Πνευματικοὶ Διάλογοι: Ἐκκλησιασμὸς καὶ Θεία Λειτουργία

-Πάτερ, πειράζει ποῦ ἔρχομαι καθυστερημένα τὴν Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία;
-Τὸ ὅτι πηγαίνεις στὴν Ἐκκλησία ἔστω καὶ καθυστερημένα εἶναι παρήγορο γιὰ τὴν ψυχή σου ἀλλὰ εἶναι ἀρκετό; Τί θέλω νὰ πῶ, ὅταν σὲ καλέσει τὸ ἀφεντικό σου σὲ γεῦμα καὶ σοὺ ἔχει ὑποσχεθεῖ ὅτι τὸ τραπέζι θὰ ἔχει τὰ καλύτερα φαγητὰ ἀπὸ τὸν καλύτερο μάγειρα, ἐσὺ θὰ πήγαινες στὸ ἐπιδόρπιο, τὴν ὥρα ποῦ θὰ σερβιριζόταν τὸ γλυκὸ ἢ θὰ πήγαινες ἀπὸ νωρὶς πρὶν ἀρχίσει τὸ γεῦμα; Δὲν θὰ ἢταν  κατ’ ἀρχὴν προσβολὴ πρὸς τὸ ἀφεντικό σου τὸ ὅτι ἄργησες; Ἀλλὰ δὲν θὰ ἦταν καὶ κρίμα, ὅλα αὐτὰ τὰ φαγητὰ ποὺ ἑτοίμασαν καὶ γιὰ σένα νὰ μὴν τὰ γευτεῖς καὶ νὰ ἀρκεστεῖς στὸ ἐπιδόρπιο; Ἔτσι λοιπὸν ἔχει τὸ θέμα καὶ ἐδῶ. Μᾶς καλεῖ ὁ Χριστὸς στὴν κοινὴ τράπεζα, στὴν τράπεζα ποὺ προσφέρεται ὄχι κάποιο εὔγευστο φαγητὸ ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου. Μᾶς καλεῖ ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ γευματίσουμε μαζί του τρώγοντας ὅμως τὸν Ἴδιο.
-Δηλαδὴ στὴν Θεία Λειτουργία γευόμενος τὸν Χριστό κοινωνῶ μόνο μαζί Του; Τὸ Μυστήριο ἀφορᾶ μόνο τὴν προσωπική μου σχέση μὲ τὸν Χριστό; Ποιὰ ἡ θέση τῶν συνανθρώπων μου στὸ Μυστήριο της  Θείας...
Λειτουργίας;
-Ἡ Θεία Λειτουργία ἔχει μία Οἰκουμενικὴ διάσταση, δηλαδὴ προσευχόμαστε ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου, ὑπὲρ τῶν ἀρχῶν, ὑπὲρ ζώντων καὶ κεκοιμημένων, ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων… κανεὶς καὶ τίποτε δὲν μένει ἔξω ἀπὸ τὸ Μυστήριο.
Πρέπει νὰ ἀναφέρουμε ὅτι στὸ ἴδιο Ἅγιο Ποτήριο ἀπὸ τὸ ὁποῖο κοινωνοῦμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἱερέας συστέλλει (τοποθετεῖ) καὶ ὅλες τὶς «μερίδες» τῶν ζώντων καὶ κεκοιμημένων ποὺ ἔχουν μνημονευθεῖ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προετοιμασίας (Πρόθεση). Ἔτσι λοιπὸν μέσα στὸ Ἅγιο Ποτήριο τελεῖται ἡ μυστηριακὴ ἕνωση τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἑνώνονται δηλαδὴ οἱ πιστοὶ μὲ τὸν Χριστὸ ἀλλὰ καὶ μεταξύ τους.
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι μία «βιωματικὴ ἀνάμνηση» τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο εἶναι Οἰκουμενικό, ἀπευθύνεται δηλαδὴ σὲ κάθε ἄνθρωπο, ὅλων τῶν ἐποχῶν χωρὶς ὅρια καὶ φραγμούς.
Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἔθεσε ὡς προϋπόθεση στὸ Μυστήριο τὴν πρὸς ἀλλήλους σὺν-χώρεση καὶ ἀγάπη. Βεβαίως ὅπως εἴπαμε παραπάνω ἡ ἕνωσή μας μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἄλλους διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Λειτουργίας ὑπερβαίνει τὴν ἀνθρώπινη λογικὴ ἡ ὁποία ἀδυνατεῖ νὰ ἐξηγήσει τὰ Θεία Μυστήρια καὶ μᾶς εἰσαγάγει στὴν σφαίρα τοῦ προσωπικοῦ βιώματος, ἑνὸς βιώματος ποὺ ποικίλει βεβαίως σὲ κάθε ἄνθρωπο, ἀνάλογα μὲ τὴν δική του προσωπικὴ πνευματικὴ κατάσταση.
Γι’αὐτὸ δὲν εἶναι καὶ τυχαῖο ποὺ γράφτηκε τὸ ἑξῆς ὄμορφο κείμενο, ποὺ ἐξηγεῖ τὸ ἀδιέξοδό της λογικῆς μπροστὰ στὴν Ἕνωση ὅλης της Κτίσης μὲ τὸν Χριστό.

Πῶς χωροῦν οἱ χριστιανοὶ μὲς στὸ ποτήρι,
τ’ Ἀχωρήτου, δὲ χωρᾶ αὐτὸ στὸ νοῦ τους!
Ἀδιαίρετη Τριάδα προσκυνοῦντες,
οἱ γνωστοὶ μὲ τοὺς ἀγνώστους γίνοντ’ ἕνα.
Ἕνα Σῶμα τοὺς ἑνώνει σ’ ἕνα σῶμα,
μιὰ καρδιὰ καὶ μιὰ ψυχὴ σ’ ἕνα ποτήρι,
ἴδιο αἷμα, ἴδια σάρκα σ’ ἕνα γεῦμα,
μὲς στὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ Χριστοποιοῦνται.
Πῶς συμβαίνει, ὅταν ἀνοίγουνε τὸ στόμα,
μύρια πρόσωπα σὲ μιὰ μπουκιὰ νὰ τρῶνε
καὶ νὰ τρώγονται ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλο,
τὴ μερίδα τοῦ Χριστοῦ σὰν κοινωνοῦνε!
Ἀδιαίρετη Μυριάδα ὁ Χριστός μας,
γιατὶ ζεῖ μέσα στὴν ὕπαρξη μυριάδων.
Ἡ λαβίδα κουβαλᾶ Χριστὸ κι ἀνθρώπους
ποὺ γνωρίζουνε πὼς ἔγιναν Μονάδα
πλουτισμένη σὲ μυριάδες ὑποστάσεις,
ποὺ γνωρίζουνε πὼς ζοῦν στὸν ἴδιο χῶρο
ἑνωμένοι ὅλοι μαζὶ πὼς συν-χωροῦνε.
Θεανθρώπινη γι’ αυτὸ ἡ Κοινωνία
κι ὅσοι τρῶν ψυχὴ καὶ σῶμα τοῦ πλησίον
δὲν τὸν βλάπτουνε καὶ δὲν τὸν ἐξοντώνουν,
γιατ’ ἡ Ἀγάπη στὸ ποτήρι τ’ Ἀχωρήτου
καταπάτησε τὸ θάνατο γιὰ πάντα.
Πῶς χωροῦν οἱ χριστιανοὶ μὲς στὸ ποτήρι
τ’ Ἀχωρήτου, δὲ χωρᾶ αὐτὸ στὸ νοῦ τους!
imverias.blogspot.gr