με μαρτυρικό θάνατο, και το 357, το λείψανο του μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ακέστωρ σοφώτατος, Ιερομύστα Λουκά, ζωγράφος πανάριστος, της Θεοτόκου Μητρός, εδείχθης Απόστολε• έγραψας μάκαρ, λόγους, δια πνεύματος θείου• έδωκας εννοήσαι, συγκατάβασιν άκραν, Χριστού της παρουσίας• διό πρέσβευε σωθήναι ημάς.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ο Γέρων
Ήταν από την Ταρσό της Κιλικίας στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304). Συνελήφθη διότι ήταν χριστιανός και οδηγήθηκε στον άρχοντα του τόπου Λυσία, ο οποίος, αφού δεν μπόρεσε να επαναφέρει τον Μαρίνο στην ειδωλολατρία*, με διάφορα σκληρά βασανιστήρια, τελικά τον αποκεφάλισε.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ "Ό εν τω Ευφράτη ποταμώ"
Παιδί φτωχής οικογένειας ο όσιος Ιουλιανός, έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. Αν και αγράμματος, με την ζωντανή του ευσέβεια είχε ευλογηθεί από τη θεία χάρη, ώστε να αποκτήσει άφθονη πνευματική κατά Χριστόν φιλοσοφία της ορθής πίστης, της λεπτής διάκρισης και της καθαρής ζωής. Θαυμάσιος στην εγκράτεια, την ολιγάρκεια, τη σωφροσύνη, τη διάγνωση ψυχικών νοσημάτων και κινδύνων, τη συνετή οδηγία και στην κατάλληλη συμβουλή. Νέος ακόμα μοναχός, είχε γίνει πασίγνωστος για τη σοφία και την αρετή του. Και στο ασκητήριό του, πού ήταν στις όχθες του Ευφράτη πόταμου, έτρεχαν μορφωμένοι άνδρες για να πάρουν τη συμβουλή του και να ωφεληθούν από τα λόγια του. Πήγε στο θεοβάδιστο όρος Σινά, όπου ασκήτεψε για αρκετό χρόνο. Άλλα επέστρεψε πάλι στο ασκητήριό του στις όχθες του Ευφράτη, και είλκυσε πολλούς νέους μαθητές στη ζωή της γνήσιας μετάνοιας. Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, ο όσιος Ιουλιανός στήριξε και παρηγόρησε πολλές ψυχές. Ή φήμη του είχε εξαπλωθεί τόσο πολύ, ώστε ο Ιερός Χρυσόστομος τον εγκωμιάζει λέγοντας ότι το όνομα του είναι λαμπρότερο ακόμα και απ' αυτό των βασιλέων. Έτσι άγια αφού κύλησε ή ζωή του, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη μακάρια ψυχή του.

ΤΑ ΑΓΙΑ 40 ΠΑΙΔΙΑ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΝΑΣΩΝ επίσκοπος Κύπρου
Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ο Ιερομάρτυρας
Αυτός λέγεται ότι φανέρωσε τον τίμιο Σταυρό στην Αγία Ελένη και πίστεψε στον Χριστό. Αργότερα έγινε επίσκοπος Ιεροσολύμων, μετά τον θάνατο του Μακαρίου. Στα γεράματα τον βρήκε ο Ιουλιανός (360-363), όταν μέσω των Ιεροσολύμων εξεστράτευσε κατά των Περσών. Όταν έμαθε ότι ο Κυριάκος με επιστολές του παρότρυνε τους ειδωλολάτρες να επιστρέψουν στη χριστιανική πίστη, του έκοψε το δεξί χέρι και αφού σκληρά τον βασάνισε στο τέλος τον θανάτωσε μαζί με τη μητέρα του Άννα. (Η μνήμη του Αγ. Κυριακού επαναλαμβάνεται και την 28η Οκτωβρίου, όπου και η μνήμη της μητέρας του).

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ & ΚΥΡΜΙΔΩΛΗΣ Νεομάρτυρες "οι εν Αιγύπτω".
Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν στην Αίγυπτο στις 18 Οκτωβρίου 1522. Και οι δύο ήταν νέοι, πολύ μορφωμένοι και κατάγονταν από ευσεβείς γονείς. Συκοφαντήθηκαν στον Εμίρη της Αιγύπτου Χάερ Μέκ, ότι έριχναν απορρίμματα και ακαθαρσίες σε κάποιο Τούρκικο Τέμενο. Οδηγήθηκαν δεμένοι στο Διοικητήριο, όπου τους ζητήθηκε να δεχτούν τον Ισλαμισμό για ν' αποφύγουν τα βασανιστήρια. Επειδή όμως αυτοί ομολόγησαν σταθερά τον Χριστό, παραδόθηκαν στον κριτή. Αλλά και εκεί έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, παρά τις κολακείες, και υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Έτσι και οι δύο μαρτύρησαν στο 25ο έτος της ηλικίας τους. Ο μεν Κυρμιδώλης θανατώθηκε με μαχαίρια και πέτρες, ο δε Γαβριήλ με αποκεφαλισμό. Τα μαρτυρικά τους λείψανα, τα έβαλαν οι Τούρκοι δύο φορές στη φωτιά, αποτεφρώθηκαν και τα διασκόρπισαν. Διασώθηκαν μόνο αυτά της κάρας του μάρτυρα Γαβριήλ. Ακολουθία αυτών βρίσκεται στον κώδικα 379 της Πατριαρχικής βιβλιοθήκης του Καΐρου.

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ οι θαυματουργοί
Άγνωστοι στους Συναξαριστές. Απ' αυτούς ο Συμεών και ο Θεόδωρος ήταν αδέλφια μεταξύ τους και κτήτορες της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου. Γεννήθηκαν στις αρχές του 4ου αιώνα και αφού ασκητικά και οσιακά έζησαν απεβίωσαν ειρηνικά. Η δε οσία Ευφροσύνη, είναι αυτή πού βρήκε την εικόνα της Θεοτόκου, πού κατά την παράδοση αγιογραφήθηκε από τον απόστολο Λουκά και φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου στην Πελοπόννησο. Όλα αυτά βέβαια, σύμφωνα με την Ακολουθία των Αγίων, πού εκδόθηκε στη Βενετία το 1706, στην Αθήνα το 1840 και 1911.

ΠΗΓΕΣ:
α) www.ecclesia.gr 
β) www.saint.gr
γ) www.pigizois.net/index2.htm
Πηγή

Οι Έλληνες ψάχνουν την γαλήνη στο Άγιο Όρος


Πολλοί Έλληνες ψάχνουν να βρουν τη γαλήνη, να γλιτώσουν από τις δύσκολες ημέρες της οικονομικής κρίσης και να ανακουφιστούν από την αφόρητη πίεση της κοινωνίας που έχει πλήξει την Ελλάδα.


Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Spiegel, το Άγιον Όρος είναι πλημμυρισμένο από απελπισμένους Έλληνες λόγω της κρίσης!

«Το όρος Άθως προσελκύει ορθόδοξους προσκυνητές για αιώνες, όμως η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει σε ραγδαία αύξηση του αριθμού των επισκεπτών που αναζητούν ηρεμία και γαλήνη εκεί», σημειώνει ο Ντάνιελ Στάινβορθ, στέλεχος του γερμανικού περιοδικού, ειδικός στα θέματα της ευρύτερης περιοχής.

Στο κείμενό του το περιοδικό έχει τίτλο: «Οι Έλληνες αποζητούν τη γαλήνη στον Άθω: Μονάζοντας μέσα στην κρίση» και περιγράφει την ζωή σε έναν χώρο που τον χαρακτηρίζει ως ότι πιο κοντινό στον Παράδεισο.

Τεράστια εντύπωση προκάλεσε στον αρθογράφο ο σπαρτιατικός τρόπος ζωής όπως τον χαρακτηρίζει, ο αποκλεισμός των γυναικών, ενώ αναφέρεται και σε έναν Έλληνα επιχειρηματία που προσπαθεί να «βρει τον εαυτό του, συλλογιζόμενος μακριά από τον υλικό κόσμο».

Ο αυξημένος αριθμός όσων επισκέπτονται το Άγιον Όρος δείχνει πως πρόκειται για ένα μέρος ηρεμίας και αποκοπής από τις δυσκολίες.

Πλέον, όπως σημειώνεται, όποιος εξασφαλίσει το πολυπόθητο «διαβατήριο» εισόδου και διαμονής στο «περιβόλι της Παναγίας», θεωρείται τυχερός, αφού βρίσκεται στο «απόλυτα ειρηνικό σκηνικό»

star
http://kostasxan.blogspot.gr/
http://www.triklopodia.com/2012/10/blog-post_312.html